กุหลาบทราย..ใต้แสงจันทร์

EP.04

EP.4

มาซอฟ เมอิด คาฟิยอส พาร่างท้วมเดินเข้ามาภายในห้องของตนเองในเวลาต่อมา ครั้งแรกเขารู้สึกแค่มึนที่หัว อาจจะเป็นเพราะเหล้าเบียร์ก็เป็นได้ โดยเฉพาะเหล้าของตระกูลที่หมักเป็นอย่างดี ให้ความมึนเมาในเวลาต่อมาได้เป็นอย่างดี หากแต่ในเวลาต่อมานั้น ทั่วทั้งร่างกายกลับชาวาบไปหมด แขนขาไร้เรี่ยวแรงจนต้องทรุดตัวลงนั่งที่ปลายเตียงด้วยความมึนงง

ชายชราใบหน้าซีดเผือด เมื่อความเจ็บปวดเข้าจู่โจม เริ่มตั้งแต่ที่หน้าอก ช่วงแขนที่ไร้เรี่ยวแรง ก่อเกิดการปั่นป่วนที่ช่องท้อง ใบหน้าและใบหูแดงก่ำ คล้ายดั่งร่างกายจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ

ถึงจะรู้สึกเจ็บปวดไปทั่วร่างกาย แต่มาซอฟก็ยังพอมีสติเรียกคนสนิทให้เข้ามาหาตน

ในเวลาต่อมาร่างสั้นป้อมของชายชรามาซอฟก็นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงกว้าง ร่างกายทุกสัดส่วนไร้เรี่ยวแรง จะมีแต่สองตาเท่านั้นที่กระพริบ กับปากและเสียงที่แหบเครือที่ดังขึ้นยังพอจะทำให้คนรอบข้างเบาใจ

หากแต่พวกเขาก็ยังไม่ไว้ใจ มันเกิดอะไรขึ้นกับมาซอฟกันแน่ หรือว่านายท่านถูกวางยา

เป็นไปได้หรือ?!

เพราะอาหารทั้งหมดที่จัดเลี้ยงในงานเป็นกูรัคพ่อบ้านของคฤหาสน์ที่ได้ดูแลอย่างใกล้ชิด คนภักดีต่อตระกูลมาสามชั่วอายุคนอย่างกูรัค คงไม่มีวันทรยศต่อตระกูลคาฟิยอสแน่

ซึ่งความรู้สึกนี้ มาซอฟก็รู้ดี คนที่เขานึกหวั่นไม่ใช่กูรัคพ่อบ้าน หากแต่เป็นอีกคนหนึ่งที่เขาคิดไม่ถึงต่างหาก

ดูบุฟ กาเอฟ คาฟิยอส!!!

กูรัคชายชราวัยประมาณ ๑๑๐ ปี พ่อบ้านของคฤหาสน์พาร่างผอมสูง เดินเข้ามาในห้องของมาซอฟด้วยความตกใจ ชายชราคนนี้ถึงจะมีอายุมากร่วมร้อยปี หากแต่กำลังวังชาทุกอย่างกลับเหมือนคนหนุ่มปกติ เขาทำหน้าที่เป็นทั้งพ่อบ้าน ดูแลทุกสิ่งทุกอย่างในคฤหาสน์คาฟิยอสด้วยตนเองทั้งหมด และเป็นคนที่คอยดูแลคุณชายของตระกูลมาถึงสามรุ่นสามอายุคน

“นายท่านมาซอฟ นี่มันเกิดอะไรขึ้น” ชายชรารีบโผเข้าไปหามาซอฟที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงกว้างด้วยแววตาตกใจ

“กู-กูรัค ตะ ตรานั้น- หะ- หายไปแล้ว”

เสียงแผ่วปลายและสั่นเครือจากมาซอฟดังขึ้น กูรัคเอียงหูไปฟังเสียง สีหน้าที่แสดงเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ คนอย่างมาซอฟนะหรือจะเป็นได้ถึงขนาดนี้ เป็นไปไม่ได้

