“ชักอยากเห็นแล้วสิ หมอนั่นหน้าตาเป็นยังไงนะ”
เจนจิรายังพูดถึงดีแลนไม่หยุด อบเชยอยากเฉลย แต่กลัวว่าจะทำลายความฝันของเพื่อน เธอเลยขออุบไว้ก่อน วันดี คืนดีเธอจะบอกให้เจนจิราอิจฉาเล่นๆ เมื่อดีแลน ต่างจากที่เพื่อนของเธอวิเคราะห์ไว้แบบหน้ามือกับหลังเท้าทีเดียว
ผู้ชายอย่างดีแลน ไม่มีทางปล่อยให้ตัวเองโทรม
เขารักษารูปร่าง เป็นเพอร์เฟคแมน ที่สาวๆ รุมกรี๊ด
“ช่วยคิดหน่อยสิเจน...เชยจะทำอะไรให้เจ้าของบ้านกินดี”
คำสั่งคลุมเครือก่อนที่ดีแลนจะยอมกลับ เขาให้มารดาช่วยย้ำ ถึงเรื่องอาหารมื้อเย็น ซึ่งอบเชยคิดไม่ออก ไม่รู้ว่าดีแลนสั่งตอนไหน ทุกวันเธอทำตามใจตัวเอง พอดีแลนสั่งแบบนี้ เลยทำไม่ถูก
“อ้าว! ทุกวันไม่เห็นต้องคิดนี่”
“ทุกวันเชยทำอย่างที่เชยอยากทำนี่” อบเชยแย้ง
“ก็ทำเหมือนที่เคยทำทุกวันสิ” เจนจิราไหวไหล่ ตอนตอบ
อบเชยหน้มมุ่ย นั่นสินะ... เธอจะคิดทำไมให้ปวดหัว เธอมีหน้าที่ทำ ดีแลนเป็นคนกิน เขาไม่พอใ
