“อย่าโกรธเลยนะ ผมแค่ทนเห็นจ้าวปิงฉือใช้อำนาจผิด ๆ ไม่ได้จริง ๆ เจ้าหน้าที่พวกนั้นควรปกป้องประชาชนสิถึงจะถูก ไม่ใช่คอยรังแกชาวบ้านแบบนี้”
“...” หลันถังได้ยินอย่างนั้นก็ชะงักไปเล็กน้อย คาดไม่ถึงว่าเขาจะมีความคิดไม่ได้ต่างจากตัวเองเลย แต่นั่นเป็นเพียงความไร้เดียงสาเดิมของเธอ ตอนนี้หญิงสาวไม่ได้หวังเช่นนั้นอีกต่อไปแล้ว
แต่พอมองใบหน้าชายหนุ่มที่แม้จะดูนิ่งเฉยไม่สนใจโลก แต่กลับเหลือซื่อตรงและชัดเจนในความคิดของตนเอง แต่ทว่าเขาไม่มองความจริงหรืออย่างไร ว่าเวลานี้หากไม่มีอำนาจก็ยากที่จะต่อกรกับคนพวกนั้น
“เอ่อ…” สองแม่ลูกสกุลสือเห็นสองสามีภรรยานิ่งเงียบไป ก็เดินเข้ามาทักทายอย่างกล้าๆ กลัว ๆ
“ขอบคุณที่ช่วยพวกเรานะคะ ทั้งสองคนล้วนเป็นผู้มีคุณธรรม พวกคุณเหมาะสมกันมาก” เป็นแม่ม่ายสือที่กล่าวคำนี้ออกมา
“ไม่ใช่ค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
หลันถังเอ่ยปากออกมา พร้อมกับสีหน้ายิ้มระรื่นและคำตอบรับของเทียนซวี่ เธอ
