LOVE DANGER #5
1279 Words
LOVE DANGER #5
Key’s part
-หลายวันต่อมา-
“กาแฟครับ” ผมเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับยื่นกาแฟให้กับลูกพีช “เหมือนเดิมไม่เติมน้ำตาล ใส่น้ำผึ้ง 1 ช้อน มะนาว 1 ซีก” เราทำงานด้วยกันมาได้ 2-3 ครั้งแล้วทำให้ผมรู้อะไรเกี่ยวกับคนตรงหน้าเพิ่มขึ้นเยอะเลย
“อื้อ” ลูกพีชตอบเสียงนิ่ง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาของผม เพราะถ้าเทียบกับวันแรกคนตรงหน้าดูอ่อนลงเยอะมาก
“ถึงไหนแล้ว”
“ตรงนี้อะ” ลูกพีชยื่นแผ่นกระดาษให้ผมก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย “สูบบุหรี่เหรอ”
“อื้อ เป็นอะไรรึเปล่า”
“ฉันแพ้กลิ่นบุหรี่”
ผมอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะถอดเสื้อคลุมตัวนอกออกแล้วเอามันออกไปวางไกลๆ “ขอโทษครับ”
“ขอโทษทำไม” ลูกพีชหันมามองผมก่อนจะหันไปคว้ากีตาร์มาเล่น “ถ้าเป็นท่อนนี้กับท่อนนี้ คุณว่าไงอะ?”
“เลิกเรียกผมว่าคุณสักทีได้มั้ย”
“เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น”
“ผมไม่ถือ”
“แต่ฉันถือ”
“นี่พีช อย่าซีเรียสดิ” ผมยิ้มให้คนตรงหน้า
“นี่ ฉันเป็นพี่นะ”
“รู้” ผมวางโน้ตเพลงที่ถือไว้ก่อนจะจ้องคนตรงหน้าด้วยแววตาจริงจัง “บอกแล้วไงว่าอย่าซีเรียส แค่จีบถ้าไม่ชอบก็เป็นเพื่อนกัน”
“ง่ายขนาดนั้นเลย”
“อื้อ มันก็ไม่มีไรยากนี่” ผมยิ้มออกมาเล็กน้อย “ยังไม่ต้องชอบตอนนี้ก็ได้”
“แล้วคิดว่าต่อไปฉันจะชอบคุณเหรอ?”
ผมขยิบตาให้คนตรงหน้าก่อนจะยิ้มออกมา “ก็ไม่แน่ พีชอาจจะหลงเสน่ห์เราสักวันก็ได้”
“ฉันบอกว่าฉันเป็นพี่ไง”
“โอเค” ผมพยักหน้ารับ “งั้น...พี่พีชชอบท่อนไหน ผมว่ามันได้ทั้งสองท่อนนะ แต่ชอบท่อนที่สองมากกว่านิดหนึ่ง”
“งั้นก็เอาท่อนสอง”
“ตามนั้น” ผมตอบก่อนจะคว้ากาแฟขึ้นมาดูด
“ไปซื้อกาแฟที่ไหนมาอะ กลิ่นมัน...” ลูกพีชทำหน้าสงสัยจนผมอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “ขำอะไร”
“เปล่าครับ พี่พีชตอนทำหน้างงก็น่ารักดีนะ”
“ตกลงซื้อมาจากไหน ฝากซื้อหน่อยสิ”
“ไม่ได้”
“ทำไมอะ”
“ยังไม่มีขาย”
“แล้วไปเอามาจากไหน”
“ไม่บอก รับรักผมก่อนสิแล้วจะบอก”
“ฉันไม่อยากรู้ก็ได้” คนตรงหน้ายิ้มขำออกมา ซึ่งทำให้ผมประหลาดใจไม่น้อยเพราะมันเป็นรอยยิ้มแรกที่เธอมีให้ผมตั้งแต่เราทำงานด้วยกันมา
“มองอะไรอีก”
“เปล่า”
“เปล่าแล้วมองอะไร”
“พี่น่ารักนะตอนยิ้มอะ”
“เฮ้อ เลิกคุยเรื่องนี้ได้แล้ว”
“เขินเหรอ”
“รำคาญ คุยงานได้แล้วฉันมีงานต่อ”
ผมยิ้มขำออกมาก่อนจะคุยงานกับลูกพีชต่อ ไม่รู้สิ ตั้งแต่มีคนตรงหน้าเข้ามาผมรู้สึกชีวิตมันมีชีวิตชีวาขึ้นเยอะเลย
[End Key’s part]
-สองชั่วโมงต่อมา-
บริ๊นน!
