ตอนที่ 5 ใจร้อน ร้อนใจ
1671 Words
“พี่วีว่าอะไรนะ!!! เอวามันไม่เอาหรอก บอกไปเลยว่าไม่รับๆๆ”
เสียงวิวาราเอ่ยขึ้นทันทีที่พี่สาวบอกว่าคนของบัสเตียนโทรมาขอซื้อตัวเอวาอีกครั้ง เพราะเพื่อนของเธอทำงานนั้นก็เพราะความจำเป็น แต่ตอนนี้ไม่จำเป็นแล้ว ไม่มีทางที่เอวาจะทำมันอีกเด็ดขาด
“ฉันก็บอกไปแล้ว แต่ทางนั้นเสนอเงินเยอะกว่าครั้งที่แล้วอีกนะ ไม่ลองถามเพื่อนแกดูก่อนล่ะ งานสบายเงินดีขนาดนี้ มีใช้ไปทั้งชาติเลยนะ แล้วอีกอย่างไม่เคยมีใครโดนเรียกขึ้นเตียงซ้ำแบบเพื่อนแกเลยด้วย”
“หืม จะคิดว่าเป็นเกียรติอะไรแบบนั้นรึเปล่าห๊ะ! ไม่มีทาง บอกปฏิเสธไปได้เลย เอวาไม่มีทางทำอีกแน่นอน!”
วิวาราบอกออกมาเสียงแข็ง ก่อนจะเดินออกจากห้องที่พึ่งเดินเข้ามาได้ยังไม่ถึงสิบนาทีไปทันที
“ไม่มีทางเหรอ เหอะๆๆ น้อยไปล่ะสิ”
เสียงวิชุดาเอ่ยขึ้นตามหลังน้องสาว เพราะรู้ดีว่าคนอย่างบัสเตียน อยากได้ก็ต้องเอาให้ได้ ไม่มีทางปล่อยไปแน่นอน
“ขอโทษนะครับ นายให้ผมมารับคุณ”
ทางด้านเอวาที่พึ่งเรียนเสร็จและกำลังจะเดินกลับห้องพักถึงกับตกใจ ที่อยู่ๆก็มีผู้ชายท่าทางดูดีเดินเข้ามาหาเธอ แล้วบอกว่ามีคนให้มารับ ขาเรียวก้าวถอยหลังพลางมองหาทางหนีทีไล่ทันที
“ระ...รับไปไหน ฉันไม่ไปหรอกนะ เราไม่รู้จักกัน หนี้ฉันก็ใช้ไปหมดแล้ว ยังจะเอาอะไรอีก”
เสียงสั่นเอ่ยขึ้น พลางมองคนตรงหน้าด้วยสายตาตื่นตระหนกอย่างระวังตัว
“ไปกับเราเถอะครับ นายรออยู่ในรถ”
เอวามองผ่านคนตรงหน้าไปที่รถยนต์คันหรู แต่มันมืดจนมองไม่เห็นคนข้างใน
“ไม่! ถอยไปนะ ก่อนที่ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับพวกคุณ!”
หญิงสาวบอกขึ้นพลางล้วงมือเข้าไปหยิบเอาโทรศัพท์ออกมาเพื่อเตรียมทำอย่างที่บอก โดยไม่รู้เลยว่ากำลังมีคนนั่งมองอยู่ในรถด้วยอาการกระสับกระส่าย เมื่อลูกน้องคนสนิทลงไปนานเกินกว่าที่เขาคิดเอาไว้แล้ว
บัสเตียนที่ทนรอไม่ไหวให้ทามขับรถพามารับเอวาด้วยตัวเขาเอง เมื่อเขาให้ทามเสนอไปทางคนที่ติดต่องานให้เธอแล้วป่านนี้ยังไม่ได้คำตอบ เขาเลยคิดจะมารับเธอด้วยตัวเองโดยไม่สนใจคำตอบที่จะได้ และเมื่อทนรอไม่ไหวอีกต่อไปชายหนุ่มเลยตัดสินใจลงจากรถเพื่อไปลากเธอขึ้นมาด้วยตัวเอง
“คุณ!!!!!!!!!!!!!!”
