เมื่อเอริคเหยียบจนมิดไมล์รถก็มาจอดที่ป่าข้างทางเราทั้งหมดเลยเปิดประตูลงจากรถโดยที่ฉันใส่เพียงกางเกงยีนส์ขาสั้นสวมทับบีกีนี่กับชุดคลุมสีน้ำตาลเท่านั้นยังดีที่ฉันไม่เป็นบ้าใส่ส้นสูงไปว่ายน้ำไม่อย่างนั้นคงได้ตายเร็วกว่าใครเพื่อน “โอ๊ย!” ขาฉันต้องถูกขูดไปด้วยใบไม้ใบหญ้าแน่ๆเลย “ถูกขูดเหรอ” เขาทำท่าเหมือนจะอุ้มฉันแต่ฉันเบรกไว้ก่อน “เราต้องแยกกัน!” ฉันโพล่งขึ้นมาพร้อมกับผลักเรียวมะให้ไปซ่อนตัวเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าตามมา “ห้ามตายเพราะถ้านายตายฉันกลับไปได้อันดับแรกคือจะโยนผู้ชายขึ้นเตียง” “หึ!” เขาขานรับในลำคอก่อนจะวิ่งไปอีกทาง ส่วนฉันเมื่อเห็นต้นไม้ใหญ่ก็พุ่งตัวไปหลบทันที “ตามหาพวกมันให้เจอ ถ้าพวกมันไม่ตายเราได้ตายแน่!” ปั่ก! ฉันฝาดด้ามปืนใส่ต้นคอผู้ชายคนหนึ่งซึ่งแยกตัวออกมาตามล่าพวกฉันพร้อมกับรับร่างนั้นวางลงบนพื้นเบาๆไม่ให้เกิดเสียง ปั้ง! ปั้ง! หมับ! ฉันเงยหน้ามองเรียวมะด้วยหั