เช้าวันถัดมาหลันถังตื่นแต่เช้า ไม่ใช่เพราะขยันแต่เธอนอนไม่ค่อยหลับเพราะเอาแต่คิดเรื่องของบางคนทั้งคืน พอเดินลงมาด้านล่างยังเจอคนที่ทำให้นอนไม่หลับอีก จึงทำให้รู้สึกหงุดหงิดเป็นพิเศษในวันนี้เพราะเทียนซวี่มีท่าทางยิ้มแย้ม ราวกับมีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้นก็ไม่ปาน
“มีอะไรดีหรือยังไงคะยิ้มเสียขนาดนี้ ทำไมไม่ออกไปตะโกนให้ชาวบ้านรู้เลยว่าวันนี้คุณอารมณ์ดี”
“ทำแบบนั้นได้เหรอครับ” พูดจบเทียนซวี่ก็ลุกจากโต๊ะ คิดจะออกไปตะโกนบอกให้ทุกคนได้รู้ ว่าวันนี้เขาอารมณ์ดีมากกว่าวันไหน ๆ ที่ผ่านมา
“ฉันคิดว่าคุณน่าจะสติไม่ดีมากกว่า ฉันแค่พูดเล่น ทีอย่างนี้เอาจริงขึ้นมาเชียวนะ” หลันถังแทบอยากจะกุมขมับตัวเอง และไม่อยากต่อปากต่อคำกับคนที่เธอเหม็นขี้หน้า วันนี้ยิ่งเหม็นเป็นพิเศษ จึงนั่งกินข้าวต้มที่จางอี้ตักมาให้เงียบ ๆ
จนกระทั่งเทียนซวี่ลุกออกจากบ้านพร้อมจางอี้ หญิงสาวจึงเดินไปหยุดอยู่หน้าบ้านและมองพวกเขา แต่ชายหนุ่
