ตอนที่ 7 ให้ช่วยอะไรมั้ย
ฉันทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนนุ่ม ๆ ของตัวเองหลังจากที่เหนื่อยมาทั้งวัน หน้าที่ของฉันทุกวันนี้เหมือนจะไปออกรบเข้าไปทุกที วิ่งหน้าวิ่งหลัง นี่ฉันก็คิดว่าจะไปลงแข่งวิ่งทีมชาติได้แล้วนะ
ตื้ด ตื้ด ตื้ด! ระหว่างที่กำลังเคลิ้มหลับเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เมื่อเห็นชื่อคนโทรมาฉันก็ต้องถอนหายใจออกมายาว ๆ นี่เขากะจะไม่ให้ฉันพักผ่อนนอนหลับมั่งเลยรึไง
/มีอะไรคะคุณเพชรกล้า ถึงได้โทรมาตอนจะเที่ยงคืนแบบนี้/
/พรุ่งนี้เฮียมีธุระตอนเช้า เข้ามารับเฮียที่บ้านด้วยตอน 7 โมงเช้า ห้ามสายเด็ดขาด/
/รับทราบค่า แต่เรื่องสายเนี่ย เตือนตัวเองเถอค่ะ/
/พรุ่งนี้เฮียไม่สายแน่นอน ฝันดีนะคะเจ้าขาของเฮียเพชร/
พูดจบเขาก็วางสายใส่ทันที ฝันดงฝันดีอะไร จะฝันร้ายล่ะสิไม่ว่า ขนลุกหมด
/////////
เช้านี้ฉันตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง ออกจากคอนโดตั้งแต่ยังไม่หกโมงเช้าด้วยซ้ำ นอนก็น้อย แถมยังต้องตื่นเช้าขน
