.
.
.
.
.
.
.
‘ผมจะไปตามลูน่า!’
.
.
.
.
.
.
ทันทีที่เท้าเหยียบพื้นสนามบินร่างสูงก็รีบก้าวกึ่งเดินกึ่งวิ่งอย่างกระวนกระวายเพราะไม่รู้ว่าต้องเริ่มจากตรงไหนก่อน ไม่รู้ว่าจะเริ่มหายังไง ไม่รู้ว่าจะยังทันอยู่ไหม...และไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกหรือไม่ ณ วินาทีนั้นสิ่งเดียวที่พอจะทำได้คือวิ่งไปที่จอมอนิเตอร์ที่แสดงตารางเวลาและเที่ยวบินที่จะออกเดินทางไปยังที่ต่างๆ ตาคมไล่ดูอย่างเร็วไวก่อนจะสบถออกมาอย่างขัดใจ
“โถ่เว้ย! ทำไมมันเยอะแบบนี้วะแล้วจะรู้ไหมว่าสายการบินไหน” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างหัวเสีย
“เอาวะ ยังไงเคาน์เตอร์มันก็ไม่ได้ห่างกันมากก็ไปดูมันให้หมดนี่แหละ” ไม่รอช้าขายาวรีบออกวิ่งทันทีพลางกวาดสายตามองหาร่างบางที่คุ้นตา
“นี่! เธอ!” ทันที่เห็นเป้าหมายร่างสูงรีบปรี่เข้าไปหาพร้อมกระชากข้อมือจนเจ้าของร่างต้องหันหลังกลับมาพร้อมร้องด้วยควมเจ็บปวด
“โอ้ย! น..นายเป็นใครน่ะ!?” ทันที่ผู้ห
