LOVE DANGER #4
1293 Words
LOVE DANGER #4
กริ๊งงง~
ขวับ!
“เมลล์”
“อื้อ” ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะเดินตรงไปหาน้ำหนึ่งพร้อมกับหญิงสาวอีกคนที่เดินตามมาติดๆ
“ทำไมมาถึงนี่ได้อะ”
“เห็นเฟี๊ยตบอกว่ากำลังหาคนอยู่” เมลล์พูดพร้อมกับหันไปคว้าแขนคนข้างหลัง “นี่แยม ชงกาแฟเป็น”
“อ่อ อื้อ” น้ำหนึ่งพยักหน้างงๆ ก่อนจะมองแยมที่เอาแต่ก้มหลบสายตาตนเอง “หวัดดีค่ะ พี่ชื่อน้ำหนึ่งนะ”
“ค่ะ วะ…หวัดดีค่ะพี่หนึ่ง” แยมยกมือไหว้คนตรงหน้า
“แยมเขียนประวัติไว้ให้พี่ก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวพี่จะเรียกมาลองชงกาแฟดู”
“ได้ค่ะ” แยมตอบก่อนจะเดินหยิบกระดาษไปนั่งเขียนที่โต๊ะ
“มีอะไรรึเปล่าเมลล์” น้ำหนึ่งถามเพื่อนรัก “ทำไมไปมองน้องเค้าแบบนั้นล่ะ”
“เปล่า” เมลล์ส่ายหน้าตอบแต่สายตายังคงจับจ้องที่แยมไม่วางตา
“แฟนเหรอ” น้ำหนึ่งถามขึ้นยิ้มๆ
“เดี๋ยวตีปากเลยหนึ่ง” เมลล์ดุหญิงสาวอย่างไม่จริงจังนัก “เมื่อกี้ใครมา”
“เอ่อ...” น้ำหนึ่งนิ่งไปเล็กน้อยพร้อมกับมองไปที่แยมก่อนจะกระเถิบไปกระซิบข้างๆ หูเมลล์ “พี่คีย์”
“ทำไมต้องกระซิบ กลัวมันเป็นข่าว?”
“อื้อ”
“ยายนี่เป็นคนของฉัน ไว้ใจได้” เมลล์พูดเสียงนิ่ง
“คนของเมลล์? งั้น…”
“หยุด” เมลล์มองเพื่อนรักอย่างรู้ทัน “ไปชงกาแฟให้กินหน่อย”
“เปลี่ยนเรื่องตลอด” น้ำหนึ่งยิ้มล้อเลียน
“ไม่ต้องมายิ้มเลยหนึ่ง” เมลล์ส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะเดินไปนั่งดูเพื่อนรักชงกาแฟอย่างอารมณ์ดี
-สองวันต่อมา-
แกร๊ก!
ลูกพีชเปิดประตูเข้ามาในห้องพร้อมกับผู้จัดการก่อนจะถอดแว่นแล้วเดินลงไปนั่งลงตรงข้ามคีย์ที่เอาแต่จ้องมาที่เธอ “มีอะไรรึเปล่าคะ หรือฉันมาช้า?”
“เปล่าครับ เรานัดกับสิบโมงนี่” คีย์ตอบพร้อมกับอมยิ้มออกมา
“เห็นคุณมองจ้องฉัน เลยนึกว่าฉันทำอะไรผิด”
“เปล่า ผมจ้องเพราะคุณสวย” คีย์ตอบพร้อมกับยิ้มออกมาเล็กน้อย
“ขอบคุณ” ลูกพีชตอบด้วยท่าทีหยิ่งๆ ก่อนจะหันไปมองเจที่มองทั้งคู่สลับไปมา “เริ่มเลยมั้ยคะ”
“เอ่อ ครับๆ” เจพยักหน้ารับพร้อมกับหันไปมองคีย์ที่ยิ้มขำออกมา “นี่คีย์ คุณลูกพีชรู้จักแล้วใช่มั้ยครับ”
“ค่ะ” ลูกพีชพยักหน้าพร้อมกับมองไปที่คีย์
“คุณทั้งคู่ต้องทำโปรเจกต์ร่วมกัน ผมให้สิทธิ์พวกคุณเลือกว่าจะเอาแบบไหน จะร้องทั้งคู่หรือคนหนึ่งแต่งคนหนึ่งร้องก็ได้”
“ต้องให้คำตอบเลยมั้ยคะ”
“ยังไม่ต้องก็ได้ครับ”
“ค่ะ ฉันขอตกลงกับคุณคีย์ก่อน” ลูกพีชหันไปมองหน้าชายหนุ่ม “ฉันยังไม่เคยทำงานกับคุณ เลยตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเลือกทางไหน”
“ครับ ผมไม่มีปัญหา เราลองมาทำความรู้จักกันก่อนก็ได้” คีย์พูดอย่างแฝงความหมายบางอย่าง “เราสองคนอาจจะเข้ากันได้ดีมากกว่าที่คิด”
“อะแฮ่ม!” ซินดี้กระแอมขึ้นพร้อมกับมองหน้าคีย์อย่างรู้ทัน “ต่อเลยเจ”
“ครับ งั้นผมจะชี้แจงรายละเอียดต่างๆ เบื้องต้นนะครับ” เจพูดขึ้นพร้อมกับอธิบายรายละเอียดต่างๆ อย่างตั้งใจ ตรงข้ามกับคีย์ที่ไม่มีสมาธิแม้แต่น้อย เพราะเอาแต่มองคนตรงหน้าอย่างละสายตาไม่ได้
เพียะ! ซินดี้หันไปตีรุ่นน้องหนุ่มพร้อมกับมองอย่างรู้ทัน “ฟังด้วยย่ะ! ไม่ใช่จ้องแต่สาว”
“โห ตีซะแรงเลย” คีย์บ่นขึ้นเบาๆ
“อย่ามาเวอร์” ซินดี้ส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะหันไปฟังเจอธิบายงานต่อ
-หนึ่งชั่วโมงต่อมา-
“คุณพีชครับ” คีย์เอ่ยเรียกหญิงสาวที่กำลังจะเดินออกจากห้อง
“คะ?”
“ไปกินกาแฟกันมั้ยครับ”
ลูกพีชนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ “ขอตัวนะคะ วันนี้ไม่ว่าง”
“งั้น...ถ้าวันไหนว่างอย่าลืมบอกผมนะ”
“ขอโทษทีนะคะ ช่วงนี้ฉันไม่ว่างเลย” หญิงสาวพูดเสียงนิ่งก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากห้องอย่างไม่สนใจ
“หึ” คีย์ยิ้มออกมาพร้อมกับมองตามหญิงสาวไปยิ้มๆ
“เอาจริงดิ”
“อื้อ” ชายหนุ่มยักคิ้ว “ทำไมอะ พี่ไม่ชอบเค้าเหรอ”
“เปล่า แต่ดูดีๆ นะ วงในบอกว่าเค้ามีแฟนแล้ว”
“ใคร”
“ไม่มีใครรู้อะ แต่ก็น่าจะพวกไฮโซเนี่ยแหละ”
“อื้อ” คีย์พยักหน้ารับ “ผมจะกลับคอนโดนะ พี่มีไรอีกเปล่า”
“ไม่อะ กลับไปพักเถอะ”
“ครับ” คีย์พยักหน้านิ่งๆ ก่อนจะแยกเดินไปที่ลิฟต์
.
.
ตึ้ง!
กึก!
คีย์เดินออกมาจากลิฟต์ก่อนจะชะงักนิ่งเมื่อเห็นลูกพีชนั่งอยู่ในรถหรูกับใครบางคน ก่อนที่รถคันนั้นจะแล่นผ่านหน้าตนออกไป
“ใครวะ” คีย์พูดขึ้นอย่างสงสัย “หรือว่าแฟน” ก่อนจะทำสีหน้าครุ่นคิดพร้อมกับมองรถคันดังกล่าวอย่างไม่วางตา
-หลายชั่วโมงต่อมา-
ก๊อก! ก๊อก!
