ดีแลนนึกขึ้นได้ อบเชยมักจะรีบกลับก่อนที่เขากลับบ้าน และเมื่อหล่อนทำกับข้าวเสร็จ ทำความสะอาดบ้านเขาเสร็จ หล่อนก็คงรีบเผ่นเหมือนเดิม
การกระทำไวเท่าความคิด โทรศัพท์เครื่องบางเฉียบ ถูกหยิบมาใช้ ดีแลนกดเบอร์โทรศัพท์อบเชย
เขาจำขึ้นใจ แม้ไม่ได้เม้มไว้ในโทรศัพท์ของตัวเอง
ตืดดดดดด...
โทรศัพท์เครื่องเล็กสั่นเตือน อบเชยปิดเครื่องดูดฝุ่น เธอล้วงโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ แม้เบอร์จะแปลกๆ ไม่คุ้น แต่ก็มีหลายครั้งที่เธอได้ลูกค้าใหม่ ส่วนมากคนว่าจ้างเธอมาจากปากต่อปาก ดังนั้นอบเชยเลยไม่เคยปฏิเสธการรับสาย แม้เบอร์ที่ต่อสายเข้ามา เธอจะไม่เคยเห็นมาก่อนเลย
“สวัสดีค่ะ อบเชยรับสาย ต้องการให้อบเชยคนนี้ทำอะไรให้ ค่าแรงต่อรองกันได้ค่ะ”
มันเป็นคำพูดติดปาก สำหรับอบเชยเสียแล้ว
ไม่มีใครโทร. หาเธอเพราะความพิศวาส ส่วนมากติดต่อมาเพราะต้องการว่าจ้างให้ทำงานให้ทั้งนั้น
“ฉันเอง” ดีแลนกรอกเสียงพูด หลังกลั้นหัวเราะไว้สำเร็จ
