ตอนที่ 4

2213 Words

เสื้อยืดสีชมพูตัวใหญ่ถูกถอดแขวนไว้อย่างดีตั้งแต่เมื่อคืน กีรดายืนมองมันด้วยความดีใจ นั่นเพราะเสื้อตัวนี้เธอรับมาจากมือคุณผู้หญิง รับรองว่าจะเก็บไว้อย่างดี ยิ้มกริ่มอยู่แบบนั้นสักพักก็ต้องสะบัดหัวรัวๆ "นี่เราจะคลั่งคุณเค้าเกินไปมั้ยเนี่ย" เอ่ยออกมาก่อนจะเดินไปที่ระเบียง แต่ก็ไม่วายสายตาดันไปสอดส่องข้างบ้านเพื่อมองหาใครบางคน คุณผู้หญิงกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ข้างรั้ว ไม่ต้องสนอะไรทั้งนั้นตอนนี้ รีบคว้าอุปกรณ์ช่างและลงจากห้องไปข้างรั้วทันที ก็ขอแสร้งเป็นคนเพอร์เฟคในสายตาคุณผู้หญิง "สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิง" ส่งเสียงออกไป ทั้งที่ตัวยังเดินไม่ใกล้รั้วด้วยซ้ำ คนที่ยืนรดน้ำอยู่ต้องหันมาหา "ตื่นเช้านะ" เอ่ยออกมาก่อนจะหันกลับไปสนใจสายยางในมือต่อ นั่นเพราะรู้สึกถึงน้ำที่ไหลเป็นทาง "เอ๊ะ! รั่วเหรอเนี่ย" พร้อมกับเอ่ยออกมากับตัวเอง "สายยางรั่วเหรอคะ" "ใช่" บอกออกมากก่อนจะก้มลงสำรวจที่ก็อกน้ำ ก่อนจะเอื้อมมือไปปิด เพราะยังไม่อยากเจอหน้าคนข้างบ้านตอนนี้ ก็เมื่อคืนเผลอพูดเรื่องหน้าอายให้คนแปลกหน้าฟังจนหมด แต่คงจะมือหนักไป "ว้าย!" ร้องออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ ทั้งในมือยังมีหัวก๊อกติดมาด้วย เธอคงจะมือหนักเกินไป แถมตอนนี้น้ำยังพุ่งแรงกว่าเก่าจนทั้งบริเวณเปียกโชก เจ้าของบ้านรีบเดินเข้าไปใกล้เพื่อปิดก๊อกไม่ให้น้ำไหลออกมา ซึ่งมันยิ่งทำให้ร่างของชมธีราเปียกไปทั้งตัว ทุกอย่างตรงหน้ากีรดาดูชุลมุนไปหมด แต่ด้วยความมีสติ เธอปล่อยอุปกรณ์ช่างในมือทิ้งลงพื้น "ขออนุญาตปีนเข้าไปช่วยข้างในนะคะคุณผู้หญิง" "ย อย่า เข้ามา" เจ้าของบ้านรีบบอกทั้งที่ตอนนี้กำลังปิดหน้าปิดตาบังสายน้ำที่กำลังพุ่งมาที่หน้า แต่มีหรือที่กีรดาจะฟัง รั้วที่กั้นแบ่งบ้านของทั้งคู่ดูเตี้ยไปเลย เมื่อกีรดากระโดดข้ามมาได้ เพื่อมาร่วมวงเปียกไปด้วยกัน "ไปปิดที่ปั้มก่อนดีกว่าค่ะ ปล่อยไว้แบบนี้น้ำท่วมแน่ๆ" กีรดาเสนอ ซึ่งคนฟังก็ดูเหมือนจะอื้ออึง ยืนนิ่งไป "คุณผู้หญิงคะ ไปปิดปั้มค่ะ" ต้องย้ำบอกเพราะตอนนี้ตัวเองก็เปียกโชกไปด้วยเหมือนกัน "เอ่อ คือฉันไม่เคยลงไปดูปั้มน้ำสักครั้ง ทำไม่เป็น" "อ่อ เข้าใจแล้วค่ะ" ก็หน้าที่นี้ ชมธีราไม่เคยต้องดูแลหรือใส่ใจสักนิด เพราะปกติปกรณ์หรือสามีจะเป็นคนจัดการทุกอย่าง เจ้าของบ้านนั่งมองกีรดาซ่อมก๊อกน้ำให้ไม่ห่าง พร้อมกับช่วยส่งอุปกรณ์ให้ตามสั่ง แม้จะผิดๆ ถูกๆ แต่ก็เพลิดเพลินดีกับเรื่องใหม่ๆ "เก่งนะ ทำได้หลายอย่างเลย" "ตอนเด็กๆ พ่อสอนไว้น่ะค่ะ เผื่ออนาคตไม่มีแฟนจะได้ช่วยเหลือตัวเองได้" "ดีนะ" เปรยออกมาแค่นั้น เพราะตอนนี้เธอกำลังคิดถึงสามี "เอ่อ.. กี้ไม่ได้จะว่าหรือทำให้เสียบรรยากาศนะคะ" บอกออกมาก่อนจะหันไปหาคนข้างๆ ซึ่งสายตาก็ดันไปโฟกัสคนที่ร่องอกของคนที่เนื้อตัวเปียกปอน กีรดารีบหันกลับทันที เพราะรู้สึกว่าใบหน้าตัวเองตอนนี้คงจะแดงแจ๋ คนตัวเปียกนี่ทำให้เธอเขินขนาดนี้เลย "เพราะว่าฉันเอาแต่พึ่งสามี เลยทำอะไรไม่เป็น" "ไม่หรอกค่ะ งานนี้มันเหมาะกับผู้ชายมากกว่า ไม่เหมาะกับคุณผู้หญิงหรอกค่ะ" "ทีกี้ยังทำได้เลย ไว้สอนฉันบ้างสิ คราวหลังจะได้ไม่ต้องรบกวนอีก" "ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าคราวหลัง ไฟเสีย รถเสีย หรืออะไรพัง เรียกกี้ได้ตลอดเลยนะคะ กี้อยากมาช่วยค่ะ ทำแทนสามีคุณผู้หญิงได้ทุกเรื่องเลย" คนฟังนิ่งไปกับประโยคหลังของคนพูด จนกีรดาเริ่มรู้สึกตัว "เอ่อ กี้ไม่ได้เจตนาไม่ดีนะคะ ไม่ได้ทะลึ่งด้วย แค่อยู่เป็นเพื่อนได้ตลอดเวลาเลยค่ะ" คนพูดที่ดูร้อนรนและใบหน้าเหลอหลาของกีรดาทำให้ชมธีราเผลอหลุดขำออกมา "ฉันยังไม่ได้คิดอะไรแบบที่กี้คิดเลยนะ" ก็ช่างคิดไปไกลเสียเหลือเกิน ชมธีราเอ่ยออกมาพร้อมกับส่ายศีรษะอย่างอ่อนใจ มันน่ามันเขี้ยวจนต้องยื่นผ้าสะอาดไปใกล้หน้ากีรดาเพื่อช่วยซับน้ำที่เปียกปอนให้ "ม ไม่เป็นไรค่ะ" แทนที่จะดีใจที่คุณผู้หญิงบริการให้ขนาดนี้ กลับต้องเอ่ยปฏิเสธและขยับออกห่าง นั่นเพราะรู้สึกเขินอาย ทั้งยังรีบลุกขึ้นยืย "เสร็จแล้วค่ะ เสร็จแล้ว" ทำทีเป็นยุ่งกับงานตรงหน้า และเมื่อเห็นว่าทุกอย่างใช้ได้ดีแล้ว ก็ทำท่าจะปีนข้ามรั้วเข้าบ้านตัวเอง แต่ก็ถูกเบรก "เดี๋ยว! อย่าปีนแบบนั้น" ถูกสายตาดุๆ ส่งมา จนต้องหยุดเท้าตัวเองแบบกลางอากาศ และกลับมายืนตัวตรงทันที "กลับทางปกติ" แถมท่าทางกอดอกสั่งอย่างจริงจังแบบนั้นอีก กีรดาจำต้องก้มหน้าก้มตาเดินออกจากรั้วบ้านของชมธีราและเข้าบ้านตัวเอง ไม่วายเดินไปหยุดข้างรั้ว "ถ้าข้ามมาเมื่อกี้ ก็ไม่เสียเวลานะคะ" "ยังอีก!" ชี้นิ้วมาทางกีรดาด้วยใบหน้าดุๆ แบบนี้แหละ ครั้งแรกที่เจอคุณผู้หญิงเมื่อเจ็ดปีก่อน ก็ถูกดุแบบนี้ ชอบจังเวลาที่คุณเค้าดุใส่ เหนือสิ่งอื่นใด ความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่เริ่มดีขึ้นบ้าง และมื้อเย็นของวันกีรดาก็กลายมาเป็นแขกของบ้าน ทำให้ชมธีราไม่เหงา "แถวนี้มีโขมยมั้ยคะ" "ไม่มีนะ หมู่บ้านนี้ปลอดภัย" "ดีค่ะ" "กลัวเหรอ" "ไม่กลัวหรอกค่ะ แต่เหงา" "แล้วเพื่อนๆ ที่มาวันนั้นล่ะ" "อ่อ.. เพื่อนแค่มาช่วยย้ายของค่ะ ไม่ได้มาอยู่ด้วย" ชมธีราเพียงพยักหน้าให้อย่างเข้าใจ "คุณผู้หญิงก็อยู่คนเดียว ไม่เหงาเหรอคะ" "เหงาสิ แต่จะทำอะไรได้ล่ะ" "งั้นกี้ขอมากินข้าวด้วยทุกเย็นได้มั้ยคะ" "มีแต่ได้กับได้นะเราเนี่ย" เอ่ยออกมาอย่างรู้ทัน "ก็อาหารเต็มโต๊ะแบบนี้ กินคนเดียวคงไม่หมดหรอกค่ะ" "จ้า จ้า หกโมฉันตั้งโต๊ะ มาให้ทันล่ะ" บอกก่อนจะลุกขึ้นยืน เพื่อเก็บจานไปล้าง ก็พวกเธอนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารนานเกินไปแล้ว "ช่วยค่ะ กี้อยากช่วย" บอกก่อนรวบรวมจานไปวางไว้ในอ่างล้างจาน "เอาไว้แบบนี้แหละ เดี๋ยวฉันล้างเอง" "เดี๋ยวอีกหน่อยกี้ก็จะมาฝากท้องที่นี่ทุกวัน ดังนั้น หน้าที่ล้างจานกี้ขอรับไว้เองค่ะ" "ก็ได้" แม้จะบอกไปแบบนั้น แต่ก็เดินมาหยุดอยู่ข้างๆ และช่วยล้างด้วย มือของกีรดาควานลงไปในอ่างล้างจาน ซึ่งก็เผลอสัมผัสโดนชมธีราหลายต่อหลายครั้ง ทีแรกก็ไม่ได้ตั้งใจ แต่พอคนข้างๆ ไม่ได้ว่ากล่าวอะไร ก็กลายเป็นความตั้งใจ แถมยังพยายามขยับไปใกล้จนไหล่ชิดกัน ก็ขอใกล้ชิดเสียหน่อย "แล้ว ย้ายมาทำงานเหรอ" ก็รับรู้มาจากคุณป้าข้างบ้านว่าสาวสวยที่ยืนข้างกันจะมาทำงานที่เดียวกับเธอ แต่ก็แสร้งทำเป็นหยั่งเชิงถามออกไป "ค่ะ" แต่เมื่อคนข้างๆ ตอบมาแค่นั้น ความอยากรู้ของชมธีราก็มากขึ้น "ที่เดียวกับฉันเหรอ" "โรงเรียนกัลยาดำรงค์ อินเตอร์เนชั่นแนลค่ะ" กีรดาตอบออกไปพร้อมหันไปสบตาคนข้างๆ "เป็นนักศึกษาฝึกสอน" "หืม.." สีหน้าชมธีราเหมือนไม่อยากเชื่อ เพราะทั้งหน้าตาและรูปร่างของกีรดาดูโตกว่าวัยที่จะมาเป็นนักศึกษาฝึกสอน "หน้ากี้แก่ใช่มั้ยล่ะคะ" ถามออกมาแบบทีเล่นทีจริง "ไม่ ไม่" โกหกไม่แนบเนียนเสียเลย "กี้หยุดเรียนไปสองปีค่ะ เลยดูแก่กว่าวัยไปเยอะเลย" "อ๋อ.." พยักหน้าให้อย่างเข้าใจ "เสร็จแล้วค่ะ" กีรดาหันมาบอกคนข้างๆ พร้อมยิ้มหวานให้ "อุ้ย! ที่หน้าเลอะน่ะ ล้างยังไงเนี่ยเลอะไปทั่ว" "อ้อ เหรอคะ" กีรดาจึงลดใบหน้าตัวเองลงเพื่อจะเช็ดกับแขนเสื้อ แต่ถูกดุอีก "เช็ดดีๆ สิ เดี๋ยวหน้าก็พังพอดี" "งั้นก็เช็ดให้หน่อยสิคะ" เงยหน้าขึ้นมาบอกเจ้าของบ้านอย่างทะเล้น "อยู่เฉยๆ แล้วกัน" กีรดายืนนิ่งอย่างว่าง่ายเพื่อรอชมธีรา แต่สายตาก็แอบชำเลืองมองคนอายุมากที่เดินไปหยิบกระดาษเช็ดหน้า และก่อนที่หล่อนจะเดินกลับมา ก็รีบเปิดก๊อก เอามือไปอังและมาลูบหน้าตัวเองเพิ่ม ให้ดูเปียกโชกและน่าสงสาร ชมธีรากลับมาหยุดยืนอยู่เบื้องหน้ากีรดา ซึ่งหล่อนก็ไม่ได้แปลกใจที่ใบหน้าของเพื่อนบ้านเปียกโชกกว่าเก่า แถมกีรดายังจงใจขยับใบหน้าตัวเองให้ปลายจมูกอยู่ใกล้ชมธีราแบบไม่ถึงคืบ จนเจ้าตัวเผลอถอยห่างเพราะตกใจ แต่กีรดาเร็วกว่าคว้าเอวของชมธีราไว้ และดึงเข้ามาชิด ซึ่งคราวนี้ปลายจมูกของทั้งคู่ชนกันแบบที่ขยับหนีไม่ได้ ใจเต้นตึกตัก เพราะความใกล้ แบบที่ได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน แถมกีรดายังไม่หลบสายตาอีก "เอ่อ.. ปล่อย" บอกออกมาเสียงอ่อน พร้อมขยับตัวให้หลุดจากแขนของคนตรงหน้า "ขอโทษค่ะ กี้แค่กลัวคุณผู้หญิงจะกระแทกตู้ข้างหลัง ไม่ได้มีเจตนาจะล่วงเกินจริงๆ นะคะ" บอกออกไปด้วยใบหน้าที่รู้สึกผิด "ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือหรอก" บอกก่อนจะส่งกระดาษเช็ดหน้าให้ และเดินหนีขึ้นบ้านไป คืนนั้นชมธีราต้องเปลี่ยนเวลาขึ้นนอน ปกติหลังรับประทานอาหารก็ขึ้นห้องทันที แต่วันนี้มีแขกเข้ามาเยือน เธอจึงเข้านอนช้ากว่าปกติ แถมเรื่องในครัวยังทำให้ใจเต้นไม่เป็นจังหวะอีก เมื่อนึกถึงมัน เธอรู้สึกได้ว่าท่าทางที่ล่อแหลมนั่น กีรดาไม่ได้หยุดนิ่ง แต่เหมือนพยายามจะขยับมาใกล้เรื่อยๆ จนสายตาไปสบเข้าที่ริมฝีปากอวบอิ่มของสาวสวยข้างบ้าน