ตอนที่ 6
1169 Words
จริยามองลูกสาวที่เดินเข้ามาภายในห้องรับแขกอย่างพิจารณา ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“แต่งหน้าเพิ่มอีกสักหน่อยดีไหม จอม”
“ไม่ดีกว่าค่ะแม่ จอมไม่อยากทำอะไรที่ไม่เคยทำ เพื่อสร้างภาพน่ะค่ะ” หล่อนตอบมารดาเสียงเรียบ
จริยาอมยิ้มให้กับบุตรสาว “แต่วันนี้จอมจะต้องไปพบว่าที่เจ้าบ่าวนะ แม่ว่าลูกควรจะสวยกว่าวันอื่นๆ สักหน่อย”
หญิงสาวส่ายหน้ายืนยันความตั้งใจเดิม “ถ้าจะต้องแต่งงาน จอมก็อยากให้ผู้ชายคนนั้น มองจอมที่ตัวตนของจอมจริงๆ ค่ะ ไม่ใช่แค่เปลือกนอก”
จริยาถอนใจแผ่วเบาอย่างอ่อนอกอ่อนใจ “งั้นก็ตามใจจ้ะ เอาที่ลูกสบายใจเลยก็แล้วกัน”
ลูกสาวระบายยิ้มหวาน ขยับแว่นตาหนาเล็กน้อย “งั้นเราไปกันเถอะค่ะคุณแม่ เดี๋ยวจะเลยเวลานัด”
“ไปสิ”
สองแม่ลูกเดินออกไปขึ้นรถที่คนขับรถสตาร์ทเครื่องจอดรออยู่
จอมนางนั่งมือเย็นไปตลอดทาง เพราะควบคุมความตื่นเต้นของตัวเองได้ไม่ดีเหมือนเดิม
“เชิญค่ะ คุณน้อง หนูจอม...”
ศศิมลรีบเดินออกมาต้อนรับแขกด้วยตัวเอง
“สวัสดีค่ะคุณป้า”
“ไหว้พระเถอะจ้ะ หนูจอม”
รับไหว้แล้วก็อดที่จะมองว่าที่ลูกสะใภ้อย่างพิจารณาไม่ได้
“วันนี้แต่งตัวน่ารักเชียวนะจ๊ะ”
“ขอบคุณค่ะคุณป้า”
จอมนางกล่าวขอบคุณอีกครั้ง ขณะเดินตามผู้ใหญ่ทั้งสองคนเข้าไปภายในบ้าน และตรงไปยังห้องอาหาร หัวใจเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ ตลอดเวลา
“หนูจอมนั่งตรงนี้นะจ๊ะ ข้างๆ เก้าอี้ตัวประจำของพ่อศาสตรานี่แหละ”
หล่อนจำเป็นต้องทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวที่ศศิมลบอกอย่างไม่มีทางเลือก ในขณะที่เจ้าของเก้าอี้ตัวใกล้ๆ ยังไม่ปรากฏตัวขึ้นแต่อย่างใด
“ส่วนคุณน้อง มานั่งข้างๆ พี่นี่ค่ะ”
จริยานั่งข้างๆ กับศศิมล ก่อนจะพูดขึ้นเมื่อเห็นอาหารมากมายบนโต๊ะ
“ไม่เห็นต้องทำอาหารเยอะขนาดนี้เลยค่ะคุณพี่ น้องเกรงใจ”
“เราจะดองกันทั้งที่ มันก็ต้องพิเศษหน่อยสิ”
ศศิมลพูดอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันไปหาสาวใช้
“ไก่ไปตามคุณศาสลงมาหน่อยสิ บอกว่าทุกคนมารอกันแล้ว”
“ค่ะ คุณมล”
สาวใช้เดินออกไปทำตามคำสั่ง ขณะที่ศศิมลก็หันมาพูดคุยกับเพื่อนรักอย่างครื้นเครง
“พ่อศาสตื่นเต้นมากเลยนะเนี่ย ที่จะได้เจอหน้าหนูจอมเป็นครั้งแรกเนี่ย”
ศศิมลพูดได้ห่างไกลจากความเป็นจริงมาก เพราะแท้จริงแล้วศาสตราเพิ่งกลับมาถึงบ้านตอนบ่ายสามโมงเย็นนี่เอง หลังจากออกไปตั้งแต่เมื่อคืน
จริยายิ้มหน้าบาน ในขณะที่จอมนางก็ระบายยิ้มน้อยๆ เช่นกัน
“รอสักครู่นะหนูจอม เดี๋ยวพี่เขาก็ลงมาแล้วล่ะ”
“เอ่อ จอมรอได้ค่ะคุณป้า” หล่อนตอบเสียงนิ่มนวลตามบุคลิก
ศศิมลหันไปคุยกับจริยาสักพัก สาวใช้ชื่อไก่ก็เดินกลับเข้ามารายงาน
“คุณศาสกำลังลงมาค่ะคุณมล”
“อืม งั้นตักข้าวใส่จานได้เลย”
“ค่ะ คุณมล”
สาวใช้รีบทำตามคำสั่ง ในขณะที่สองผู้ใหญ่ก็คุยกันตลอดเวลา
จอมนางนั่งกุมมือของตัวเองบนตักด้วยความกระวนกระวายไม่น้อย เหงื่อผุดในอุ้งมือมากมาย จนฝ่ามือของหล่อนเปียกชุ่ม
