7 Year's in Coma (Genre; Romance/Drama/Tragic)
1143 Words
I am Hailey Lopez and this is my story...
I have a fiance and mag 3 year's na rin kaming mag partner. Since first year of college ay kami na. His name is Steven Hamilton, he's kind, caring, and thoughtful...
"Hailey, why are you with that guy again? I told you, I dislike his actions towards you!"
But he easily get jealous.
"Ano ka ba naman, Steven? He's just my classmate and nagkataong group mate ko sya sa isang school work." Mahinahon kong saad. Kasalukuyan kaming naglalakad tungo sa parking lot.
"Classmate? Yung gag*ng yun classmate mo lang? Eh bat ganon sya makatingin sayo?" Sinusubukan nitong pakalmahin ang sarili.
Nang maka sakay sa kotse ay agad nitong isinuot ang seatbelt habang nag-iigting ang panga.
"Anong tingin, Steven? There's nothing wrong about the way he looks at me! At pinagdududahan mo ba ako, Steven!?" Nanggigigil kong sigaw.
Pinaandar nito ang sasakyan at mabilis na nagmaneho.
"Bakit, pag sinabi ko bang oo may magagawa ka? Diba wala?! You know what? Gusto ko lang naman sanang huwag ka nang lumapit sa lalaking yun eh but It seems so... f*****g hard for you!!" Nanggagalaiting sigaw nito at mas lalo pang mabilis na nagmaneho.
"T*ngina naman, Steven! Nasasakal na'ko, pwede bang bawas-bawasan mo yang pagiging maselosin mo at yang pagiging insecure mo!? At pwede ba hah! Hinay-hinay lang sa pag mamaneho!" Halo-halong emosyon na ang nararamdaman ko. Galit, dahil sa pagiging maselosin nya at takot, dahil sa bilis ng pagmamaneho nya.
"Ano ba, Steven?! Sabing bagalan mo lang ang pag mama- AAAHHHH!" Napasigaw ako ng biglang may sumalubong saming kotse.
"H-Hailey, SEATBELT!" Bigla akong napatingin sa seatbelt na nakalimutan kong suotin. Fuck...
In a blink of an eye, everything went black.
Nagising ako at agad na bumungad sa'kin ang boses ni mama. "Bakit hindi parin sya nagigising doc?"
"Don't worry misis Lopez, sooner or later paniguradong magigising na ang anak n'yo." Napatingin ako sa nagsalita. Medyo nahihilo ako ngunit paniguradong iyon ang doctor na kausap ni mama.
"D-Doc..." Hindi ako makapagsalita ng maayos dahil nanunuyo ang lalamunan ko. I need water.
"Jusko! H-Hailey, s-sa wakas n-nagising ka rin!!" Nanginginig ang boses ni mama.
"Painumin po muna natin sya ng tubig." Sambit ng doctor. Matapos uminom ay unti-unting umayos ang paningin ko.
"May masakit ba sa'yo?" He ask then a nurse came and check my pulse.
"N-nothing..." Utal kong sambit.
"Mahihirapan kang makapag lakad since 7 years kang na coma. By the way, our current date is May, 27, 2*2* " Nanlaki aking mga mga mata sa natuklasan.
"What?! 7 year's?! Wait- where's Steven? Is he okay? Okay lang sya right? Ma, sumagot ka!" I shouted as my vision becomes blurry.
"Um- well I guess we have to go misis Lopez..." Biglang singit ng doctor.
"Y-yes doc, thank you." Nang makalabas na ang doctor at ang mga nurse ay agad na ibinaling ni mama ang atensyon nito sakin.
"H-He's fine, Hailey-"
"Ma! Hailey!" Naputol ang sasabihin ni mama nang biglang may sumigaw mula sa pinto. Iniluwa ng pinto sina Ate Joyce at ang fiance kong si Steven.
"I've missed you so much Hailey..." Naiiyak na usal ni ate saka ako niyakap kaya nama'y nakangiti rin akong yumakap sakanya but deep down, something feels off. I was expecting for Steven to hug me first.
