DON'T REJECT ME, MR. MAFIA

PROLOGUE

Warning: This story is part of my Dark Mafia Series, which means it can get really dark, intense, and twisted. It also contains graphic s*xual and violent imagery, so reader discretion is advised.

_____

“Mahal kita,” kumpisal ni Lyrica sa supladong lalaking may-ari ng villa, kay Morris de Crassus. Wala itong emosyon habang nakatitig sa kanya. Pero malinaw niyang nababasa sa mga mata nito ang kawalan ng interes. Wala naman kasi itong pakialam sa kanya.

Hindi ito interesado sa kanya.

Hindi siya nito gusto.

Higit sa lahat ay hindi siya nito mahal.

Malinaw naman iyon sa paraan ng pagtrato nito sa kanya—malamig. Walang kalakip na init.

Pero ang sabi niya ay nakahanda siyang gawin ang lahat para makuha ang lalaking magpapatibok sa puso niya. Nakahanda siyang akitin, paibigin, at baliwin ito nang sa gan’un ay sa kanya lang umikot ang mundo nito.

Nasa loob sila ng opisina ni Morris na nasa isa sa mga silid ng mansiyon nito. Tahimik ang pasilyo sa labas. Walang ibang tao. He was living alone, without helpers. Ang naroroon lang sa villa ay ang napakaraming security sa labas at mga trabahador na nagmimintina sa lugar. Pero ang loob ng mansiyon ay hungkag na ang kaliit-liitang tunog ay umaalingawngaw sa tahimik na pasilyo.

Kahit na nangangawit na ang leeg niya kakatingala rito ay hindi pa rin siya nagbaba ng mukha, dahil gusto niyang makita nito sa mga mata niya kung gaano siya kaseryoso rito at kung gaano katotoo ang mga katagang sinasambit niya ngayon.

Mahal niya ito.

Mahal niya si Morris de Crassus.

Umalsa ang isang sulok ng mapulang mga labi ni Morris. May bahid ng disgusto ang kislap na gumuhit sa mga mata nito. “What do you know about love? You are just a kid. Eighteen? Tsk.” Pumalatak ito. “Ano na ba ang alam mo sa buhay?”

“Marami na!” maigting niyang giit.

Lalong lumamig ang tinging ipinupukol sa kanya ng lalaki at kahit gusto niyang magpakatatag ay tumatagos pa rin ang sakit sa dibdib niya. Mahapdi pa rin sa lalamunan. Mabigat pa rin sa loob.

“Have you even seen the ugly face of life yet? Ang malupit? Ang mapanganib? Ang madugo at pumapatay? Nakita mo na ba?” His eyes glittered dangerously.

Napipilan siya, dahil nakita niya ang biglang pagsiklab ng madilim na emosyon sa anyo ng mukha nito. He was always without emotion, but right now, she was seeing the side of him that spelled danger. A side of him where cruelty flows in his veins instead of blood.

Tama siya, mapanganib ito. Alam niyang mapanganib ito. Pakiwari niya nang mga sandaling iyon ay napilas ang isang bahagi ng suot na maskara ng lalaki at nasilip niya ang anyo ng mukha nitong kayang gawin ang mga bagay na hindi kaya ng normal na tao lang.

Dapat ay matakot na siya, subalit may isang bahagi ng puso niya ang nagsasabing hindi siya nito kayang saktan nang lubusan. Baka kayang tunawin ng pag-ibig niya ang kalupitang nakapalibot sa puso nito.

Susubukan niya. Kaya hindi siya basta-bastang susuko na lang. Ngayon palang siya umibig sa isang lalaki at gusto niyang ibigay ang lahat ng makakaya niyang ibigay. Isa pa ay hindi niya kayang bitiwan na lang ang damdamin niya para rito.

Pinatigas niya ang leeg at direktang tumitig sa mga mata ni Morris. “Wala akong pakialam sa malupit, mapanganib, at kahit ano pa iyan! Ikaw lang ang mahalaga sa akin, Morris!” Tumingkayad siya at inilingkis ang mga kamay sa leeg nito. Sadya niya ring idiniin ang katawan dito. Nais niyang maramdaman nito na hindi na siya bata at kaya niya itong harapin kahit na ito pa ang pinakamapanganib na tao sa buong mundo.

Nais niyang maakit ito sa malambot at mabango niyang katawan—katawan ng isang dalaga.

Hindi na siya bata, ulit niya sa sarili. At tanggap niya kahit na ano pa ang tunay nitong pagkatao. Handa siyang tanggapin ito. Basta lang ay mahalin din siya nito. Iyon lang. Mahalin lang siya ni Morris.

Kusang gumalaw ang katawan niya at natagpuan na lamang niya ang sariling ikinikiskis ang dibdib sa lalaki, habang magkaugnay ang kanilang mga mata. Nakita niya ang pagtiim ng mga bagang nito, at bago pa niya mahulaan ang balak nitong gawin ay nahablot na siya nito at naiupo sa ibabaw ng malapad nitong mesa.

