คลั่งรักเธอคนดี

ขอบคุณที่อยู่ข้างกัน

“ขอบคุณนะเหรินที่มาส่ง ไม่ได้เธอเราสามคนคงเป็นลมแดดตายกันอยู่หน้ามอนั่นแหละ”

เจนิตาเอ่ยขึ้นหลังจากที่รถของเจนทัตพาพวกเรามาจอดที่หน้าคณะนิเทศศาสตร์เรียบร้อยแล้ว เกณิกายังรู้สึกเหมือนชายหนุ่มยังคงมองเธอนิ่งค้างอยู่แบบนั้นอีกครู่สั้นๆ ไม่นานก็หันกลับไปส่งยิ้มให้เพื่อนของเธอทั้งสองคน

“ไม่เป็นไรครับ เอ้อ…เมื่อกี้เหมือนเราได้ยินว่าเธอสองคนจะขึ้นไปชั้นสองใช่ไหม”

“ใช่” คราวนี้เป็นสาริศาที่เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงแปลกใจเล็กน้อย อาจเป็นเพราะเจนทัตคุยกับเธอมาตลอดทาง สาริศาคงนึกไม่ถึงว่าเขาจะได้ยินสิ่งที่ตัวเองคุยเบาๆ กับเจนิตาที่เบาะหลัง

อย่าว่าแต่เพื่อนของเธอเลย ตัวเกณิกาเองก็ยังแปลกใจว่าเจนทัตได้ยินที่สองคนนั้นคุยกันได้ยังไง ความเป็นหนึ่งในหัวกะทิของสาขาดิจิทัลฟิล์มนี่มันไม่ใช่เล่นๆ เลยสักนิด หลังจากนี้เธอคงต้องทำให้ชินกับความเป็นผู้ชายไอคิวและอีคิวสูงของอีกฝ่ายเสียแล้ว

“เพื่อนเราน่าจะกำลังออกมาจากห้องพักอาจารย์ ถ้าเจอมันบอกให้หน่อยนะว่าให้ไปที่สตูได้เลย ไอ้มิณทร์รออยู่ที่นั่น เดี๋ยวเราตามไปครับ” เจนทัตได้ยินสาริศาตอบกลับมาแบบนั้นจึงยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู ก่อนจะพูดฝากไปเสียยืดยาวทว่าใบหน้ากลับประดับไปด้วยรอยยิ้มที่เธอเหมือนจะอ่านออกว่ามันหมายถึงอะไร

เพราะเมื่อเย็นวานที่ไปกินข้าวกันมา เกณิกาเชื่อว่าชายหนุ่มก็คงเห็นเหมือนกันกับที่เธอเห็น คือสาริศาสนใจ เดโค เพื่อนลูกครึ่งสเปนคนหนึ่งในกลุ่มของเจนทัตมาก มากชนิดที่แสดงความสนใจออกมาอย่างเปิดเผย เพื่อนที่อีกฝ่ายวานไปบอกก็คงไม่พ้นเดโคกับแมธทิว เพราะเขาก็พูดอยู่เมื่อครู่ว่ามิณทร์รออยู่ที่สตูดิโอ

อย่าบอกนะว่าคิดจะให้เพื่อนเธอไปเจอกับเดโคน่ะ จะรู้ใจนังหมวยเกินไปหรือเปล่า

“ได้ เดี๋ยวซิดกับเจนบอกให้ค่ะ ถ้าเจอนะ” ส่วนเพื่อนของเธอก็คงสร้างพรหมลิขิตด้วยมือของตัวเองด้วย!!

ยิ่งเห็นแบบนั้นเกณิกาที่ปกติช่วงนี้จะเป็นคนโดนล้อเพราะกำลังโดนหนุ่มหล่อมาจีบ ก็หันไปหาเพื่อนสาวคนสวยของตัวเองด้วยสายตารู้ทัน ดูเหมือนเจนิตาก็คิดเหมือนกันกับเธอด้วย เพราะฝ่ายนั้นเหลือบมองสาริศาอย่างมีเลสนัยแบบไม่คิดจะปิดซ่อนเลยสักนิด

“ขอบคุณครับ”

สิ้นคำขอบคุณนั้นเพื่อนทั้งสองคนก็พากันลงไปจากรถ ส่วนเธอกับเจนทัตก็ไปวนรถที่ลานด้านหน้าตึกนิเทศศาสตร์ จนกระทั่งมายืนอ่านเมนูอยู่ในคาเฟ่เล็กๆใต้หอสมุด ระหว่างเราก็ยังคงไม่ได้มีบทสนทนาอะไร นอกจากเจนทัตหันมาถามว่าเธอจะกินโกโก้หวานน้อยใช่ไหม

กระนั้นแววตาที่มองเธอก็ยังล้ำลึกมากขึ้นเรื่อยๆ

ก่อนหน้านี้เธอยังคบกับไอ้แชมป์อยู่เจนทัตก็ยังมีเก็บอาการอยู่บ้าง แต่พอตอนนี้ที่ชัดเจนว่าเธอเลิกกับมันขาดแล้ว และตอนนี้เราสองคนก็ขยับเข้าใกล้กันกับคำว่ากำลังศึกษาดูใจกันเข้าไปทุกที ชายหนุ่มก็แทบไม่เก็บอาการเลยสักนิด

ที่สาริศาเคยเหน็บว่ามองเธอเหมือนพวกโดนทำของใส่น่ะไม่เกินจริงเลย เพราะเจนทัตเป็นแบบนั้นจริงๆ

