“ทำไม่ได้หรอก”
เขาคว้าหมับเข้าที่มือเล็กของเด็กสาวเพื่อหยุดทุกอย่างเอาไว้
“แต่หนูอยากรู้ พ่อเลี้ยงทำให้หนูหน่อยได้ไหม”
เธอกลับกระซิบเสียงหวานที่ข้างหูอย่างเรียกร้องให้เขาเริ่มทำอย่างที่เธออยากรู้
“ฉันไม่ทำ”
ถ้าเขาทำทุกอย่างมันจะไม่หยุดแค่ จับ จูบ ลูบ คลำ มันจะเลยเถิด เขานั้นแสนจะรู้ใจหื่นๆของตัวเองดี
“ทำไมอ่ะ”
เธอถามกลับด้วยความสงสัย เพราะสิ่งที่เธอขอให้เขาทำมันก็ไม่ได้มากมาย น่าจะไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำไป ไม่เสียเวลาหรอก
“ฉันอาจหยุดตัวเองไม่ได้ แล้วมันอาจเลยเถิดไปไกล กลับบ้านไปซะ”
เขาหันหน้ามาหาร่างบางที่ใหญ่โตเฉพาะส่วนอย่างต้องการเผชิญหน้า โชคดีที่ปริมาณน้ำมันสูงเลยทำให้ลูกชายคนโตของเขามันยังไม่โผล่พ้นน้ำมาทำให้เด็กมันตกใจ
ภาพเด็กสาวตรงหน้าช่างน่ากิน น่าฟัด น่าเอาทั้งคืน แต่เขากลับทำไม่ได้เพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาจะมีสิทธิ์ไปแตะต้องตัวเธอเหมือนกับหญิงสาวที่จ่ายเงินซื้อมา
เธอมียายมูลเป็นผู้ปกครอง และเขากับยายมูลไม่ชอบขี้หน้ากัน มีหวังถ้าเขาเอาหลานยายมูล ยายมูลเอาเรื่องเขาตายแน่
“เลยไปไกลแค่ไหน”
เธอจับมือของเขาขึ้นมาวางทาบบนหน้าอกของเธอด้วยความอยากรู้ว่าถ้าเขาขย้ำมันจะเป็นยังไง จะเสียวไหม จะครางไหม
“อาจถึงสวรรค์”
ภูเมฆใจเต้นโครมครามใหญ่โตจนหัวใจเกือบทะลุออกมานอกอกเมื่อได้สัมผัสกับหน้าอกที่แสนถวิลหาอยากจะสัมผัสมานาน
มันช่างนุ่มเด้งแม้จะยังไม่ได้บีบ แต่ทว่าก็จำต้องเอามือลงเพราะไม่กล้าขืนใจเด็กมัน
“พ่อเลี้ยงทำได้ถึงแบบนั้นจริงเหรอ จนหนูครางสุดเสียงเลยไหม อ่ะ อืม”
เธอใช้มือข้างที่ถนัดมุดดำน้ำลงไปหาจุดอ่อนไหวของตัวเองแล้วเคล้นคลึง ส่วนมืออีกข้างบีบหน้าอกของตัวเองให้เขาได้ดู
ส่งเสียงครางที่แสดงถึงความเสียวที่ได้ช่วยตัวเองต่อหน้าเขาออกมา เป็นเสียงครางเบาๆที่ยังดังไม่สุดเพราะต้องการอย่างอื่นมาเติมเต็ม
“อืม ประมาณนั้น”