เวร… ฉันจะรอดไหมวันนี้! อีตาบ้าวินไปไหนวะ! แม่งเอ๊ย นี่ถ้าฉันโดนปล้ำ ความผิดเขาจริงๆ ด้วย ฮือ มาขังฉันไว้กับไอ้คนหื่นห่ามมากกามอย่างแว๊นได้ไงวะ!
“ก็ก๊อยบอกก๊อยอยากรู้นี่ จะเอาไปเขียนนิยายไม่ใช่หรือไง?
“ฉันแค่อยากรู้ว่าตอนกอดเป็นยังไง ไม่ต้องมาแถม!” ฉันขยับหนีอีกเมื่อใบหน้าของเขาเริ่มยื่นเข้ามาจนอยู่ในระยะอันตราย ในที่สุดฉันก็ยกฝ่าเท้าขึ้นถีบหน้าอกของเขาเพื่อกันร่างหมอนั่นออก “ไปเลยนะ อย่าเข้ามา”
“ตีนเลยเหรอ?” เขาเลิกคิ้วสูงพร้อมกระตุกยิ้มน่ากลัว
“ก็ตีนอ่ะดิ! โอ๊ย อย่ามาแกล้งนะ เมื่อกี้ก็ทีนึงแล้ว อยากตายมากใช่ปะ? ฉันเป็นผู้หญิงฉันเสียหายนะโว้ย!”
“เอ้า ฉันหวังดีนะ กอดกับใครมันก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก เห็นจะเอาไปเขียนนิยาย เลยนึกว่าอยากลองอย่างอื่นด้วย”
“ไม่อยากโว้ย!” ฉันโวยวายเมื่อเขาเริ่มรุกรานและกลั่นแกล้งฉันหนักกว่าเก่า ให้ตายสิ ฉันเสียหายหลายล้านหลายพันหมื่นแสนแล้วนะ อย่ามาทำตำหนิ
