14
“นพ อย่า... ไม่เอา แบบนี้มันผิดนะ นพ... อย่าทำฉันอีกเลยนะ ฉันกลัวเอกรู้ กลัวทุกคนรู้” ตุ๊กตาตามตะครุบมือเขาไว้ อ้อนวอนเสียงสั่น แม้ว่าเนื้อตัวจะวูบวาบ กึ่งกลางร่างชื้นแฉะ
นพดนัยจูบปากอิ่มแรงๆ ดูดลิ้นนุ่มเข้าปากตัวเองหนักๆ ปัดมือเธอออกพัลวัน
“อย่าห้าม คุณไม่พูด ผมไม่พูดไอ้เอกมันไม่รู้หรอกน่ะ ผมชอบคุณนะตุ๊กตา ชอบมานาน ผมทนไม่ไหวแล้ว”
“แต่มันไม่ดีนะนพ นี่มันผิดนะ”
“มันดีกับคุณแล้วก็ผม คุณเองก็ต้องการ จะปฏิเสธทำไม” เขาถามเสียงเข้ม ตาเข้มดุในความสว่างรางๆ อันเกิดจากแสงจันทร์ด้านนอกสาดเข้ามา
“แต่...” ตุ๊กตาพูดไม่ออก รู้ใจตัวเองดี เธออยากได้ แต่มันก็ผิดเหลือเกิน ผิดกับคนรัก
ขณะที่โลเล กางเกงก็หลุดจากบั้นท้าย คนถอดกระชากมันออกไปทางปลายเท้าอย่างไม่ลังเล ตุ๊กตาอุทาน ปราดมือจับบ่ากว้างไว้ อีกมืออุดปากตัวเองไม่ให้เผลอร้องดัง
นพดนัยจับท่อนขาขาวงัดง้างออกพร้อมกับเขานั่งลงบนเก้าอี้ ซุกหน้าเข้