น้ำหนึ่งสะดุ้งขึ้นเบาๆ ก่อนจะหันไปมองรถหรูคุ้นตาที่จอดอยู่หน้าคณะ “เหมือนรถพี่คีย์เลย”
ครืดด ครืดด
หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนจะกดรับสาย ในขณะที่สายตาก็ยังคงมองไปที่รถคันดังกล่าวอย่างไม่วางตา
ติ๊ด!
(มาขึ้นรถ) ปลายสายพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี
“รถ?”
(อื้อ จำรถพี่ไม่ได้เหรอไง)
“อ่อ” น้ำหนึ่งพยักหน้า “ค่ะ” ก่อนจะตัดสายทิ้งแล้วเดินตรงไปที่รถหรูทันที
แกร๊ก!
ปัง!
“ทำไมไม่ขับรถมา”
“มันสตาร์ทไม่ติดหนึ่งเลยจอดไว้ที่ร้านแทน” น้ำหนึ่งตอบก่อนจะหันไปคว้าเข็มขัดมาคาด “พี่ไปที่ร้านมาเหรอคะ”
“อื้ม” คีย์พยักหน้ายิ้มๆ “เออหนึ่ง ไอ้เมล็ดกาแฟที่หนึ่งชงให้พี่วันนี้ ยังมีเหลืออยู่มั้ย”
“มีค่ะ พี่คีย์ชอบเหรอ” น้ำหนึ่งหันไปมองคีย์พร้อมกับยิ้มกว้าง
“อื้อ พี่ขอซื้อต่อได้มั้ย”
“ไม่ต้องซื้อต่อค่ะ เอาไปเลย”
“ถ้าพี่อยากได้อีกพี่ต้องทำยังไง”
“บอกหนึ่งไง” น้ำหนึ่งยิ้มตาหยี
“จะไปคั่วให้พี่เหรอไง หื้ม” คีย์ลูบหัวหญิงสาวอย่างเอ็นดู
“ถ้าพี่คีย์ต้องการหนึ่งก็ทำให้ได้นะ”
“น่ารักจริงๆ เลย ใครได้หนึ่งไปเป็นแฟนนี่ต้องโชคดีสุดๆ เลยนะ”
น้ำหนึ่งยิ้มกว้างๆ พร้อมกับมองหน้าคีย์ไม่วางตา
“พี่อยากเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นแล้วสิ” คีย์พูดก่อนจะหันไปมองถนนตรงหน้าต่อโดยไม่สนใจคนข้างๆ ที่มองมาที่เขาด้วยสายตาที่อัดแน่นไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง
-ผ่านไปสักพัก-
เอี๊ยด!
“ลงมั้ยคะ”
“อื้อ” คีย์พยักหน้าก่อนจะเปิดประตูเดินตามหญิงสาวเข้าไปในร้าน
กริ๊งง~
“พี่คีย์นั่งก่อนนะ หนึ่งมีอะไรจะให้” สาวน้อยในชุดนักศึกษาวิ่งหายไปหลังเคาน์เตอร์ก่อนจะออกมาพร้อมกับจานขนมในมือ
“บลูเบอร์รีชีสพาย”
“ค่ะ” น้ำหนึ่งพยักหน้าพร้อมกับส่งให้คีย์ “เห็นบอกว่าอยากกิน”
คีย์มองคนตรงหน้าด้วยแววตาอ่อนโยนก่อนจะรับมาถือไว้พร้อมกับตักขึ้นมาชิมพร้อมกับมองไปที่น้ำหนึ่งที่มองมาที่ตนเองลุ้นๆ
“ทานได้มั้ยคะ เป็นแบบคลีนด้วยนะ”
“อร่อยมาก”
“เย่!”
