ธาริณีหน้าร้อนผ่าว รับรู้เลือดลมในกายตอบรับสัมผัสจากคนบนร่าง อ้าปากต่อว่า
“คนบะ...บ้า...”
....คำพูดถูกกลืนหาย ลงไปในลำคอ เมื่ออีกฝ่ายปิดกั้นด้วยจุมพิต ร้อนแรง หนักหน่วง เลือดลมเหมือนหยุดการไหลเวียนไปชั่วขณะ มือเรียวขยำหน้าอกแกร่งจนแน่น รู้สึกร้อนวูบวาบในกาย
ธาริณีพยายามออกแรงดิ้น เธอจะยอมให้ม่านที่สร้างขึ้น ‘พัง’ เพราะบ่วงจอมปลอมนี่ไม่ได้ เธอฮึดสู้ กับความต้องการส่วนลึกของตัวเอง ครั้นออกแรงมากเท่าไหร่ ดูเหมือนเรี่ยวแรงหดหายมากเท่านนั้น
‘เขาช่ำชอง เธออ่อนหัด สินะ’
เมื่อคิดว่าสู้แรงชายไม่ไหว เธอก็เย้ยหยันตัวเอง ที่ไม่อาจต้านทานแรงของเขาและจิตใจส่วนลึกของตัวเองได้และการนิ่งทำให้อีกฝ่ายย่ามใจ สอดลิ้นเรียวร้อนซอกซอนอย่างไม่รอช้า ประทับจูบดูดดื่ม ไม่หวั่นไหวกับแรงต้านของสาวสวยที่ค่อย ๆ เงียบลง ให้รู้ไป ว่าคนช่ำชองอย่างเขา จะเอาชนะความรั้นของแม่ม้าพยศไม่ได้...
ความเร้าร้อนที่เกิดขึ้น ค่อ
