ตอนที่ 8
2085 Words
"อุ้ย!" เจ้าของบ้านเผลอส่งเสียงร้องออกมาอย่างเพราะตกใจ เพราะจู่ๆ เพื่อนของกีรดาก็มายืนอยู่เบื้องหน้า
"ขอโทษค่ะ แค่จะมาล้างมือ" พวกเธอหยุดยืนกันอยู่หน้าประตูห้องน้ำ
ตอนนี้ท้องฟ้าด้านนอกมืดสนิท หลังจากมื้อเย็นที่ไม่มีใครขยับย้ายไปไหน เอาแต่นั่งจ่อมกันอยู่ที่โซฟาหน้าโทรทัศน์ ทำราวกับว่าบ้านของชมธีราเป็นแหล่งรวมความบันเทิง
แครล์เดินสวนเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะปิดประตูลง พร้อมรอยยิ้มร้าย
ไม่ทันทีชมธีราที่เพิ่งจะกลับจากห้องน้ำจะหย่อนก้นลงนั่ง ก็มีเสียงดังลั่น ร้องโวยวายมาจากทางห้องน้ำ
"ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยที"
ทุกคนเงยหน้าจากโทรทัศน์ และจำต้องย้ายร่างไปที่ประตูห้องน้ำ
"เกินอะไรขึ้นแครล์ มีอะไร" ด้วยความเป็นห่วงเพื่อน ทั้งส่งเสียงถามและเคาะเรียก
"ก๊อกรั่วน่ะ ช่วยทีสิกี้" ตะโกนออกไปด้วยเสียงแหว
"ก็ออกมาก่อน" ประตูห้องน้ำถูกเปิดอ้า พร้อมกับร่างของแครล์ที่เอาแต่นั่งกุมก๊อกน้ำไว้ แต่เนื้อตัวนั้นเปียกโชก ช่างน่าสงสาร
ทุกคนดูจะแสดงความเห็นอกเห็นใจแครล์อย่างออกนอกหน้า แต่มีหนึ่งคนที่จับพิรุธได้ว่านั่นคือการแสดง
"เดี๋ยวผมซ่อมให้แล้วกันครับ" เขาบอกก่อนจะเริ่มพับแขนเสื้อตัวเอง
"กี้ก็จะช่วยค่ะ"
เขาหันควับมองหน้ากีรดาทันที
"เอ่ออ ผมว่างานนี้คงไม่เหมาะกับผู้หญิงสวยๆ อย่างน้องหรอกนะครับ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผู้ชายเถอะ"
คำพูดของเขาไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกความสามารถของกีรดาแต่แค่ไม่คิดว่าเธอจะทำได้จริง
"กี้ทำได้ค่ะ รบกวนคุณช่วยลงไปปิดปั๊มในโรงรถทีค่ะ"
"เอางั้นเหรอ" เขาพูดกับตัวเอง ก่อนจะหันไปสบตาชมธีรา
"งั้นเดี๋ยวฉันไปช่วยส่องไฟให้แล้วกันค่ะ" เจ้าของบ้านบอกออกมาก่อนจะเดินนำไปโดยมีปกรณ์ตามไปติดๆ
ผิดคาด
จะโชว์เหนือเสียหน่อย แต่ถูกโฉบไปแบบต่อหน้าต่อต่อ กีรดาหันควับไปทำตาเขียวใส่เพื่อนทันที
"ขอโทษ" แครล์ได้แต่ทำปากขมุบขมิบขอโทษขอโพยเพราะบริเวณนั้นยังมีวิกานดายืนอยู่
ดูเหมือนการป่วนของแครล์ครั้งนี้จะทำให้ชมธีราและปกรณ์ใกล้ชิดกันมากขึ้น
ภายในโรงรถที่มีเจ้าของบ้านช่วยส่องไฟให้สามี
เขาหันไปจ้องหน้าชมธีรา
"มีอะไรคะ" เธอได้แต่เสมองไปทางอื่น เพราะไม่อยากจะสนทนาใดๆ
"ผมคิดถึงคุณ"
คนฟังเพียงพ่นลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย แต่ที่ทำแบบนั้นแค่ต้องการจะแสดงออกว่าตนเองเข้มแข็ง
"คุณคิดเหมือนผมมั้ย"
"กรณ์ คุณหายไปตั้งเก้าเดือน แล้วพึ่งจะกลับมาตอนนี้ คุณคิดว่าฉันจะคิดยังไงล่ะ"
"ผมแค่อยากจะให้เวลาคุณทบทวนเรื่องของเรา แล้วเหมือนว่าคุณก็คิดเหมือนกับผม คุณยังรักผม" เขาบอกออกมาพร้อมกับก้มมองที่นิ้วนางข้างซ้ายของภรรยา
"คุณไม่เคยถอดมัน คุณยังรอผม ให้โอกาสผมเถอะนะชม ผมกลับมาแล้ว เรามาเริ่มต้นกันใหม่"
"ฉัน.."