Pa-takipsilim na at tumatama sa balat niya ang kulay kahel na sinag ng araw mula sa labas ng malaking bintana na lumalagos sa loob ng opisina. Niyayapos ng mapusyaw na liwanag ang hulma ng mukha ni Morris habang matalim pero matiim itong nakatitig sa kanya.

“Sa tingin mo marami ka nang alam dahil disiotso ka na? Let’s go figure.”

Suminghap siya nang pumulupot sa tapat ng leeg niya ang isa nitong kamay. Nang halos hindi na siya makahinga ay bigla na lang bumaba ang mukha nito sa kanya at siniil siya ng mapagparusang halik. Gumalaw ang mga labi nito at ipinasok nito ang dila sa loob ng bibig niya.

Mainit ang dila nitong gumagalugad sa lahat ng sulok ng bibig niya hanggang sa puwerta ng kanyang lalamunan. Napadaing siya nang sinipsip naman nito ang dila niya. He wasn’t gentle, he wasn’t being careful, but he tasted so good. At nahihilo siya sa sensasyong binubuhay nito sa kanyang katawan.

May iilang beses na sinubukan niyang sabayan ang paraan ng paghalik nito sa kanya, subalit tumatama lang ang ngipin niya sa ngipin nito.

She felt him grin against her mouth. “You don’t even know how to properly kiss,” pauyam nitong wika. Dama niya ang init ng hininga nitong tumatama sa kanyang mga labi.

Akma itong lalayo, kaya mabilis na humabol ang mga kamay niya rito, nangunyapit sa kuwelyo ng damit nito. “Turuan mo ako. Kung hindi ako marunong humalik nang maayos, puwes turuan mo ako. Ituro mo rin sa akin ang mga bagay na gusto mong gawin ko bilang babae.”

Lalong nagdilim ang anyo ng mukha ni Morris. A sharp gasp escaped her throat when he forcefully spread her legs apart. “Teach you? You want me to teach a kid like you how to become my wh*re? You want me to turn you into a wh*re?”

“H-hindi naman sa—” Nabitin ang boses niya nang bigla na lang ipasok ni Morris ang kamay nito sa ilalim ng kanyang palda at dumako iyon sa sentro ng kanyang pagkab*bae. She felt his fingers move along the crack of her p*ssy through the thin fabric of her underwear. Napaliyad siya nang dumako sa kuntil ng kaselanan niya ang daliri nito.

He groaned like a wild animal in heat. “You are f*cking wet.” Hindi pa nakuntento ay direkta na nitong ipinasok ang kamay sa loob ng underwear niya. Mariin niyang nakagat ang ibabang labi nang maramdaman ang init ng daliri nitong sumayad sa puwerta ng lagusan niya.

Ang isang kamay nito ay dumakma sa likod ng ulo niya at hinila ang kanyang buhok palikod upang lalong mahantad ang kanyang leeg. Tapos ay mapusok nitong sinibasib ng marahas na halik ang kurba ng leeg niya.

His kisses were... painful. They were rough. They were meant to hurt her. He was purposely hurting her.

Pero imbes na matakot ay lalo lang lumiyab ang pagnanasa niya rito. Siguro, tulad nito ay may problema rin sa utak niya.

Morris was bruising her skin with his wild kisses. And when she thought there was nothing else that could be even more painful than that, that’s when he pushed his finger inside her tight p*ssy. Napanganga siya sa pakiramdam na tila nabuksan ang isang makipot na lagusan. His finger was forcefully stretching the walls of her v*gina. Ni hindi pa niya naaabot ang bahaging naaabot ngayon ng daliri ni Morris.

Napaigik siya.

“It’s painful, isn’t it?” pabulong nitong tanong sa bandang tainga niya.

Bago sa kanya ang lahat ng iyon, kaya normal lang na makaramdam siya ng kaba. “S-sandali lang,” samo niya nang bumilis at naging marahas lalo ang paggalaw ng daliri nito.

Biglang lumayo si Morris sa kanya, tumingin ito sa namimilog niyang mga mata.

Maang siyang napatingin sa mukha nito. Wala na ang mga emosyong nasilip niya kanina sa mga mata nito. Blangko na ang mga iyon. Kinuha nito ang itim na panyo mula sa bulsa at pinahid ang daliri roon. Tapos ay maayos iyong tinupi at ibinalik sa bulsa nito. Para pa ngang de-numero ang mga kilos nito.

“Morris...”

“Someone as young and naïve as you can never handle someone my age. Para na lang kitang pamangkin. Kaya huwag mo akong akitin. Huwag ka ring magtapang-tapangan dahil hindi mo ako kilala. Hindi mo alam kung ano ang kaya kong gawin sa iyo."

“K-kaya ko naman—”

“Sino ang gusto mong kumbinsihin sa sinasabi mong iyan? Ako o ang sarili mo? Alam mong hindi kita gusto kaya huwag mong isinisiksik ang sarili mo sa akin. Masasaktan ka lang.”

Nag-init ang kanyang mga mata, humapdi ang kanyang lalamunan. “Don’t reject me, please.”

A cruel smile broke on his sinfully handsome face. “But that’s one of the things I’m really good at—rejecting women who flock around me.”