กว่าที่เจนทัตจะตั้งสติแล้วผละออกมาได้ก็เป็นตอนที่มือใหญ่ทั้งสองข้างจับอยู่ที่ไหล่เล็ก ใบหน้าสวยของเกณิกานั้นปรากฏเลือดฝาดขึ้นสีระเรื่อจนลามไปถึงใบหู ดวงตากลมโตเองก็ฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำแห่งอารมณ์
เมื่อเขาผละออกมาแล้ว ริมฝีปากแดงฉ่ำที่ทาทับเอาไว้ด้วยลิปกลอสกลิ่นเชอรี่กลับถูกฟันขาวขบกัด เธอก้มหน้าลงน้อยๆ หลบสายตาหวานเยิ้มของเขาที่ยังคงส่งไปให้ไม่ขาดสาย
จากที่ตั้งใจอยากจะขอโทษที่จูบเธอโดยไม่ได้ขออนุญาตก่อน แต่พอมาเห็นว่าใบหูขาวนั้นแปรเปลี่ยนเป็นสีชมพู ชายหนุ่มก็พลันเลียริมฝีปากของตัวเองอย่างเผลอไผล
อีกทั้งเกณิกาเองก็ไม่ได้ว่าอะไรเห็นอย่างนั้นเขาจึงทำใจกล้าขยับใบหน้าเข้าหาเธออีกครั้ง ริมฝีปากหยักฉกจูบลงบนกลีบปากนิ่มนวลของเธออีกรอบ เพื่อย้ำให้แน่ใจว่าเรื่องในวันนี้เขาไม่ได้คิดไปเองจริงๆ
"อื้อ เหริน พอแล้วค่ะ" ก่อนจะถูกมือน้อยยื่นมายันที่แผ่นอกจนต้องหยุดไปในที่สุด
ความคันคะเยอในอกของชายหนุ่มยังค
