แค่ได้ยินก็สยองขวัญแล้วอ่ะ ถ้าทำกับผมแบบนั้น ผมยอมอยู่ในห้องก๊อยจนตายดีกว่า
“เออ ตกลงจะมาเปิดไหม?” ผมเสียงเข้ม เริ่มรู้สึกหงุดหงิดมัน ไม่รู้แหละ ผมรู้สึกว่าถ้าผมอยู่ในนี้ต่อแม้แต่นาทีเดียว ผมต้องอึดอัดใจตายแน่ๆ เลย แม่งเอ๊ย ผมไม่น่าทำแบบนั้นเลย! รู้สึกผิดโคตร
[แล้วได้กันยัง?] ไอ้วินแกล้งหยอก ทำเอาผมชะงักพร้อมใบหน้าแดงเถือก ได้กันส้นตีนอะไรล่ะ!
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง มึงมาเปิดประตูให้กูเดี๋ยวนี้เลย”
[กี่ยกวะ คิน?]
“มาเปิด!!!” ผมตะคอกอย่างหงุดหงิดก่อนจะกดวางสายทิ้งไปดื้อๆ คอยดูนะ ถ้ามันไม่รีบขึ้นมาภายในสามนาทีนี้ มีเรื่องกันแน่! ผมจะฟ้องแม่มัน พ่อมัน ว่ามันแกล้งผมแม่งเลย อ้อ ฟ้องเมียแม่งด้วย อันนี้ต้องใส่ความมันเยอะๆ มันจะได้ไม่กล้ามาแกล้งผมอีก ฮึ่ม!
ผมพ่นลมหายใจก่อนจะเดินกลับไปทิ้งตัวลงบนเตียง กะว่าจะนอนแผ่ให้หายเครียด แต่เพราะผมไม่ทันสังเกต แทนที่หัวผมจะวางลงบนฟูก ดันวางบนตักก๊อยแท
