ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูห้องนอนดังขึ้นในเวลาเกือบตีหนึ่ง ส่งผลให้คนที่นอนอยู่บนเตียงละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะตวัดสายตาไปทางประตูทันที
ไม่กล้าคาดเดาเลยว่าคนที่อยู่หลังประตูคือใคร ยิ่งเวลาที่นึกถึงข้อเสนอที่ใครบางคนทิ้งไว้ให้ ไหนจะคาลวินที่ในตอนนี้ไม่ยอมรับสายเธออีก แทบไม่กล้าเดาเลยว่าคนที่อยู่หลังประตูคือใคร
แต่ในเมื่อตอนนี้เธออยู่บ้านของคนอื่น สุดท้ายคนที่มาเคาะประตูคงเป็นเจ้าของบ้านอยู่แล้ว มันคงเป็นอะไรที่น่าเกลียดมากหากเธอเลือกที่จะปล่อยเฉย ละเลยและทำเป็นไม่สนใจ
สุดท้ายก็จำต้องก้าวขาลงจากเตียงแล้วเดินไปที่ประตู
แกร๊ก~
ตากลมใสตวัดมองคนที่อยู่ตรงหน้า วินาทีที่สบตากัน โล่งใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อพบว่าเป็นคนที่เธอพยายามโทรหาแล้วเขาไม่รับสายที่เป็นฝ่ายมาเคาะประตู
“วิน… กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“พึ่งมาถึงเลย ใครมาส่งพลอยอ่ะ โทษทีนะที่ปล่อยให้รอจนไม่ได้กลับพร้อมกัน”
“ไม่เป