ตราบจนเธอซื้อโกโก้เย็นและอีกฝ่ายซื้ออเมริกาโนเย็นเสร็จเรียบร้อย เราสองคนจึงได้วนรถกลับมาจอดที่หน้าคณะนิเทศศาสตร์อีกรอบ เพราะตึกสตูดิโอของเจนทัตเองก็ไม่ได้อยู่ไกลกันเท่าไหร่นัก

และทันทีที่ชายหนุ่มเอารถจอดเข้าที่จอดเรียบร้อย จังหวะที่ยังไม่ได้ดับเครื่องเกณิกาที่กำลังดูดโกโก้รสชาติเดิมที่อีกฝ่ายทั้งสั่งทั้งจ่ายเงินให้ ก็พลันคิดว่าเธอควรจะกล่าวขอบคุณเขาอย่างจริงจัง สำหรับเรื่องที่ผ่านมาในสัปดาห์นี้เสียที

“เหรินคะ”

“ครับ?” นัยน์ตาคมคู่นั้นเหลือบมามองเธออย่างตั้งคำถาม ขณะเดียวกันเมื่อเห็นว่าเกณิกาเหมือนจะมีเรื่องอยากคุยด้วย มือที่กำลังจะยื่นไปบิดกุญแจเพื่อดับเครื่องพลันชะงักไป “เธอมีอะไรหรือเปล่า”

“คือ…ซินแค่อยากขอบคุณเธอน่ะค่ะ กับเรื่องที่ผ่านมาทุกอย่างเลย”

หญิงสาวพูดพลางสบตากับอีกฝ่ายด้วยความขอบคุณอย่างสุดซึ้ง สื่อความหมายทางสายตาแบบเดียวกับคำพูดเพราะเธอรู้สึกแบบนั้นจริงๆ

เจนทัตช่วยและพยายามดูแลเธออย่างดีมาตลอด ตั้งแต่ก่อนที่จะเลิกกับไอ้แชมป์ ช่วงที่เลิกกันจนต้องหาที่อยู่ใหม่จนกระทั่งตอนที่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้กับอีกฝ่าย

เกณิการู้สึกขอบคุณเขามาตลอดที่คอยช่วยเหลือ ถึงจะรู้ว่าส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะเจนทัตเองก็ชอบพอเธออยู่ แต่ถึงอย่างนั้นก็ใช่ว่ามันจะทำให้อะไรเปลี่ยนไป

มือหนายื่นมากอบกุมมือของหญิงสาวเอาไว้หลวมๆ ขณะเดียวกันดวงตาเรียวคมตามแบบฉบับลูกคนจีนก็สบกับดวงตาของเกณิกาอย่างลึกซึ้ง

“เธอก็รู้ว่าเหรินเต็มใจทำให้มาโดยตลอดนี่ครับ” ชายหนุ่มผมสองสีมองใบหน้าจิ้มลิ้มของหญิงสาว สายตาหวานซึ้งสื่อเต็มที่ว่าที่ผ่านมาเขาเต็มใจ

และเต็มใจทำให้ทุกอย่างไม่ว่าเรื่องไหน

"ขอบคุณนะคะที่ยังอยู่ตรงนี้ ถ้าไม่มีเหรินอยู่คอยซัพพอร์ตความรู้สึกของซินทุกอย่าง ซินคงไม่สามารถตัดแชมป์ออกจากชีวิตได้เด็ดขาดแบบนี้" เพราะต่อให้ไอ้แชมป์มันจะสารเลวแบบนั้น แต่การตัดคนที่อยู่ด้วยกันมีความผูกพันธ์กันมาตั้งหกปีมันยากมาก แม้เธอจะไม่ได้คิดอยากกลับไปคบกับมันแล้ว แต่หากตอนนี้ไม่มีเจนทัตเธอก็คงเผลอไปคิดถึงมันได้ง่ายๆ

เขายังคงมองเธอด้วยรอยยิ้มเช่นเดิม ไร้คำพูดใด มีเพียงแววตาที่เริ่มหวานเชื่อมมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่ใบหน้าของอีกฝ่ายจะเคลื่อนใกล้เข้ามาอย่างช้าๆ

เกณิกาไม่รู้เลยว่าในใจของชายหนุ่มนั้นกำลังพองโตเพียงใด จากที่เดิมทีรู้สึกดีกับเธอมากอยู่แล้ว ยิ่งมาได้ยินหญิงสาวยืนยันว่าลืมแฟนเก่าแล้วแน่ๆ ทั้งยังมานั่งช้อนมองกันตาแป๋วแบบนี้ จู่ๆความอดทนทั้งหมดที่สั่งสมมาหลายวันก็พลันพังทลายลงเสียอย่างนั้น

จากที่ตั้งใจเอาไว้อย่างหนักว่าจะไม่ทำอะไรเกินเลยหากเกณิกาไม่สมยอม ทว่าตอนนี้ในอกกลับร้องคำรามดังก้องจนเจนทัตเผลอเคลื่อนกายเข้าหาใบหน้าจิ้มลิ้มอย่างเผลอไผล

กระทั่งริมฝีปากอุ่นทาบทับลงบนอวัยวะเดียวกันเบาๆ ความวาบหวามแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูหัวใจ ยามที่บดเบียดเนื้อนุ่มหยุ่นเข้าหากัน ผีเสื้อหลายพันตัวก็พลันตีปีกอยู่ในช่องอกของคนทั้งคู่