จนต้องหยุดคนตรงหน้าไว้ เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น เมื่อเห็นว่าใครที่โทรมาก็กดรับทันที ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาปลายเตียง "ว่าไง" "จะนอนแล้วเหรอคะ" ปลายสายคือกีรดา ชมธีราจึงปล่อยลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน "ปกติฉันนอนไวนะ" "แสดงว่ากี้ทำให้คุณผู้หญิงนอนดึกเหรอคะ" "จริงๆ แล้วฉันเข้านอนไว แต่นอนไม่หลับหรอก" "งั้นลงมาเล่นน้ำด้วยกันสิคะ" "เล่นน้ำ? เวลานี้เนี่ยนะ" "ค่ะ ลุกขึ้นดูสิคะจากหน้าต่างคุณผู้หญิง" จู่ๆ ชมธีราก็กลายเป็นคนว่าง่าย เธอลุกขึ้นจากโซฟาไปหยุดที่หน้าต่างตามที่ปลายสายบอก เมื่อมองลงไปก็เห็นสาวสวยในชุดคลุมสีขาวยืนโบกไม้โบกมือให้อยู่ข้างสระว่ายน้ำ "ลงมามั้ยคะ มาเล่นน้ำจะได้สดชื่น" ปลายสายบอกทันทีที่เห็นหน้ากัน "ไม่ดีกว่า ฉันอาบน้ำแล้วน่ะ" "ว้า.. เสียดายจัง งั้นแค่นี้นะคะกี้ไม่กวนแล้วฝันดีค่ะ" บอกก่อนจะวางสาย กีรดาเริ่มปลดชุดคลุมและปล่อยทิ้งข้างสระ แบบที่จงใจอวดสรีระที่ทั้งขาวและอึ๋ม เนื้อตัวมีเพียงผ้าสองชิ้นปกปิดของสงวน ยิ่งตอนที่ยกมือขึ้นรวบผมยิ่งดูน่ามอง เรียวขาของกีรดาค่อยๆ หย่อนลงสระช้าๆ เพราะจงใจเพื่อให้ใครบางคนได้เห็นและมันก็ได้ผล ชมธีราที่ยืนอยู่บนห้อง เธอไม่ได้เดินห่างออกจากหน้าต่าง ยังคงยืนดูสาวสวยข้างบ้านอย่างสนใจ ทีแรกก็รู้สึกแปลกใจที่อยู่ๆ กีรดาช่างกล้ามาว่ายน้ำเวลานี้ เธอจึงขอยืนดูอยู่ก่อน และเมื่อคนข้างบ้านทำจริง เธอก็ไม่ได้หนีไปไหนยังคงเฝ้ามองอยู่ มือชมธีราค่อยๆ ลูบที่คอตัวเองเพราะรู้สึกว่ามันร้อนและแห้งผาด จนเผลอกลืนน้ำลายลงคอแบบไม่รู้ตัว ทรวดทรงแบบนั้นเธอก็เคยมีตอนที่ยังเป็นสาว แต่ตอนนี้คงจะไม่หลงเหลืออีกแล้ว และคงได้แต่แอบมอง อยากจะลองสัมผัสดูว่ามันจะเต่งตึงแค่ไหน แต่สักพักความคิดนั้นก็หยุดลง ภาพของสามีและเลขาหุ่นสวยที่พรอดรักกันเข้ามาในความคิด "เหอะ!" พ่นเสียงนี้ออกมาก่อนจะรวบปิดม่านและตรงขึ้นเตียง พวกผู้หญิงหุ่นสวยๆ คงจะไว้ใจไม่ได้ ทางที่ดีอย่าเอาตัวไปชื่นชมดีกว่า ..... แวะมาอวดปก E-book ด้วยค่ะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more