และพอเห็นอีกคนที่กำลังออกมาจากรถ เอวาถึงกับตกตะลึงพร้อมทั้งความหวาดหวั่นกำลังเกิดขึ้น เพราะเธอจำเขาได้ดี ผู้ชายที่ซื้อเธอด้วยเงินก้อนโตเพื่อนอนด้วยเพียงแค่คืนเดียว ส่วนทามเดินกลับไปขึ้นรถ เมื่อเขาคงไม่จำเป็นต้องอยู่ตรงนี้แล้ว เพราะเจ้านายผู้ใจร้อน ร้อนใจจนต้องลงมาด้วยตัวเอง
“จำได้ด้วยเหรอ ผมมารับ ขึ้นรถสิ”
บัสเตียนบอกขึ้นอย่างไม่เป็นเดือดเป็นร้อน เพราะคิดว่าแค่นอนกับเขาแล้วได้เงินก้อนโตก็ไม่มีใครปฏิเสธแล้ว
“ไม่...ไม่นะ ฉันไม่ทำมันอีกแล้ว กลับไปนะ กลับไป”
ชายหนุ่มถึงกับหันมามองเมื่อคำตอบไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ ถึงว่าทำไมทามลงมานานจัง
“นี่ฉันมารับเธอขนาดนี้ยังคิดจะเล่นตัวอีกเหรอ อ้อ หรือว่าต้องการมากกว่าเดิม ก็ได้นะ”
เขาพูดขึ้นอย่างไม่สนใจ เพราะที่เขาสนใจตอนนี้คือเธอ เขาต้องการเธอถึงแม้ว่าต้องจ่ายมากกว่าครั้งก่อนก็ยอม ทำเอาเอวาถึงกับตาโตอ้าปากค้างกับสิ่งที่เขาเสนอ
“หึหึหึ พอใจแล้วก็ขึ้นรถ ผู้หญิงก็แค่นะ...”
“ไม่!!! จะกี่แสนกี่ล้านฉันก็ไม่เอา กลับไปซะ ไปหาคนอื่นที่ยอมรับเงินของคุณเถอะ ฉันขอตัว”
ความโกรธที่พุ่งขึ้นจนถึงจุดสูงสุดนั้นถูกสะกดเอาไว้ด้วยไม่อยากทำให้ผู้คนที่เดินไปเดินมาแตกตื่น มือเล็กกำเข้าหากันแน่นอย่างระงับอารมณ์โกรธเต็มที่ ทำเอาบัสเตียนที่ไม่นึกไม่ฝันว่าจะโดนปฏิเสธถึงขนาดนี้ทำอะไรไม่ถูก เขาเงยหน้ามองฟ้าเพื่อระงับอารมณ์ที่กำลังปะทุออกมา ก่อนจะก้มลงมามองหญิงสาวอีกครั้งพร้อมกับรอยยิ้ม ที่น้อยคนจะได้เห็นมัน
“หรือต้องการให้คนพวกนี้รู้ ว่าเรากำลังตกลงเรื่องอะไรกัน ก็ได้นะ เขาจะได้รู้ว่าคุณน่ะ ทำอาชีพอย่างว่า เป็นไงลองดูไหม”
“............................”
บัสเตียนก้มลงมากระซิบกับคนตรงหน้า ทำเอาเอวาถึงกับแน่นิ่ง ยืนชาไปทั้งร่างกับสิ่งที่ได้ยิน
“ทีนี้จะยอมไปดีๆหรือว่าต้องให้ประกาศบอกคนทั้งมหาลัยก่อนดี...”
“หยุดความคิดของคุณเดี๋ยวนี้ ต้องการอะไรจากฉันอีก ฉันไม่มีอะไรจะให้อีกแล้ว ยังต้องการอะไร!”
เอวากัดฟันถามขึ้น ตากลมแดงก่ำเต็มไปด้วยน้ำตาที่กำลังจะเอ่อล้นออกมา บัสเตียนที่ไม่ได้สนใจค่อยๆเดินเข้าไปใกล้อีกก่อนจะกระซิบบอก
“คุณไงที่ผมต้องการ ร่างกายของคุณ หึหึหึ ถ้าเข้าใจก็ตามขึ้นรถเถอะ เสียเวลามามากพอแล้ว”
พูดจบชายหนุ่มก็เดินกลับขึ้นรถไป เพราะรู้ว่าเอวาฉลาดพอที่จะคิดเองได้ และเขาก็คิดถูก เมื่อตอนนี้ร่างเล็กกำลังใช้มือปาดน้ำตาออกแล้วเดินตรงมาที่รถของเขา รอยยิ้มร้ายปรากฏขึ้นอีกครั้งอย่างสาสมใจ ทำเอาทามที่แอบมองเจ้านายอยู่ถึงกับส่ายหัว เมื่อเจ้านายของเขาช่างลงทุน ถึงกับทำเรื่องร้ายๆเพียงเพื่อจะพาเธอไปด้วยให้ได้ เพราะดูได้จากรอยยิ้มที่น้อยคนจะได้รับมันถ้าบัสเตียนไม่หมดความอดทนจริงๆ
“เอวา! อ่าว เอวา!!”