"S-steven?" Nakangiti kong pukaw sa atensyon nya.
"Ah... Hailey w-we have to tell you something. We're married." Medyo kinakabahang ani ni ate Joyce saka pinag siklop ang kamay nila ni Steven. I notice that they're wearing the same ring and ate Joyce is...
"Hailey, magiging tita ka na! Look, I'm pregnant!" Nakangiting ani nito.
Unti-unting tumulo ang luha ko. "Mga hayop kayo!" Binato ko sila ng kung ano mang mapulot ko.
"Hailey, don't hurt your sister! Baka mahulugan sya!" Napahagulgol ako ng masaksihan kong pinoprotektahan ng taong mahal ko ang ibang babae mula sakin. That should be me, ako dapat yung prinoprotektahan nya! Ako dapat yung pinakasalan nya! Ako dapat yung inaalagaan nya!
"How could the both of you do this to me?! Ate, you know naman na mahal na mahal ko si Steven! He's my goddamn fiance, tangina naman! Tapos biglang paggising ko kasal na kayo?! At natuwa ka pa talagang na buntis ka ng taong mahal ko?! Ahas ka!" Tuloy-tuloy ang agos ng luha ko. Hindi ko matanggap. Parang kanina lang mahal pa ako ni Steven, parang kanina lang nagseselos sya, parang kanina lang kami pa.
"Hailey, in the past seven years we change, everyone change. Nasa tabi ko si Joyce nung kailangan kita, nasa tabi ko sya nung paulit-ulit kong sinisisi ang sarili ko dahil sa nangyari sa'yo, nasa tabi ko sya when I feel so down at kailangan ko ng karamay." Naluluhang sambit ni Steven.
Biglang sumingit si ate. "Masaya na kami, Hailey. At hiling naming tanggapin mo ang relasyon namin ng buong puso-"
"Masaya na kayo?! Pero pano naman ako?! Pano naman akong nagising nalang isang araw na inahas na pala ng nakatatandang kapatid ko yung dapat na fiance ko?! Pano naman akong mahal parin yung taong pinakasalan mo?... Durog na durog ako, ate... Sobrang sakit..."
Napahagulgol ako matapos pakawalan ang mga salitang iyon.
"But Hailey, he don't love you anymore... Nagmamahalan na kami! 7 year's kang na coma kaya't marami nang nagbago. Pakawalan mo na si Steven, tanggapin mo nalang ang katotohanan..." Na f-frustrate na anito.
I already expect na may iba nang kasintahan si Steven sa taong lumipas. But no... I can't accept the fact na kapatid ko ang nakatuluyan nya, I can't f*****g accept the na biglang hindi na ako ang mahal nya. It feels like a f*****g joke!
"T*ngina naman... If it's just a prank or a joke please stop it already... Hindi nakakatuwa ate, nasasaktan ako! Na... sa.. sak... tan... ako!" Sambit ko habang paulit-ulit na itinuturo ng puso ko. "Ma, please... tell them to f*cking stop it. Put*ngina say something ma!" Napatakip ako ng muka at saka malakas na napa hagulgol.
I wish I never woke up. Kung ganto lang naman pala kasakit ang bubungad sakin, then why do I have to wake up? Why do I have to endure the two of them holding each other's hand? And why do I have to endure the sight of my man and my sister's loving each other- oh right... There's already the three of them dahil nabuntis na nang put*ngin*ng fiance ko ang nakatatandang kong kapatid. What a happy f*****g family!
Ang sakit... Ang sakit-sakit! Parang unti-unting hinihiwa ang puso ko.
I divert my attention to the table. I saw a basket full of fruits and beside it is a knife.
"I can never forgive the both of you, and I hope in the next life maging tayo na hanggang sa dulo, Steven, mahal ko." I grab the knife and slit my neck as I smile at the both them. I shouldn't waked up...
~The end
- Writer
