Recuerdo De Amor Island 2: Take You Back - Completed

Chapter 5

SHERA

My heart ache seeing my mom laying in the hospital bed. It's been five days ago when she brought here. Kaninang umaga lang ito nagising sandali at natulog ulit. Buti na lang stable na ang kalagayan nito na kailangan lang i-monitor.

After I pass out that time, nakita ko na lang ang sarili ko sa isang kama katabi ni mama dito sa private suite ng hospital. That was the second time I got panic attack in my life. My asthma triggered again because of being emotional. The first attack happened when I'm 10 yrs old, I was bullied by my school mates, kaya umiyak ako ng iyak hanggang kinapos rin ako ng hininga at hinimatay. Since then I never let my emotions excess in the limit I made to avoid another asthma attack.

I sighed. I cant blame myself if I break down, that's my mother at takot akong mawala sya sakin. Mas 'di ko kaya 'yon. Now, I don’t know what to do. Saan kami kukuha ng malaking halaga pang-opera sa mama ko? Nagawa ng ibenta nila papita ang parlor para sa gamot ni mama. Kahit isama pa ang inipon ko at pera nila 'di sapat iyon. Lalo na ngayon na kailangan s'yang operahan sa lalong madaling panahon.

Her cancer is still curable, kailangan lang alisin ang tumor sa baga nya bago pa magspread ang mga cancer cell. Lawrence offered help but I refuse. I didn’t make him my friend to carry my burden too. Ayaw kong may masabi ang pamilya nya na masama sa'kin. Sapat na sa'kin na nandyan sya sa tabi ko. Sya ang nagpapalakas ng loob ko para kay mama.

Everyday after his work dito sya dumediretso para samahan kami ni papita hanggang hating gabi. Habang ako... I filed one week leave kay tito Arman para bantayan si mama dahil si papita ang humahanap ng paraan magkapera kami.

"Anak?" Mahinang tawag sa'kin ni mama. Agad akong napatayo sa sofa at lumapit sa kanya.

May nakakabit na nasal cannula sa ilong nito, dextrose and IV monitor sa kaliwa nyang kamay. Muntik na ito magkaroon ng heart attack dahil tumaas ang blood pressure nito, mabuti na lang naagapang dalhin dito agad.

"May gusto ka bang kainin mama?" Hinalikan ko s'ya noo. Thankful ako na gising na talaga s'ya ngayon. I love her so much and I can’t imagine my life without her.

Umiling ito.

"Wala anak."

Inilibot nya ang tingin sa kabuuan ng kwarto. Ni wala akong makitang pagtataka sa mukha n'ya, parang inaasahan nya na dito sya ilalagay habang ako ng magising, nagpanic dahil alam ko kung gaano kamahal ang babayaran namin sa kwarto n'ya. I insist papita to put us on ward because we can't afford this suit, but he only said we don’t have to pay. Someone already did at si mama na lang daw ang tanungin ko. Nakapagtataka talaga.

"Nasaan ang Papita mo anak?" Tanong ni mama.

"'Di ko alam Ma. Pero sabi nya alam nyo na daw kung saan s'ya pupunta." Maging ako nagtataka sa ikinikilos ni papita. Given na naghahanap ito ng pera pang-opera ni mama pero palagi itong nagmamadali at may mga papeles na dala-dala.

"Maari mo ba akong tulungang umupo anak? Ilang araw na ba akong nakahiga dito?" Agad ko itong inalalayan at pinaupo. Nilagyan ko rin ang unan ang likod n'ya.

"Five days na po. Okay lang ba talaga ang pakiramdam mo Ma? Gusto mo tawagin ko ang doctor?" Pag-alala kong tanong uli sa kanya.

"Ok lang ako anak. Hintayin na lang nating maground dito ang doctor." Sabagay wala pa namang isang oras ang lumipas ng pumunta dito ang nurse to check my mama's condition eh.

Mama signalled me to sit in the chair next to her bed. I did. She take my hand and imprison it in her both hands. She's looking at me, lovingly.

"Pasensya ka na anak kung inilihim namin sa'yo ang sakit ko at ang pagbenta ng parlor. Ayaw lang naming mag-alala ka. Baka maapektuhan ang pag aaral mo."

