ค่ำคืนนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมนั่งทบทวนกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป...
มันดีแล้วจริงๆ เหรอที่ผมเอาของสำคัญไปล้อเล่นแบบนั้น ผมนั่งมองภาพถ่ายของมานาที่สวมสร้อยเส้นที่ผมให้ไปในโทรศัพท์มือถือภาพเดียวกับที่ส่งเข้ามือถือของคิเรย์ด้วยความรู้สึกสับสน สร้อยเส้นนั้นเป็นของคาร่าผู้หญิงที่เคยกุมหัวใจของผมเอาไว้ในอดีต เธอเป็นพี่สาวของคิเรย์ เมื่อครอบครัวของคาร่ารู้เรื่องของเรา ผมกับคาร่าก็ถูกกีดกันและโดนจับแยกออกจากกัน
ผมในตอนนั้นยังเป็นแค่เด็กม.ปลายที่ดีแต่เสเพลไปวันๆ คงไม่มีพ่อแม่คนไหนยินดีให้ลูกสาวตัวเองคบกับคนไม่เอาถ่านแบบผมหรอก แต่ถึงจะรู้ตัวดีผมก็ยังเจ็บใจที่ดีไม่พอ พอที่จะเหนี่ยวรั้งคาร่าเอาไว้ได้ และผมก็ทำเรื่องสิ้นคิดลงไป!!
ไม่มีทางที่ผมจะไม่รู้สึกเจ็บปวดกับเหตุการณ์ในครั้งนั้น!
แล้วตอนนี้ผมต้องการอะไรกันแน่! ? ผมถามย้ำจุดประสงค์ของตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าตั้งแต่วันที่เห็นมานากระโดดลงจากรถของคิเรย์
