Kulaklıklarımı düzeltip daha hızlı koşmaya başladım. Annemler gideli 3 hafta oluyordu .Nazlı ve Poyraz'ın telefonlarına yalnızken çıkmıyor geri kalan zamanlarda da Güneş'e devrediyordum.
Konuşmak onunla ilgili haber almak istemiyordum. Yol yakınken vazgeçmek en hayırlısıydı. Günde dört kez annemle konuşuyor taşındıkları evin mükemmelliğinden sonunda ailesine kavuşmasının sevincinden bahsedip duruyordu. Ona geçiştirici sözler söyleyerek kapatıyordum. Acımı içimde yaşamaya çalışıyordum ama buna ne Güneş ne de çocuklar izin vermiyordu.
Kulaklığımın kulağımdan çekilmesiyle düşüncelerimden ayrılıp yanıma gelen Marcus ve Daniel'e baktım. İkisi de spor yapmaya başladıklarında aynı zamanda benimle konuşmaya çalışıyorlardı.
Güneş koşarak spor odasına geldiğinde havlumu kenardan alıp boynuma att
