“คุณคงเคยได้อะไรมาง่าย ๆ และถูกเลี้ยงมาตามใจสินะ ถึงคิดจะทำอะไรก็ทำ คิดจะพูดอะไรก็พูด!”
บรรยากาศที่โรแมนติกฝนตกริน ๆ ที่ลิลินกำลังเคลิบเคลิ้ม หายวับไปกับตา เพราะหมอณภัทรเขาไม่สนใจสิ่งที่เธอพูดด้วยซ้ำ
เขาเอาแต่เอ็ดเธอเรื่องที่บ้านและเรื่องมารยาทอยู่นาน จนลิลินเริ่มรู้สึกไม่พอใจ
เธอจึงกัดฟันกึก!ด้วยความโกรธ และกอดอกมองจิกไปที่หมอณภัทรทันที ก่อนที่จะพูดว่า
“เออ! ก็คงงั้น ฉันไม่เคยได้เลือกเองสักครั้งนี่ ก็เลยอยากลองเลือกหมอดูบ้าง ถ้าเรื่องนี้มันผิด ก็ผิดที่หมอบอกว่าใจสั่นเพราะฉันนี่แหละ!”
“ก็ผมใจสั่นจริง ๆ”
“เห็นไหม? หมอหลงเสน่ห์ความสวยฉัน ฉะนั้นผิดอะไรที่ฉันจะเป็นปลายฝน และเคลียร์ทางให้หมอมารับผิดชอบฉันง่ายขึ้น นี่ฉันช่วยหมอนะขอบอก!”
“พอเถอะ ที่ผมใจสั่น ไม่แน่ผมอาจจะป่วย ไม่ได้หลงเสน่ห์คุณ”
ลิลินชะงัก แล้วหันกลับมาช้า ๆ ก้มมองมือตัวเองบนตัก
เพราะเธอรู้สึกชาไปตามหน้าและจุกตามอกขึ้นมา
