เมื่อทุกคนเข้าไปถึงห้องโถงใหญ่ก็ต้องพบกับสภาพที่ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆตกแตกกระจายจนเต็มไปหมด โดยมีเหล่าคนงานกำลังช่วยกันทำความสะอาด โดยมีฮูหยินผู่เฒ่านั่งเอนกายอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่
“ท่านย่า เกิดสิ่งใดขึ้นขอรับ ทำไมข้าวของถึงได้พังราบเป็นหน้ากลองเช่นนี้ได้ขอรับ” เช่อหลางเอ่ยถามอย่างแปลกใจก่อนจะทิ้งกายลงนั่งคุกเข่าลงข้างๆผู้เป็นย่า โดยมีหญิงสาวที่เดินตามมาทรุดกายลงนั่งและกวาดสายตามองสำรวจสภาพของข้าวของที่กระจัดกระจายตรงหน้าอย่างสงสัยเช่นกัน
“อาหลาง..”ฮูหยินผู้เฒ่าที่เอนกายหลับตาอยู่อย่างเหนื่อยอ่อน ลืมตาขึ้นมามองหน้าหลานชายของตน หางตาของผู้ชรามีน้ำใสๆไหลออกมาอย่างเกินที่จะอดกลั้นไว้ได้
เมื่อได้เห็นสภาพของผู้ที่คอยเลี้ยงดูอุ้มชูเขามาตั้งแต่ยังเยาว์ต้องเสียน้ำตาเช่นนี้ มีหรือที่ผู้ที่เป็นหลานรักเช่นเขาจะอดทนอยู่ไหว ชายหนุ่มขบกรามแน่นเมื่อคิดทบทวนถึงสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ว่าอาจจะมีผู้ตั้งใจกระท
