เมื่อกลับมาถึงห้องหญิงสาวก็ถึงกับฟุบลงบนโซฟาอย่างหมดแรงหลังจากที่ไปเดินเล่นตลาดนัดหน้ามหาวิทยาลัยจนมืดแบบนี้ พอกลับมาก็หมดแรงเลย
ร่างบางนั่งพิงไปกับพนักโซฟาพลางคิดถึงเรื่องเมื่อตอนเย็นก็ทำให้เธอถึงกับยิ้มไม่หุบ เพราะไม่คิดว่าจะได้คุยกับเขาใกล้ๆ แบบนี้อีก ต้องขอบคุณอุบัติเหตุเมื่อวานนะที่ทำให้เธอได้ใกล้ชิดเขาแบบนี้ถึงแม้จะเพียงไม่กี่นาทีก็ตาม เพราะเธอแอบชอบเขาตั้งแต่ตอนที่เจอกันครั้งแรกแล้ว เรียกว่าเป็นรักแรกของเธอเลยก็ได้
ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด
จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ของหญิงสาวก็ดังขึ้น ทำให้เธอที่กำลังเคลิบเคลิ้มนึกถึงเรื่องที่ห้องเกเลนถึงกับสะดุ้งขึ้นมา
หืม...อคิณนี่นา
"ฮัลโหลอคิณ"
(อยู่ไหน)
"ฉันเพิ่งกลับมาถึงห้องน่ะ นายมีอะไรหรือเปล่า"
(จะชวนไปเที่ยวก่อนกลับน่ะ)
"นั่นสินะ แล้วนายจะกลับวันไหนนะ" เธอลืมเรื่องของเพื่อนที่ขึ้นมาหาเธอเลย ตั้งแต่มาที่นี่เธอกับฉันแล้วก็เลน่ายังไม่ได้ไปเท