เสียงตะโกนเรียกหญิงสาวที่กำลังจะเดินขึ้นรถไม่ได้ทำให้เธอหันมามองเลย เมื่อตอนนี้เธออยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเองโดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบกายเลยสักนิด
“ใครมารับวะ”
เมื่อไม่เห็นเธอหันมาตามคำเรียก นาวินทร์ เพื่อนร่วมชั้นพ่วงด้วยตำแหน่งแฟนคลับหมายเลขหนึ่งที่แอบชอบหญิงสาวถึงกับยืนมองตามรถที่ค่อยๆวิ่งออกไปอย่างนึกแปลกใจ ก่อนที่วิวาราจะวิ่งกระหืดกระหอบตรงมาที่เขา
“แฮ็กๆๆๆๆ วินทร์ แฮ็ก วินทร์ นะ...นาย แฮ็ก นาย...”
“โอ๊ย! นี่หยุดพักก่อนค่อยพูดได้ไหม ฟังไม่รู้เรื่อง!”
นาวินทร์ถึงกับบอกขึ้นเสียงดัง เมื่อวิวาราทั้งพูดทั้งหอบเหนื่อยหลังจากวิ่งไปหาเอวาที่ห้องเรียนคาบสุดท้ายแต่ไม่ทัน เห็นชายหนุ่มเธอเลยวิ่งตามมา
“เอวา...เอวา นายเห็นเอวาไหม”
“เอวาเหรอ? โน่น พึ่งขึ้นรถคันสีดำนั่นไป ว่าแต่ใครอ่ะ เธอรู้จักไหม”
นาวินทร์ชี้ไปที่รถยนต์คันหรูที่กำลังจะพ้นประตูรั้วของมหาวิทยาลัยไป ทำเอาคนที่มองตามหัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที
“อย่าบอกนะว่า...”
วิวารารีบยกโทรศัพท์ขึ้นเพื่อโทรออกหาเอวา แต่โทรเท่าไหร่ก็ไม่มีคนรับสาย เพราะตอนนี้เอวานั้นกำลังนั่งเงียบ เอาแต่มองออกไปนอกกระจกรถอย่างไร้จุดหมาย เธออยากคุยกับเขาให้รู้เรื่องเหลือเกิน แต่ด้วยมีทามอยู่ในรถด้วยเธอเลยได้แต่เงียบเพราะอยากคุยเป็นการส่วนตัว จนกระทั่งรถเข้ามาจอดยังที่ๆเธอไม่มีวันลืม
“ฉันขอคุยกับคุณหน่อยได้ไหม”
“ตอนนี้ผมเหนียวตัวมาก อยากอาบน้ำ ขึ้นไปคุยบนห้องเถอะ”
พูดจบบัสเตียนก็เปิดประตูเดินออกจากรถไปทันที ไม่แม้กระทั่งหันมามองอีกคนที่นั่งชั่งใจอยู่บนรถ เธอไม่คิดทำแบบนั้นอีกแล้ว ไม่มีทาง หญิงสาวตัดสินใจลงจากรถก่อนจะหันเดินเพื่อที่จะออกไปทางถนนใหญ่
“จะไปไหนครับ”
แต่ทามที่ยืนรออยู่เห็นแบบนั้นรีบเดินเข้ามาขวางก่อนจะเอ่ยถามขึ้น
“ฉันจะกลับ ฝากบอกเจ้านายคุณด้วยว่าฉันไม่ทำงานนี้อีกเด็ดขาด”
“ผมคงปล่อยให้คุณกลับไปแบบนี้ไม่ได้ ถ้ายังไม่ได้รับคำสั่งจากเจ้านายผม ผมขอโทษที่ต้องพูดแบบนี้ เพราะผมเองก็ไม่อยากเดือดร้อนเหมือนกันครับ”
ทามบอกขึ้นพร้อมกับยืนยันในสีหน้าว่าไม่ยอมให้เธอกลับไปแน่นอน ทำเอาเอวาถึงกับคิดไม่ตกว่าจะเอายังไงต่อดี
“แต่ยังไงฉันก็ไม่ยอม เอ่อ นอนกับเจ้านายคุณเด็ดขาด”
“อันนี้ผมไม่รู้ แต่ที่แน่ๆตอนนี้ขึ้นไปก่อนดีกว่านะครับ ก่อนที่เจ้านายของผมจะโกรธมากไปกว่านี้ เขาไม่เคยบังคับขืนใจผู้หญิงที่ไม่เต็มใจครับ”
ทามบอกขึ้นเป็นนัยๆ เพราะเรื่องนี้เขาก็ไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้ ไอ้ที่พูดไปเขาก็เพียงเพื่อให้กำลังใจ ตั้งแต่เจอเธอเจ้านายของเขาก็เปลี่ยนไปจนเขาที่คิดว่ารู้จักบัสเตียนดีที่สุดกลับเริ่มไม่ค่อยแน่ใจเสียแล้ว
เมื่อไม่สามารถกลับไปได้เพราะลูกน้องของเขาไม่ยอมแบบนี้ เอวาเลยตัดสินใจหันหลังเดินกลับไปเพื่อที่จะเข้าไปคุยให้รู้เรื่องและเด็ดขาด เขาจะได้ไม่มายุ่งกับเธออีก
- Writer