หากแต่เป็นไปแล้ว

เขาเอื้อมมือไปจับที่ต้นแขนของผู้ที่นอนอยู่บนเตียง สำรวจดูชีพจร ตรวจสอบการไหลเวียนของเลือดในกาย ตามทฤษฏีของชาวมุสตาร์ในอดีต จนรู้แน่ว่ามาซอฟถูกพิษอย่างแน่นอน

หากแต่ชายชราก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่ามันเป็นพิษชนิดไหน

“ปะ-เป็น อย่างที่-ท่าน คาด-เอาไว้ จริงๆ กะ-กูรัค” คนใกล้สิ้นลมเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก ลมหายใจรวยรินเต็มที

“นายท่านอย่าเพิ่งพยายามพูดตอนนี้เลย นอนนิ่งๆ เดี๋ยวข้าจะขอตรวจดูพิษก่อนว่ามันเป็นพิษชนิดไหน”

“อย่า-เลย ไม่มี-ประโยชน์”

“โธ่ท่าน”

ชายชราพ่อบ้านครางออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา จากการที่เห็นกันมาตั้งแต่เล็กๆ จึงทำให้เขารักและผูกพันกับมาซอฟ เปรียบเสมือนชายคนนี้คือลูกของเขาเลยก็ว่าได้

“เป็นมัน เป็น-มันจริงๆ กูรัค”

“ดูบุฟ!!”

กูรัคเอ่ยชื่อนั้นด้วยความรู้สึกที่เต็มตื้นไปด้วยความเกลียดชัง

ด้วยที่เห็นนิสัยของอีกฝ่ายมาตลอด กูรัคจึงแน่ใจว่าไม่วันใดคนมักมากอย่างดูบุฟก็ต้องคิดฆ่ามาซอฟ อย่างแน่นอน และข้อนี้เขาเคยเตือนมาซอฟมาตลอดให้ระวังตัว หากอีกฝ่ายกลับยึดมั่นแต่คำว่า พี่น้อง จึงไม่ได้คิดเฉลียวใจ

ต่อเมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้น ทำให้มาซอฟ เริ่มแน่ใจ หากแต่มันก็สายเกินไปจริงๆ

“กะ-กูรัค ข้าขอ-ขอฝาก ท่าน ดะ-ดูแล เม-อัย ด้วย-นะ”

น้ำตาของมาซอฟเอ่อไหล เมื่อคิดถึงลูกชายเพียงคนเดียว ก่อนลมหายใจเฮือกสุดท้ายจะเดินทางมาถึง ดวงตาทั้งสองข้างที่ลืมโพลงเหลือกลาน ตรงริมฝีปากและจมูกมีเลือดที่กลายเป็นสีดำไหลออกมา

กูรัคมองภาพนั้นด้วยน้ำตาที่นองหน้า ก่อนตายเขายังไม่วายห่วงลูก การตายของมาซอฟเป็นอุทาหรณ์อย่างดีให้กูรัคได้รู้ซึ้งถึงคำว่า มักมาก ของดูบุฟ

ดูเถิดขนาดน้องแท้ๆ ยังฆ่ากันได้ จิตใจของฝ่ายนั้นช่างต่ำช้าสามานย์สิ้นดี

รุ่งเช้าข่าวการเสียชีวิตของมาซอฟ เมอิด คาฟิยอส นักธุรกิจอันดับหนึ่งของมุสตาร์ ก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งประเทศอย่างรวดเร็ว

โดยเฉพาะคนในตระกูลคาฟิยอสต่างโศกสลดกับเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นยิ่งนัก

การตายของมาซอฟ เมอิด คาฟิยอส ถือได้ว่าเป็นการทำลายจุดยุทธศาสตร์ของตระกูลได้เป็นอย่างดี ซึ่งผลจากการสูญเสียในครั้งนี้ก็ได้ทำให้ก่อเกิดผลกระทบในหลายๆ อย่างจนทำให้ธุรกิจต้องสั่นคลอน และในขณะเดียวกัน เหล่าหัวหน้าชนเผ่าพื้นเมืองหลายๆ คนที่มีตำแหน่งสำคัญในธุรกิจนี้จึงเริ่มเคลื่อนไหวกันอย่างเงียบๆ

จะว่าเงียบก็ไม่น่าจะถูกนัก จะว่าเหตุการณ์นี้เพิ่งจะเกิดก็ใช่ที่ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันได้ก่อเกิดขึ้นมานานแล้วต่างหาก ตั้งแต่มาซอฟยังอยู่บริหารงานอยู่เสียด้วยซ้ำ

โดยการนำของบุคคลหนึ่งที่เป็นคนสำคัญในตระกูล

ดูบุฟ กาเอฟ คาฟิยอสนั่นเอง!!