“หึ” คีย์ยิ้มกว้างออกมาเมื่อเห็นรอยยิ้มของคนตรงหน้าก่อนจะตักขนมกินต่ออย่างอารมณ์ดี “ร้านกาแฟคืบหน้าไปเยอะเหมือนกันนะ”
“ค่ะ เหลือเก็บงานด้านนอกไม่มากแล้ว” น้ำหนึ่งหันไปมองรอบๆ ก่อนจะหันกลับมามองคีย์ที่หยิบบุหรี่มาวางไว้บนโต๊ะ “พี่สูบจัดไปนะคะช่วงนี้อะ”
“รู้ได้ไง”
“ก็เดี๋ยวนี้ครึ่งชั่วโมงพี่ก็เดินออกไปสูบแล้ว”
“อื้อ พี่พยายามลดอยู่” คีย์พูดก่อนจะหันไปคว้าบุหรี่แล้วทำท่าจะลุกออกไป
หมับ!
“ไปไหนคะ” น้ำหนึ่งถามขึ้นอย่างไม่ต้องการคำตอบก่อนจะเลื่อนอุปกรณ์ดริปกาแฟมาตรงหน้า “เห็นพี่ชอบกาแฟตัวตอนเช้า งั้นตัวนี้พี่ก็น่าจะถูกใจนะ” ก่อนจะค่อยๆ เทน้ำร้อนลงบนกระดาษกรองพร้อมกับเงยหน้ามองคีย์ที่ทำหน้านิ่งอยู่ตรงหน้า
“กลิ่นหอมดี” คีย์ตอบก่อนจะคลายมือจากซองบุหรี่พร้อมกับมาโฟกัสกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแทน
“ผ่อนคลายมั้ยคะ” น้ำหนึ่งถามขึ้นยิ้มๆ
“อื้ม”
“กาแฟมันจะมีสารบางอย่างที่จะทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายจากความเครียดได้” น้ำหนึ่งตอบก่อนจะเลื่อนแก้วกาแฟให้คีย์ “ลองจิบพอนะคะ เดี๋ยวนอนไม่หลับ”
คีย์ยิ้มบางๆ ก่อนจะยกกาแฟขึ้นมาจิบ ก่อนที่สายตาจะเผลอไปจ้องน้ำหนึ่งที่กำลังดริปกาแฟอยู่ตรงหน้าอย่างละสายตาไม่ได้
“เป็นไงบ้างคะ”
“…”
“พี่คีย์”
“ฮะ ว่าไงนะหนึ่ง”
“เป็นไงบ้าง เข้มไปมั้ยคะ”
“กำลังดีเลย” คีย์ตอบพร้อมกับมองคนตรงหน้าพร้อมกับยิ้มออกมาบางๆ อย่างไม่รู้ตัว
“อย่ากินแต่กาแฟนะ กินขนมด้วย”
“มีอีกมั้ย”
“มีค่ะอยู่ในตู้เย็น”
“ของใคร”
“หมายถึงอะไรคะ”
“ในตู้เย็นของใคร”
“ไม่มีของใครค่ะ หนึ่งทำให้พี่แค่คนเดียว”
คีย์ชะงักนิ่งไปเล็กน้อยพร้อมกับมองน้ำหนึ่งที่ทำสีหน้าเลิ่กลั่ก
“เอ่อ พะ...พอดีเพื่อนๆ หนึ่งไม่ค่อยกินของหวานค่ะ ก็เลยยกให้พี่คีย์หมดเลย”
“อื้อ” คีย์พยักหน้านิ่งๆ พร้อมกับยิ้มให้คนตรงหน้า
- Writer