"หรือว่าคุณมีใคร" เขาเอ่ยถามออกมาอย่างจริงจัง
"ไม่ ฉันไม่ได้มีใครทั้งนั้น"
"งั้นก็ให้โอกาสผมได้ทำหน้าที่สามี ให้ผมได้กลับมาดูแลคุณ"
"เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้นะชม" เขาเอ่ยออกมาก่อนจะขยับมาหยุดยืนใกล้ชมธีรา โดยจงใจให้แนบชิดหล่อนมากที่สุด
มือหนาๆ ของเขากำลังเอื้อมมาสัมผัสที่ต้นคอของชมธีรา
ตอนนี้เธอกำลังสับสน จากที่ต้องการเขา ปากที่พร่ำบอกว่ายังคงรักและรอ ตอนนี้กลับต้องคิดหนัก
ก็แค่บอกไปเท่านั้นว่า
"ค่ะ"
เขาเผลอยิ้มออกมาปากแทบฉีก
"แต่ไม่ใช่ตอนนี้" นั่นหมายความว่าชมธีราให้โอกาสเขาได้ปรับตัว และทำหน้าที่สามีอีกครั้ง
เป็นคำตอบที่เขารอคอย คนเป็นสามีดึงรั้งชมธีราเข้ามาจูบ ริมฝีปากหนาๆ ของเขากดจูบที่เธอ แต่คงจะรุนแรงไปเสียหน่อย จนเธอรู้สึกถึงฟันที่กระทบที่ริมฝีปาก แม้จะไม่ได้นุ่มนวลแต่ก็ยอมให้เขาได้จูบ แต่จู่ๆ ก็ต้องผละออกมาเอง
"มีอะไรรึเปล่า ผมทำให้คุณไม่พอใจเหรอ"
"เปล่าค่ะ ฉันว่า.. คุณกลับไปก่อนเถอะ" พูดออกมาโดยไม่สบตาเขา
ที่ต้องผละออกจากจูบของเขาแบบไม่คิดเสียดาย เพราะรู้สึกถึงความงุ่มง่ามและความสากหนาจากสัมผัสของเขา ไม่เหมือนรสจูบและความนุ่มนวลจากมือเรียวๆ ของสาวสวยข้างบ้าน
"ให้ผมค้างที่นี่ไม่ได้เหรอ"
"ไม่ค่ะ ฉ้นยังไม่พร้อม" ชมธีราจบประโยคแค่นั้นก่อนจะหันหลังให้ และเดินหนีเข้าบ้านไป
ปกรณ์ก็จำต้องออกจากบ้านหลังนี้เช่นกัน ตามที่ชมธีราต้องการ ซึ่งก็ตามไปด้วยวิกานดาแบบติดๆ
"ขอโทษนะคะคุณผู้หญิงที่ทำให้วุ่นวาย" เสียงแครล์แว่วดังเข้ามาในห้องน้ำ ที่ตอนนี้มีกีรดากำลังตั้งหน้าตั้งตาซ่อมมันอยู่
ที่ได้ยินแบบชัดแจ๋วเพราะคนทั้งคู่ดันมายืนคุยกันอยู่หน้าห้องน้ำ โดยแครล์เป็นคนจัดแจงลากคุณผู้หญิงมาช่วยเฝ้า บอกว่าเป็นการให้กำลังใจ
"ไม่เป็นไรค่ะ แต่.. ไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณผู้หญิงก็ได้ค่ะ เรียกว่าชมเถอะ"
"อ้อ.. คุณชม แบบนี้ถูกมั้ยคะ" ถามออกมาอย่างเป็นมิตร
"ค่ะ แบบนั้นแหละ"
"พอดีว่า ได้ยินกี้พูดถึงแต่คุณชม เอาแต่เรียกว่าคุณผู้หญิงน่ะค่ะ ฉันก็เลยเรียกตาม"
"พูดถึงฉันเหรอคะ" ชมธีราเผลอแสดงสีหน้าตกใจออกมาเพียงแว้บเดียว นั่นเพราะกลัวว่าสาวข้างบ้านจะเอาเรื่องความสัมพันธ์ข้ามคืนมาเล่าให้เพื่อนฟัง
"ค่ะ เล่าให้ฟังว่าคุณชมทำอาหารอร่อยมาก แถมยังใจดีให้มาฝากท้องที่บ้านทุกวัน จนฉันอยากจะเจอและอยากรู้จักคนใจดีมีน้ำใจแบบคุณชม" แกล้งพูดออกมาอย่างประจบประแจง
