คราวนี้ก็ถูกผู้เป็นลุงตีหน้าบึ้งใส่ พร้อมกับเอ็ดเสียงห้วน “ลีน่า ไม่ได้ยินที่ลุงพูดหรือยังไง”
“ก็...ก็ได้ค่ะ”
อัซลีน่ารับคำเสียงสั่น แม้ผู้เป็นลุงจะรักและตามใจเธอมากเพียงใด แต่หากเธองอแงโดยไม่มีเหตุผล ก็อาจถูกทำโทษได้เช่นเดียวกัน
อักษราภัคมองตามอัซลีน่า ซึ่งกดปุ่มบังคับรถวิลแชร์แบบไฟฟ้าหมุนตัวออกไปจากห้องทำนอนของเธอ พอตกอยู่ในห้องเพียงลำพังกับมาคิล ก็เกิดอาการหวาดหวั่นขึ้นมา จนต้องหาทางหลีกหนีจากเปลวไฟ ที่เผยออกมาจากดวงตาคมกริบทั้งคู่
“ฉัน...ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
ขณะเอ่ยบอก อักษราภัคก็พยักพเยิดให้มาคิลเห็นว่าเธอยังอยู่ในชุดเดินทางชุดเดิม
มาคิลไม่สนใจในคำขอของอักษราภัค ร่างใหญ่กำยำทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงหนานุ่ม โดยแกล้งทิ้งตัวลงนั่งชิดกับร่างเล็ก จนแทบเกยไปบนร่างเล็กของอักษราภัค
“ผมมีเรื่องสำคัญจะพูดกับคุณ” มาคิลเอ่ยอย่างคนเอาแต่ใจตัวเองเป็นใหญ่
อักษราภัคถึงกับผวา ขยับกายหนีแ