My chest tighten of what she said. Kahit may sakit ito ako pa rin ang inaalala n'ya. Alam kong mahirap din para sa kanila ni Papita ang ibenta ang parlor at maging trabahador na lang nito. For many years ang parlor ang bumubuhay sa'min.

Mama softly wipe my tears that escape in my eyes and caress my face.

"Mahal na mahal kita anak. At hindi ko kayang iwan ka sa mundong ito at kung may paraan para mabuhay ako ng matagal, I'll grab those just stay with you longer. Kaya nga namin naibenta ang parlor para sa kalusugan ko." Masuyong sabi nya.

Napaiyak ako ng tuluyan.

"Mahal na mahal kita mama at natatakot ako. 'Di ko kayang mawala ka sa'kin. Naiintindihan ko po ang ginawa nyo pero mula sana ngayon 'wag na po kayong maglihim sa'kin. Tutulong po ako sa paghanap ng pera para sa gamot nyo at pangpa-opera."

"Napakaswerte ko talaga sa'yo anak. Pero hindi mo kailangang tumulong anak. Someone already take that responsibilities from us."

I give my mama a questionable and confuse look. Umiwas ito ng tingin, nag-aalangan sigurong sabihin sa'kin ang totoo. I wait.

Moment later she sighed.

"Alam kong naikwento na sayo ng papita mo ang tungkol sa nakaraan ko 'di ba. Lahat 'yon totoo anak, kaya hindi ko masabi sayo dahil nasasaktan ako pagna-aalala ko ang kahibangan ko noon. Mahal na mahal ko ang ama mo but I hate him for leaving me, because I thought he just made me believe his lie. Pero hindi ako nagsisisi na dumating ka sa buhay ko. You're the greatest and most precious gift he and God given to me. You really look like him kaya masaya ako pagnakikita kita palagi. At ngayon alam ko na ang totoong nangyari kung bakit kami nawalan ng communication na dalawa ng ama mo." Mahaba ngunit mabagal nitong panimula. Bamalik ang tingin nito sa'kin at masaya akong nginitian.

"Sasabihin ko sayo ang lahat anak, pero gusto kong buksan mo ang puso at isipan mo sa sasabihin ko. You're a smart child any parent wanted to have and be proud of. Its time to let go all the hatred in your heart anak. I want to see my little girl back, the one who believe in fairytale and wanted to be a princess. Please listen anak ok?" Malambing na sabi ni mama kaya napatango lang ako.

She smiled remembering their past.

"I was 24 when I meet your dad sa pinagtatrabahuhan kong hotel. He was 32 at that time. Sa room na inaakupa nya ako naka-assign sa paglilinis. He was nice and friendly to me everytime na maabutan nya akong naglilinis sa kwarto nya. He treated me nicely and talked to me about his life like we are friends. Dahil doon nahulog ang loob ko sa kanya. Ganoon din s'ya sa'kin." Mama is smiling while telling me.

She continued.

"He told me that he was arranged married to his wife for business purposes. He have five years old son that keep them together but their marriage was already in the rock before he left France.To make the story short. We fell in love. We secretly dating far from my work para walang nakakaalam sa relasyon namin. I gave myself to him, trust his words na magsasama kami pagkatapos n'yang ayusin ang divorce nila ng asawa n'ya, kaya bumalik ito sa France. Umasa ako na babalik s'ya sa'kin. Tumatawag ito madalas pero isang araw bigla na lang naputol hanggang tuluyan ng nawalan kami ng communication. Nadeport ako pabalik dito sa Pilipinas ng walang matinong rason at buntis, lingid sa kaalaman ng mga kasamahan ko." She sighed.

"Nasaktan ako at galit na galit sa ama mo. Sa isip ko he fooled me. Iyon ang nararamdaman ko hanggang sa nagkita kaming muli." This time my mama look like she's a new girl just have a crush for the first time.

Nanlaki ang mata ko sa huling sinabi ni mama.

"You-you saw him?" I stuttered. I dont know what to feel for that revealation.

She nod and smiled at me sweetly. I see my mama's face lighten more and her eyes dancing with happiness.

"Yes, noong una pinagtabuyan ko s'ya. Galit na galit ako, I cried while shouting my anger to him. He cried too begged for me to listen his side. I let him. Doon ko nalaman na pakana pala ng dati n'yang asawa ang lahat, kaya nawalan kami ng communication na dalawa at ang pagpadeport sakin."

