บทที่ 8 ท้อง

1280 Words

บทที่ 8 ท้อง สองเดือนต่อมา... เช้าตรู่หญิงสาวก็ไปทำงาน ตกเย็นก็กลับมานอนพักที่อพาร์ทเม้นท์ ทำแบบนี้อยู่สองเดือน ไร้วี่แววของผู้ชายอีกคน ไม่ว่าจะที่ไหนๆก็ไม่เคยได้พบเจอ มันดีนะที่เขาหายไป เธอไม่รู้จะทำหน้ายังไงถ้าต้องเจอเขาบนเตียงในสภาพที่สติครบถ้วน แต่มันติดตรงที่เงินที่ติดเขาคงไม่มีวันหมด ใครมันจะลดหนี้ให้ฟรีๆกันบ้างล่ะ ส่วนเรื่องพ่อแม่ เธอก็ไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับพวกท่านเช่นกัน ถึงจะมีความคิดถึงและห่วงใยอยู่บ้างก็เถอะ แต่เธอก็ไม่อยากกลับบ้านไป กลัวกลับไปแล้วจะถูกขายให้ใครอีกก็ไม่รู้ ได้แต่ดำเนินชีวิตไปวันๆตามยถากรรม [ โทรเข้า > น้ำฟ้า ] ( “ว่าไง” ) ( “ไม่คุยกันนานเลย คิดถึง” ) ( “เหมือนกัน” ) ( “แกๆวันก่อนฉันเจอพี่คิริน พี่เขาหล่อมาก ได้ข่าวว่าไปศัลยกรรมมาด้วย ก็ว่าอยู่หน้าไม่เหมือนเดิม” ) ( “อืม” ) ( “แกไม่ตกใจเลยเหรอ หรือว่าเจอกันแล้ว” ) ( “ปะ...เปล่า” ) ( “แกรู้ไหม พี่เขามากับคู่หมั้น สวยมาก” ) ( “ภรรยาต่างหากล่ะ” ) ( “แกรู้ได้ไง” ) ( “ก็...” ) ( “เจอมาแล้วใช่ไหมล่ะ” ) ( “เอ่อ...ยัยริสาบอก ฉันเจอเธอเมื่อสองเดือนก่อนนะ” ) ( “อ๋อ จริงๆยัยนั่นคงจะโกหกแกแหละ พี่เขายังไม่แต่งงาน พวกเขาแค่หมั้นกันเอง” ) ( “แกมีอะไรหรือเปล่าถึงโทรมา” ) ( “เปลี่ยนเรื่องเลยนะ” ) ( “เขากับฉัน เราเป็นแค่อดีตกัน ฉันไม่รู้จะพูดหรือถามถึงเขาทำไมอีก” ) ( “ฉันขอโทษๆ ปากมากไปหน่อย” ) ( “อืม” ) ( “พรุ่งนี้ว่างไหม” ) ( “ตอนบ่ายว่าง มีทำงานแค่ช่วงเช้าเอง” ) ( “โอเค ไปนัดบอดเป็นเพื่อนหน่อย” ) ( “ทำไมต้องพาฉันไปด้วย” ) ( “ฉันโดนแม่บังคับอีกแล้ว คนนี้ฉันไม่ชอบแต่หาทางปฏิเสธไม่ได้ เลยจำใจต้องไป” ) ( “อืม” ) ( “เดี๋ยวไปรับที่บ้านนะ” ) ( “ไม่ๆนัดมาว่าจะเจอที่ไหนเดี๋ยวฉันไปเอง” ) ( “ที่เดิม ร้านเค้กหน้ามหาวิทยาลัยXX” ) หลังจากวางสายจากเพื่อน สิ่งหนึ่งที่ติดใจเธออยู่ก็คือคู่หมั้นของเขา มันเป็นไปได้ไง ก็เขามีภรรยาแล้วนี่น่า... เอาเถอะมันเรื่องของเขา มันไม่เกี่ยวกับเธอสักหน่อย ช่างมัน! วันต่อมา... พอเลิกงานก็รีบกลับอพาร์ทเม้นท์ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด ก่อนจะตรงไปร้านเค้กที่นัดกับเพื่อนสาวไว้ “ ทรายแก้ว ” เสียงของผู้ชายที่ไหนไม่รู้ ไม่คุ้นหูเลย แต่เธอก็ต้องหันไปมองตามมารยาท “ พี่ซุงไงครับ จำได้ไหม ” “ อ๋อ จำได้ค่ะ ” เกือบจำไม่ได้แหนะ พี่เขาหล่อมาก ต่างจากตอนเรียนสุดๆ พี่ซุงคือรุ่นพี่ห้องเดียวกับเขาคนนั้น “ ทรายแก้วมาหาไอ้คิรินมันเหรอ ” “ เปล่านะคะ ทรายแก้วนัดกับเพื่อนไว้ค่ะ ” “ อ๋อ งั้นเข้าไปพร้อมพี่ก็ได้ ปะ ” “ เอ่อ... ” มือหนาของพี่เขาดันหลังเรียวให้เดินเข้าไปในร้าน “ ไปเถอะ ไปนั่งรอด้านในก็ได้ พนักงานไม่ว่าหรอก ไอ้คิรินมัันซื้อร้านนี้แล้ว ” เท้าหยุดชะงักหันมองหน้าคนข้างๆ “ มีอะไรหรือเปล่า ” “ เมื่อกี้พี่ซุงพูดว่าไงนะคะ ” “ ร้านนี้เป็นของไอ้คิริน ” “ เหรอคะ เอ่อ...พี่ซุงเข้าไปเถอะค่ะ ทรายแก้วคงจะมาผิดร้านแล้ว เดี๋ยวขอโทรถามเพื่อนก่อน ” “ เรานัดกับน้ำฟ้าหรือเปล่า ” ทำไมรู้อะ “ .... ” “ พี่คือคนที่นัดบอดกับน้ำฟ้า ” “ อ๋อ ” “ ไปเถอะ เข้าไป ” “ อืม ” ประตูร้านถูกเปิดออก ปรากฏกายของชายหญิงคู่หนึ่ง เรียกสายตาของพนักงานและแขกโต๊ะอื่นให้หันมอง “ ไอ้คิริน มึงอยู่ร้านเหรอวันนี้ ” โอ๊ยย ไม่คิดว่าเขาจะอยู่ด้วย “ ก็มึงบอกนัดสาว กูอยากมาดูไง ” หญิงสาวรีบถอยห่างผู้ชายคนข้างๆในทันที เพราะสายตาของคนตรงข้ามที่มองมามันแปลกๆ บวกกับน้ำเสียงหนึ่งดังขึ้นแทรกในหัว ' ห้ามให้ผู้ชายคนไหนจับต้องตัว ' เป็นประโยคที่เขาเคยพูดเป็นข้อตกลง “ ไม่ใช่คนนี้ ว่าแต่มึงจำน้องเขาได้หรือเปล่า ” พี่ซุงพูดขึ้น คงเห็นว่าอีกคนจ้องแต่เธออยู่ละมั้ง “ จำไม่ได้ ใครเหรอ? ” ใช่สิ ข้อตกลงเขาก็พูดไว้แบบนี้ ห้ามทำเหมือนรู้จัก “ ไม่รู้สิ กูเจอน้องเขาหน้าร้านเห็นยืนด้อมๆมองๆก็เลยพาเข้ามา ” ทำเป็นไม่รู้จักก็ดีแล้ว ใครจะอยากรู้จักกัน “ เอ่อ...พี่คะ ทรายแก้วขอรอเพื่อนที่โต๊ะนะคะ ” หันไปพูดกับพี่ซุง แล้วไปนั่งรอทันที “ ฮาย พี่คิริน ” เสียงของน้ำฟ้าดังขึ้น ยัยนี่สนิทไปทั่ว “ ครับ ” “ จำน้ำฟ้าได้ไหมเนี่ย ” “ จำได้สิ ” “ แล้วจำยัยนั่นได้ไหม ” ถามเสียงดังพร้อมชี้นิ้วหันมา “ ใครเหรอ? ” ชิ! “ ก็ดีแล้วที่จำไม่ได้ ยัยนั่นก็จำผัวเก่ามันไม่ได้เหมือนกัน ” น้ำฟ้าพูดจบเดินตรงมาหาเธอทันที ปล่อยให้อีกคนยืนเหว่อ “ มานานยัง ” น้ำฟ้านั่งลงแล้วถาม “ ไม่นาน ” “ ฮะ..