หลายวันผ่านไป

วันประชุมบอร์ดผู้บริหารธุรกิจในเครือคาฟิยอส ทั้งบริษัทการผลิตและส่งออกน้ำมัน บริษัทโภคภัณฑ์และบริษัทอุตสาหกรรมทางด้านอาหาร

ซึ่งที่ผ่านมาตำแหน่งสูงสุดคือ มาซอฟ เมอิด คาฟิยอส หากแต่บัดนี้เขาได้ตายไปแล้ว ตำแหน่งสูงสุดรองลงมาเห็นจะไม่พ้นท่านรองผู้บริหารอย่าง ดูบุฟ เสียเท่าไร

ที่ผ่านมาดูบุฟเป็นแค่รองประธานผู้บริหารฯ แต่เพียงในนามเท่านั้น เพราะน้อยครั้งนักที่ชายคนนี้จะออกงานด้วยตนเอง หากแต่วันนี้ทุกอย่างกลับผิดคาด ดูบุฟ ออกมาปรากฏตัวในบริษัทแห่งนี้เป็นครั้งแรกในรอบห้าปี

ชายชราวัยหกสิบกว่าปี ผิวสีน้ำตามเข้มกร้านแดด รูปร่างผอมสูงโดยเฉพาะความผอมกะหร่องนั้นที่ปรากฏไปทุกสัดส่วนของร่างกาย โดยเฉพาะใบหน้าที่ตอบจนเห็นกระดูกโหนกแก้มที่ยกสูงอย่างน่ากลัว

ดูอีกทีก็คล้ายกับผีดิบก็ไม่ปาน

จากการประชุมที่ผ่านพ้นไป เสียงส่วนมากต่างสนับสนุนให้ดูบุฟเป็นประธานบอร์ดผู้บริหารต่อจากมาซอฟ เนื่องด้วยความเหมาะสมจากหลายๆ สถานการณ์ โดยเฉพาะสิทธิ์ที่อ้างว่าดูบุฟก็เป็นลูกชายคนหนึ่งของท่านยูซุฟเหมือนกัน

และที่ผ่านมาเขาก็มีส่วนร่วมช่วยสนับสนุนและนำพาให้เครือบริษัทประสบผลสำเร็จมามากแล้ว มันคงจะถึงเวลาเสียทีที่เขาจะได้รับการตอบแทนเสียบ้าง

หลายคนต่างสนับสนุนเพราะส่วนหนึ่งเป็นคนของดูบุฟ หากแต่ก็ยังมีคนอีกจำนวนไม่น้อยที่ไม่เห็นด้วย เพราะมองเห็นพฤติการณ์อีกด้านหนึ่งของดูบุฟ จึงพากันคัดค้าน และมาปรึกษากับกูรัคที่เปรียบเสมือนบรรพบุรุษเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ของพวกเขา

“เห็นทีข้าจะปล่อยเรื่องนี้เอาไว้ไม่ได้เสียแล้วล่ะ”

กูรัคเข่นเขี้ยว ประกายตาทั้งสองข้างที่เจิดจ้าทอดมองไปยังผืนทะเลทรายเบื้องหน้าอย่างไร้จุดหมาย

คนที่สมควรกับตำแหน่งนี้มากที่สุดไม่ใช่ดูบุฟ หากแต่เป็น เมอัย เค คาฟิยอส ต่างหาก เพราะเขาคือบุตรชายเพียงคนเดียวของมาซอฟ ทายาทที่ถูกต้องตามกฎหมาย