.
.
.
.
.
‘หึ...’
.
.
.
.
.
.
ตืดดดดดดดดดดดดดด .. ตืดดดดดดดดดด..
‘ฮัลโหล’
“ฮ ฮัลโหล ลูน่าเธอปิดมือถือทำไม”
‘อ่อชาร์จแบตหน่ะ’
“งั้นหรอ..ค่อยโล่งใจหน่อย นึกว่าเธอจะไม่ยอมรับโทรศัพท์ฉันแล้วซะอีก” ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ
‘โล่งใจเรื่องอะไรหละ? แล้วทำไมฉันจะต้องไม่โทรศัพท์นายหละ?’
“เอ่อ.. เธอยังไม่เห็นข่าวใช่ไหม?”
‘อ๋อเห็นแล้วหละ มีไรอยากบอกฉันอีกไหมหละหรือมันมีแค่ที่ในข่าวเขียน’
“...คือว่า ” น้ำเสียงเรียบเฉยของอีกฝั่งของสายทำให้หัวใจในอกแกร่งเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ
‘….’
“คนในรูปคือฉันเองแหละ ฉันออกไปกับเธอจริงๆแต่เรื่องมันมีอยู่ว่า..” เสียงทุ้มเริ่มจริงจังขึ้นมาถนัดตาเพื่ออยากให้คนปลายสายรับรู้ถึงความจริงใจว่าเขาเองไม่ได้อยากที่จะโกหกหรือปิดบังอะไรเธอเลยแม้แต่น้อย เขาเองก็ได้แต่หวังว่าเธอจะเข้าใจสิ่งที่กำลังเกิดและขอให้มันไม่ส่งผลกระทบกับความสัมพันธุ์ของพวกเขา
.