แฮ่ม มาแล้วเหรอ? ” พี่ซุงเดินมาทักทายทันที “ ใครเหรอ? ” น้ำฟ้าหันมาถามเธอ “ คนที่แกนัดบอดไง ” “ อย่ามาอำ ในรูปหน้าตาขี้เหร่กว่านี้นะ ” น้ำฟ้าคิดอะไรก็พูดออกมาทันที “ ฮ่าๆ รูปนั้นมันสมััยเรียนปีหนึ่งน่ะ ” “ อ๋อ แน่ใจนะว่าคนเดียวกันอะ ” น้ำฟ้าหยิบรูปออกมา แล้วเทียบกับตัวจริง “ ฮ่าๆ จำพี่ได้ไหม พี่ซุงไง ” “ เหรอ หล่อขึ้นนะเนี่ย ศัลยกรรมมาด้วยใช่ปะ เหมือนพี่คิรินอะ ” “ ใช่ หมอคนเดียวกันเลย ” หลังจากนั้นทั้งคู่ก็คุยกันถูกคอ มีแค่หญิงสาวที่นั่งฟัง ไม่ค่อยได้พูดอะไร “ นี่ๆ แกชิมเค้กรสส้มนี้สิ อร่อยมากเลยนะ ” น้ำฟ้าเลื่อนจานเค้กส้มมาตรงหน้า เธอก็ไม่ปฏิเสธ ตักขึ้นกำลังจะเข้าปากแต่กลิ่นมันแปลกๆ พอเอาเข้าปากแค่นั้นแหละ “ อึบ ” มือเรียวป้องปาก เพราะมันจะอาเจียน รีบวิ่งไปห้องน้ำทันที ' ก๊อกๆ ก๊อกๆ ' “ ยัยทรายแก้ว! แกเป็นอะไรเหรอ ทรายแก้ว! ” เสียงน้ำฟ้าดังตะโกนมาจากหน้าประตูห้องน้ำ “ ปะ...เปล่า ” “ แกทำฉันตกใจนะ ” “ ฉันแค่อยากอ้วกเอง ” “ ไม่ใช่ท้องหรอกนะ ” “ ... ” เออใช่ ไม่ใช่ว่าเธอท้องหรอกนะ ตายแล้ว เขาย้ำหนักหนาให้หายากินแต่เธอดันลืมกินมันไปเลย “ ยัยทรายแก้ว แกเปิดประตูสิ ” “ อึบ แหวะ ” เธอหันไปโก่งคออาเจียนอีกรอบ พะอืดพะอมสุดๆ “ แกท้องจริงๆเหรอเพื่อน ใครเป็นพ่อเด็กย่ะ แกมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมฉันไม่รู้ ” “ ... ” น้ำฟ้าพูดย้ำแต่เธอไม่ได้ปริปากพูดอะไร ผู้หญิงทั้งสองคนที่อยู่ในห้องน้ำหารู้ไม่ว่ายังมีผู้ชายอีกสองคนที่ยืนรอและได้ยินเต็มสองหู “ ทรายแก้วท้้องเหรอวะ ” “ กูจะไปรู้เหรอ กูไม่รู้จัก เธอมากับมึงนี่น่า ” “ มึงอย่ามาเล่นลิ้น กูรู้มึงจำน้องเขาได้ เมียเก่ามึงนี่น่า ” “ ไม่ใช่เมีย แค่แฟนเก่าเอง ” ชายหนุ่มปฎิเสธเสียงแข็ง ในใจก็สั่นวูบ สั่นแปลกๆ คงเพราะเรื่องท้องด้วย ซึ่งเขารู้ดีอยู่แก่ใจ ว่าเลือดเนื้อเชื่อไขนั้นต้้องเป็นของตนเองแน่นอน 🍒________🍒 นามปากกาธัญญวรินทร์

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more