"They are divorce?" Mabilis kong tanong kay mama.

"Yes, 14 years ago anak. Ipagpatuloy ko pa ba?" I nod.

"Nadiskobre kasi ng dati n'yang asawa ang relasyon namin, tinakot nito ang ama mo na papatayin n'ya ang bata sa kanyang sinapupunan paghiniwalayan sya. She's 4 months pregnant that time. Dahil sa takot sa gagawin ng dati nyang asawa, he choose to stay to her for the sake of his child. But it was too late for him to found out na sinunog ng dati nyang asawa ang lahat ng connection n'ya sa'kin, and used her money to ruin my work in Dubai and even taking all my files. Nalaman iyon ng ama mo ng bumalik sya sa Dubai pero wala na ako doon, he tried to ask about me but no one dared speak, scared for his ex-wife threat. Pinahanap n'ya ako sa private investigator but always end up nothing. Again kagagawan ng dati n'yang asawa. Hinaharangan n'ya lahat. Until he discovered something that made him escaped on his marriage to her. He keep searching for me but I change my surname in Lagdameo, at maraming Valdez dito kaya nahirapan syang hanapin ako.Then your tito Lauro Saratoga saw you in a proper dress and realize you have familiar feature. He ask your tito Arman about your father's nationality. Doon nya nalaman na kamukha mo ang kasosyo nya sa France which is your father. He hired someone to check my background and showed it in your dad. He secretly taken your DNA and it match with your father. Kaya tinulungan sila ni Lauro na makausap ako. Iyon ang muntik mo ng madatnan kung napaaga ka pa sa pag uwi sa bahay, noong nagtanong ka kung sino ang mga sasakyan na umalis sa tapat ng bahay natin."

She studied my reaction. I didn’t show one. I was stunned sa lahat ng nalaman ko ngayon.

I remember that time, galing ako sa SMI at maaga akong nakauwi dahil may trabaho pa si Lawrence sa ibang branch kaya 'di kami nagkasama. Naisipan kong maglakad, malapit na ako sa bahay ng makita kong may mga kotseng nakaparada doon at papaalis na. I hurriedly run in our house seeing my mom crying. I asked her many times but she refuse to tell me the truth. Dahil doon lalo akong nag-alala sa kanya 'yon pala my father just found us.

"I didn’t answer you that time dahil 'di ko alam kung anu ang sasabihin ko. Nagulat rin ako sa pagdating ng ama mo. 'Di ko rin nga alam na pinasusundan n'ya pala ako kaya nalaman nya ang sakit ko. Pabalik-balik ito sa bahay para hikayatin ako na sa ibang bansa magpa-opera. I didn’t agree first dahil 'di n'ya naman ako responsibilidad, he told me that he love me still and he wants us to be together as family... doon ako pumayag. Iyon ang pinag-usapan namin bago ako inatake ng sakit ko at isinugod ako dito."

I don’t know what to say. Parang 'di madigest ng utak ko ang lahat ng nalaman ko ngayon. I just stared to my mother unconsciously while my thoughts are spinning. Abroad? We are leaving?

Marami akong gustong itanong kay mama pero parang wala akong lakas na isatinig ito. But what's bothering me the most, why tito Lauro make all this efforts to find my father? He know me for a long time, why now he did that? May kinalaman kaya ito sa relasyon namin ni Lawrence? But we are just friends.

"Anak?"

Thankful ako sa ginawa n'ya dahil nakita ko ang saya sa mukha ni mama at nalaman namin ang totoo, but the question is still there. Kailangan ko syang makausap.

"Anak?" My mom touch me. Napakurap ako. "You're spacing out."

I sighed. I studied myself. I’m shock sa nalaman ko ngayon. Aaminin ko I hate my father for abandoning my mother but hearing his side through my mama, I don’t feel those hatred anymore. All I feel right now are longing to have a father. To know the feeling of having one.

"How was his reaction when he find out you have me Mama?" Mahina kong tanong sa kanya.

"I'm ecstatic when I found out about you ma fille. So happy that I wish I could hug you the moment I saw you from a far."

I stiffen. Dahan dahan akong lumingon sa pinagmulan ng boses. I’m stunned.

A pair of gray eyes looking at me with longing and love. They are both in bridge of crying when they see me clearly. I gasp. The older and younger male version of mine.

*****

ma fille; my girl