แม้จะรู้ดีว่าไม่ควรจะตื่นเต้นถึงเพียงนี้ แต่ก็ไม่อาจจะหักห้ามความรู้สึกได้
มันเป็นครั้งแรกสำหรับหล่อนเลยทีเดียว กับการนัดเจอหน้ากับผู้ชายในสถานการณ์เช่นนี้
หล่อนภาวนาให้ลูกชายของคุณป้าเป็นคนดี สุภาพ ไม่ต้องหล่อเหลาเหมือนผู้ชายบ้ากามคนนั้นก็ได้ แค่ดีกับหล่อนมากๆ ก็พอ
ในขณะที่หล่อนจมอยู่กับความคิดของตัวเองนั้น เสียงของศศิมลก็ดังขึ้น
“พ่อศาส... มานั่งนี่”
เขามาแล้ว... ผู้ชายที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต่างเห็นคู่ควรว่าเหมาะสมกับหล่อน
จอมนางก้มหน้าเล็กน้อย แก้มนวลแดงระเรื่อ และตัวสั่นเทา เมื่อเก้าอี้ข้างตัวเลื่อนออก และมีร่างใหญ่ๆ ของผู้ชายคนหนึ่งทรุดลงนั่ง
“สวัสดีครับคุณน้า”
ผู้ชายคนที่นั่งข้างๆ หล่อนกล่าวสวัสดีแม่ของหล่อน ก่อนที่เขาจะหันมามองหล่อน
“ไม่คิดจะเงยหน้ามองกันหน่อยหรือครับ ว่าที่เจ้าสาวของนายศาสตรา”
น้ำเสียงของคนข้างตัวดูประชดประชันแปลกประหลาด และนั่นมันก็ทำให้หล่อนเผลอตัวหันไปมอง ก่อนจะต้องอ้าปากค้างเติ่ง ตกใจที่สุดในชีวิต
ซึ่งไม่ใช่หล่อนคนเดียวหรอกที่ตกใจแทบช็อก แต่เขาเอง... ก็อ้าปากค้าง ดวงตาแทบถลนเช่นกัน
“นี่นาย...”
“นี่เธอ... ยายจืด...?!”
ทั้งคู่มองกันด้วยความเหลือเชื่อ ตกใจ และช็อกจนพูดอะไรไม่ออก
ศศิมลเห็นทั้งสองมองกันแบบนั้นก็อดที่จะเอ่ยถามออกมาไม่ได้
“รู้จักกันแล้วเหรอจ๊ะ”
“นั่นสิ... ไปรู้จักกันตอนไหนเนี่ย”
แม่ของหล่อนพูดขึ้นด้วยความแปลกใจเช่นกัน
จอมนางกำมือแน่น ความช็อกยังคงกัดกินไปทั้งร่างกาย
รู้จักกันตอนไหนน่ะเหรอ ก็ตอนที่หมอนี่กำลังจะลากผู้หญิงลงไปขย้ำในห้องน้ำยังไงล่ะ
“ก็แค่... เคยเห็นหน้าน่ะค่ะคุณป้า” จอมนางได้สติก่อนตอบเสียงเรียบ
ศาสตรายกมือขึ้นกุมขยับ เขายังคงช็อกกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่หาย
ทำไมจะต้องเป็นยายจืดชืดคนนี้ด้วย นี่เขาจะต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่จืดๆ ที่ทำตัวราวกับเป็นแม่ชีกลับชาติมาเกิดจริงๆ หรือ
ไม่มีทาง!
แต่เขาจะกระโตกกระตากไม่ได้ จะต้องขจัดหล่อนออกไปให้เงียบเชียบที่สุด
“ใช่ครับ เคยเห็นกันผ่านๆ โลกมันกลมจังนะ ว่าไหมจอมนาง”
หล่อนปรายตามองเขา แทบไม่อยากจะเสวนาด้วยสักนิด
ผู้ชายอะไรหล่อก็จริง แต่สันดานนี่บ้าตัณหาที่สุด
แม้จะต่อว่าเขาเช่นนั้น แต่ลึกๆ แล้วหล่อนก็อดหวั่นไหวไปกับรูปโฉมของศาสตราไม่ได้
“รู้จักกันก็ดีแล้ว จะได้สานสัมพันธ์กันง่ายๆ จริงไหมคะคุณน้อง”
“จริงค่ะคุณพี่มล”
มารดาของเขากับมารดาของหล่อนคุยกันสนุกสนาน วางแพลนจัดงานแต่งงานกันอย่างยิ่งใหญ่ ตรงกันข้ามกับเขาอย่างสิ้นเชิง ที่กำลังรู้สึกไม่ต่างจากถูกกระชากลงไปในนรกขุมที่ร้อยยี่สิบเอ็ด
ทำไมเขาจะต้องมาเจอผู้หญิงจืดชืดแบบนี้ด้วย นี่มันห่างไกลสเป็คผู้หญิงในฝันของเขายิ่งกว่าฟ้ากับหุบเหวเสียอีก แล้วเขาจะต้องทำยังไง ถึงจะรอดพ้นการแต่งงานนรกๆ แบบนี้ไปได้
ศาสตรากำช้อนในมือแน่นจนมันแทบหักงอคามือ ในหัวก็พยายามคิดหาทางออกอย่างร้อนใจ
- Writer
