พลั๊ก!
เสียงประตูถูกเปิดออกโดยไม่เบามือนัก และปิดแรงไม่ต่างกัน แต่กระนั้นคนหลับตาพริ้มบนโซฟา ก็ยังไม่สนใจลืมตามาดู กระทั้งน้ำหนักการก้าวเท้า บ่งบอกถึงอารมณ์ของเจ้าของ ว่ากำลังไม่ปกติ เดินใกล้เข้ามาทิศทางที่เธอนอนเหยียดยาวอยู่ เปลือกตาภายใต้ขนตางามงอนจึงค่อย ๆ ปรื๋อขึ้น
“ลุกขึ้น!”
คำพูดมาพร้อมกับแรงกระชากของคนตัวโต ทำให้ร่างที่นอนอยู่บนโซฟา ลอยหวือจากที่นอน พร้อมกับใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเก เพราะแรงกดบีบตรงต้นแขน
“โอ้ย! ฉันเจ็บนะ คุณจะทำบ้าอะไรของคุณห๊ะ!”
คนอารมณ์เสียที่ถูกตามเจอเสียก่อนตะหวาดกลับ จ้องตอบอย่างไม่ลดละ
“ขืนคุณไม่ทำตามที่ผมบอกอีกครั้ง ผมจะทำให้เจ็บกว่านี้อีก... คอยดู”
อาชาไม่สนใจอารมณ์หล่อน เขาตอกกลับด้วยน้ำเสียงเหี้ยม จนคนฟังขนคอชี้ชัน อีกทั้งเธอเห็นว่า ฝ่ายนั้นหยุดผ่อนลมหายใจเข้าออกเหมือนระงับอารมณ์โทสะของตัวเอง หากแต่เพิ่มน้ำหนักบนต้นแขนของเธอแทน ทำให้ธาริณีเจ็บจนห่อ
