บทที่12.ให้หัวใจนำทาง
ระหว่างที่ประมุขของบ้านหวังกำลังรับประทานมื้อเช้ากันอยู่ สาวใช้วัยรุ่นสองนางซุบซิบกัน และชำเรืองมองมาที่ปรารถนา นางสังเกตเห็นมาซักระยะหนึ่ง จนความไม่พอใจเริ่มสูงขึ้น นางวางช้อน ยกผ้าที่วางไว้บนตักขึ้นซับปาก เอ่ยถามคนรับใช้ส่วนตัวเสียงแข็งๆ
“น้อย...สองคนนั่นกำลงพูดเรื่องของฉันอยู่ใช่ไหม?”
สาวใหญ่แม่บ้านหวังที่ทำงานรับใช้ปรารถนามากว่ายี่สิบปี ถึงกับผวา คุณผู้หญิงของนางเป็นคนใจดี ไม่มีสักครั้งที่จะอารมณ์เสียเพราะเรื่องรกหูรกตา นางหันไปถลึงตาใส่สาวใช้วัยรุ่นสองคนนั่น
“ปะ เปล่านะคะคุณท่าน แค่...” สาวใช้วัยกำดัดตอบเสียงสั่นๆ
“แค่อะไร?!!” ปรารถนาย้อนถาม นางจ้องสองสาวนั่นตาเขม็ง
เดวิดถึงกับต้องลดหนังสือพิมพ์ในมือลง ชายสูงวัยไม่เคยเห็นว่าภรรยาตนเองจะโกรธจัดถึงเพียงนี้
“คุณ!!” ท่านส่งเสียงปราม
ปรารถนาหันมามองสามี เรียวคิ้วโก่งยังขมวดแน่น
“ใจเย็นๆ น่าคุณ มีเรื่องอะไรหรื
