บทที่ 34
“ตะเจ๊าตั๋วหันก่อ ป้อเลี้ยงลักไปหาคุณบัวตองแหมละนา (เมื่อเช้าแกเห็นไหม พ่อเลี้ยงแอบไปหาคุณบัวตองอีกแล้วนะ)”
“หันละ เปิ้นน่าฮักเปิงกั๋นขนาดเลยเนาะ อุตส่าห์ลุกเจ๊าเปื้อไปหากู้หมั้นก่อนไปยะก๋านตวย (เห็นแล้ว เขาน่ารักเหมาะสมกันมากเนอะ อุตส่าห์ตื่นแต่เช้าเพื่อไปหาคู่หมั้นก่อนไปทำงานด้วย)” ดูเหมือนคำว่าคู่หมั้นจะชัดเจนจนเธอตัวชาวาบตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่แค่นั้นยังไม่พอ เมื่อสองคนนั้นยังพูดต่อ
“ละแม่ญิงตี้เป๋นแขกของป้อเลี้ยงลอ เปิ้นเป๋นไผหยังมาทำตั๋วเกยกับป้อเลี้ยงแต๊ว่า (แล้วผู้หญิงที่เป็นแขกของพ่อเลี้ยงล่ะ เขาเป็นใครทำไมถึงทำท่าสนิทสนมกับพ่อเลี้ยงนัก)”
“ก่อต๋ามผ่ะสาป้อจายหน้าต๋าดีมีเงินนัก แม่ญิงตี้ไหนก่อตึงไค่เข้าหา พอแหมกำป้อเลี้ยงก้าย ค้านหันว่าจะโดนละเหมือนตี้ผ่านๆ มา อู้ไปก่อเอ็นดูแม่ญิงคนนั้นโถ๊ะ คงกึ๊ดว่าป้อเลี้ยงฮัก ถึงได้ยอมตวยเปิ้นมาง่ายๆ คงบะฮู้อะน่อ ว่าแหมบะเมินป้อเลี้ยงก