แกร๊ก!
“มึงมาทำไม” คีย์เอ่ยถามคนที่ยืนนิ่งอยู่หน้าประตู
“นี่คือคำทักทายมึงเหรอวะ”
“เออ” คีย์ตอบก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟา
“มีไรให้แดกมั้ย”
“ในตู้เย็น อยากกินอะไรมึงก็หยิบไปเวฟเอา”
“เห็นข่าวลูกพีชของมึงยัง”
“ข่าวอะไรวะ” คีย์หันไปมองเพื่อนรักด้วยความสนใจ
“ไม่รู้ว่ะ กูยังไม่ได้อ่าน” ไนต์พูดก่อนจะโยนโทรศัพท์ให้เพื่อนรัก
หมับ!
คีย์รับโทรศัพท์มาดูก่อนจะไล่อ่านข่าวบนหน้าจอด้วยสีหน้านิ่งๆ
‘เอาล่ะค่ะ วันนี้คาดว่าทุกคนน่าจะหายสงสัยกันแล้วนะคะ หลังจากมีกระแสข่าวที่คาดเดากันไปต่างๆ นานา สำหรับน้องลูกพีชกับทายาทส่งออกธุรกิจกาแฟชื่อดัง ที่มีคนมาเม้าท์ว่าทั้งคู่เกิดปิ๊งรักกันที่กองถ่าย เนื่องจากน้องลูกพีชเนี่ยไปเป็น Brand Ambassador ให้กับสินค้าของบริษัทของฝ่ายชายจ้า แต่วันนี้ฝ่ายชายออกมาบอกแล้วนะคะว่าทั้งคู่นั้นเป็นแค่เพื่อนกัน ไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้น เป็นอันว่าแยกย้ายจ้าา’
คีย์ยิ้มมุมปากพร้อมกับวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะอย่างอารมณ์ดี
“เป็นไงวะ ตกลงว่าไง? เค้ามีผัวแล้ว”
“ไอ้เวรนี่”
“เอ้า ตกลงว่าไง”
“ไม่มีอะไร ก็แค่ข่าวที่นักข่าวชอบนั่งเทียนเขียนขึ้นมามั่วๆ”
“เฮ้ย คิดดีๆ นะมึง ถ้าไม่มีมูลเค้าจะเขียนได้ไง”
“หยุดปั่นกูได้ยัง”
“โห ไรวะ” ไนต์เอ่ยขึ้นเซ็งๆ ก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆ คีย์ “คืนนั้นเป็นไงวะ นางแบบคนนั้นอะ”
“ก็ดี” คีย์พูดพร้อมกับยักคิ้วกวนๆ “แล้วมึงเป็นไง เห็นไบร์ทบอกว่ามึงหายหน้าเลย อยู่ดีๆ ก็ไปเทเพื่อนเค้าซะงั้น เป็นไรวะ ไม่ถูกใจเหรอ”
“ไม่รู้วะ ยังไม่ถึงขั้นนั้นอะ”
“ฮะ?”
“ตกใจเชี่ยไร”
“อย่างมึงเนี่ยนะยังไม่ถึงขั้นนั้น”
“เออ”
คีย์นั่งนิ่งก่อนจะค่อยๆ ยิ้มออกมา “เพราะโยเหรอวะ”
“เกี่ยวอะไร” ไนต์ตอบพร้อมกับส่ายหน้าอย่างไม่สนใจ
“ก็พอโยกลับมาเพื่อนกูก็กลายเป็นคนดีซะงั้น”
“เพ้อเจ้อเก่งนะมึงอะ” ไนต์พูดก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์แล้วลุกเดินออกไป
“ไปไหนวะ”
“กลับห้อง”
“พอเถียงไม่ออกก็หนีกลับห้องเหรอวะ”
“เสือก” ไนต์พูดขึ้นเสียงนิ่งก่อนจะเปิดประตูออกไปทันที
- Writer
