“เจ้าไม่ขัดข้องใดๆใช่หรือไม่” เช่อหลางเอ่ยถามขึ้นเมื่อทั้งคู่เดินมาถึงหน้าเรือนนอนของหญิงสาว
“เรื่องอะไรหรือเจ้าคะ” ร่างบางก้มหน้าลงมองเจ้าขนปุกปุยในอ้อมแขน เพื่อหลบสายตาที่มีประกายเรียกร้องชวนให้หวั่นไหวคู่นั้น ก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบลงบนหัวเล็กที่มีขนสีขาวปกคลุมจนเต็มนั้นเบาๆ
“ก็เรื่องงานแต่งของเราในอีกสิบวันข้างหน้าที่จะถึงนี้ เจ้ามีสิ่งใดขัดข้องหรือว่าต้องการสิ่งใดหรือไม่”
“ไม่เจ้าค่ะ ข้าไม่มีสิ่งใดที่ต้องการเป็นพิเศษ ขอบคุณนะเจ้าคะ” หญิงสาวยิ้มน้อยๆอย่างนึกขอบคุณในน้ำใจของคนตรงหน้า ก่อนที่ความเงียบจะเข้าปกคลุมคนทั้งสองอยู่ชั่วครู่ นางจึงคิดที่จะเอ่ยปากขอตัวกลับเข้าห้องของตน แต่กลับต้องชะงักงันไป เมื่อชายหนุ่มเอื้อมมือมากุมมือเล็กเอาไว้ นัยน์ตาหวานสบเข้ากับดวงตาคู่คมที่จ้องมองมาอย่างลึกซึ้ง ต่างคนต่างก็ตกอยู่ในภวังค์เมื่อดวงตาทั้งสองคู่ต่างสะท้อนเงาของกันและกันออกมาอย่างแจ่มชัด คล้ายๆ