"อ๋อ" ชมธีราแอบลอบถอนหายใจ เธอคิดว่าคนตรงหน้าคงจะไม้รู้เรื่องราวระหว่างเธอและกีรดา แถมท่าทางหล่อนก็ดูไม่มีพิษมีภัย
"ก็เป็นเพื่อนบ้านกันนี่คะ เรื่องแค่นี้เล็กน้อย" ชมธีราเอ่ยขยายความให้อย่างไม่ได้ใส่ใจ
คนที่แอบฟังอยู่ในห้องน้ำถึงกับส่ายหัวให้กับความเจ้าเล่ห์ของเพื่อน
แต่เพียงไม่นานคนที่สร้างเรื่องก็ขอตัวกลับก่อน ก็เวลานี้แขกทุกคนไปเกือบหมดแล้ว ก็ถึงเวลาที่เจ้าของบ้านและกีรดาจะต้องอยู่กันแบบสองต่อสอง โดยมีเพื่อช่วยวางแผนแบบแยบยล
ผ้าสะอาดถูกส่งมาที่เบื้องหน้าของกีรดา
"มือไม่ว่างค่ะ ช่วยซ้บน้ำให้ที" เอ่ยขอร้องออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง
อันที่จริงการซ่อมก๊อกนั้นใช้เวลาไม่นาน แต่เพราะแผนถ่วงเวลาของผู้จัดการส่วนตัว มันจึงลากยาวมาถึงตอนนี้
ชมธีราจำต้องส่งมือที่มีผ้าสะอาดไปเช็ดที่ใบหน้าของสาวข้างบ้านอย่างเบามือ
แต่สักพักก็ต้องหยุด
"กี้.." ส่งเสียงเรียกเพื่อต้องการจะปรามคนตรงหน้า ก็เพราะที่บอกว่ามือไม่วางในทีแรก ตอนนี้มือของกีรดากำลังจับมือเธอไว้อยู่
"จะให้โอกาสเค้าเหรอคะ"
"อะไร?"
"ก็ผู้ชายคนนั้นไงคะ ที่คุณผู้หญิงบอกว่ายังไม่ได้หย่า"
"ไม่ใช่เรื่องของเธอ"
กีรดาพยักหน้าให้น้อยๆ อย่างเข้าใจ ก่อนจะลุกขึ้นยืน พร้อมกับปล่อยมือจากชมธีราและถือผ้าผืนนั้นไว้เอง และบรรจงเช็ดหน้า
"เสร็จแล้วล่ะค่ะ แล้วก็ต้องขอโทษแทนเพื่อนอีกครั้งนะคะ ที่ทำให้วุ่นวาย"
นอกจากที่หน้าของกีรดาจะมีหยดน้ำพราวไปทั่วแล้ว ที่เสื้อก็เปียกโชก สภาพไม่ต่างจากแครล์
"เดี๋ยวกี้ไปเปิดปั๊มน้ำให้นะคะ" บอกออกมาโดยไม่มองหน้า
กีรดาตรงไปที่โรงรถ ทำทุกอย่างคนเดียวทั้งส่องไฟ เปิดปั๊ม และกลับมาทดสอบก๊อกน้ำอีกครั้ง โดยไม่เห็นร่างของเจ้าของบ้าน
เธอได้แต่ถอนหายใจออกมา ก่อนที่จะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากระโปรง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านข้อความจากเพื่อน
'ฉันเห็นตาลุงนั่นจูบคุณของแกในโรงรถ'
มีอีกหลายข้อความที่กระหน่ำส่งมาอีกไม่หยุด แต่แค่ข้อความนั้นข้อความเดียวก็ทำให้อารมณ์ของกีรดาพุ่งพล่าน
เสียงฝีเท้าของเจ้าบ้านทำให้กีรดาต้องละความสนใจจากอะปกรณ์สื่อสารในมือ
"ดื่มโกโก้ร้อนก่อนสิ แล้วค่อยกลับ" เสียงนี้ออกจากปากชมธีราที่ถือแก้วโกโก้ และกำลังเดินมาทางเธอ
กีรดาเห็นแบบนั้นก็ลุกพรวดรีบตรงไปหยุดอยู่เบื้องหน้าเจ้าของบ้านทันที พร้อมกับส่งมือไปแย่งแก้วโกโก้มาถือไว้ กระดกดื่มรวดเดียว และวางมันไว้ที่ชั้นวางข้างตัว แบบต่อหน้าต่อตาชมธีรา สร้างความงุนงงให้เจ้าของบ้าน แต่สักพักหล่อนก็ตาเบิกโพลงเพราะตกใจ
"อย่านะกี้" เธอถูกดึงร่างเข้ามาชิด เพราะไม่ใช่สาวไร้เดียงสา จึงคาดเดาได้ว่าคนตรงหน้าต้องการสิ่งใด
"อยากจูบค่ะ" เหมือนจงใจทำเป็นไม่ได้ยินเสียงห้ามปราม
ปล่อยมือจากเอวชมธีรามาดึงรั้งต้นคอหล่อนมาใกล้ และบดจูบทันที
ความตกใจทำให้ชมธีราเอาแต่ปัดป้อง แต่เมื่อภายในปากรู้สึกถึงความหอมและหวานจากโกโก้ที่เป็นคนชงให้คนตรงหน้าก็กลับโอนอ่อนและหยุดนิ่ง
ชมธีราหลับตาลง ปล่อยให้สาวสวยข้างบ้านได้จูบ และเธอเองก็พร้อมจูบกลับ ความนุ่มนวล และละเมียดละไมแบบนี้แหละที่ชมธีราอยากได้รับ
มือเจ้าของบ้านยกขึ้นมือโอบรอบคอกีรดา
ก่อนหน้า เธอไม่มีปัญหาและชอบสัมผัสที่สามีมอบให้ เพราะมีเขาเพียงคนเดียว ไม่เคยมีใคร จนกระทั่งได้รับมันจากสาวข้างบ้าน
มันช่างดีเหลือเกิน และเผลอติดใจ จนตั้งป้อมกับสามีตัวเอง เพราะเธอกำลังใช้คำว่าเปรียบเทียบกับคนทั้งคู่
มือของกีรดากำลังเลื่อนลงต่ำ ผ่านเอวของชมธีรา ลูบไล้ที่บั้นท้ายของหล่อนอย่างเบามือ และเผลอออกแรงจนทำให้ชมธีราสะดุ้ง
เจ้าของบ้านผละออกจากกีรดาทันทีเพราะตกใจ และดันมือคนตรงหน้าให้ออกห่างจากร่างกายตัวเอง
"ดึกแล้ว กลับบ้านเถอะ" พร้อมเอ่ยปากไล่โดยไม่มองหน้า
"ได้ค่ะ ไว้เจอกันนะคะคุณผู้หญิง"
แค่นี้ก็เกินพอแล้ว กีรดายอมเดินออกมาจากบ้านของหล่อนแบบที่หัวสมองว่างเปล่า
เพียงได้รับรู้ว่าสามีเก่ากลับมาจูบคุณผู้หญิง กีรดาก็แทบคลั่ง และที่กล้าจู่โจมแบบนั้น เพราะอยากจะลบรอยจูบของเขา
และไม่อยากให้คุณผู้หญิงต้องหลับไปพร้อมจูบของเขา และถ้ามันจะเป็นแบบนั้นจริง ก็ขอฝากรสจูบหวานๆ ของตัวเองให้แทนที่เขาจะดีกว่า
นอนไม่หลับ ชมธีราพลิกตัวไปมาเหมือนเคย แต่รอบนี้เธอไม่ได้คิดถึงสามี กลับกลายเป็นสาวสวยข้างบ้านมากกว่า กีรดาเข้ามาอยู่ในทุกโสตประสาทของสมอง เพียงเพราะแค่เรื่องคืนนั้นที่พวกเธอพากันก้าวผ่านคำว่าเพื่อนบ้าน
เธอลุกขึ้นนั่งทันที ก็เพราะพยายามแล้ว แต่นี้เรื่องคาใจและยังไม่ออกจากหัว ชมธีรากับยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง เธอร้องไห้ออกมาโฮใหญ่
การที่เธอทำแบบนี้ ก็เท่ากับมีชู้ ซึ่งไม่ต่างอะไรกับปกรณ์สักนิด หรือจะต่างกันก็แค่เรื่องนี้เกิดหลัง
ทางเดียวที่จะหยุดความสัมพันธ์นี้ คือการกลับไปคืนดีกับสามี เพื่ออยากจะรักษาคำว่าชีวิตคู่ เพราะหากเธอเลือกจะสานสัมพันธ์กับสาวสวยข้างบ้าน มันคงจะพิลึกและมีผลต่อหน้าที่การงาน
- Writer
