“ยังไม่กอดอีก”
ฮะ... อะไรนะ? กะ กอดเหรอ O-o??? อ่ะเด๊ะ? เอ๊ะ อะไร? ทำไมงง ฉันชะงักก่อนที่เขาจะปล่อยมือของฉันพลางเฉลยด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“เดี๋ยวจะบิดคันเร่งแล้วเนี่ย หล่นไม่รู้ด้วยนะ”
“ใครจะไปกอด... กรี๊ด!” พูดยังไม่ทันขาดคำ ลำแขนของฉันก็สวมเข้ากับเอวของร่างสูง เพราะว่าถนนมันโล่งมาก เขาเลยละฝ่ามือฉันแล้วหันไปบิดคันเร่งเหมือนไม่เคยบิดมาก่อนตลอดชีวิตจนตัวฉันแทบปลิว ทรงผมอย่าพูดถึง แค่หัวฉันยังไม่หลุดก็นับว่าบุญแค่ไหนแล้ว
ฉันซุกหน้าหลบลมอยู่บริเวณบ่ากว้างของหมอนั่น เขาลัดเราะตามซอยเล็กๆ แถมเข้าโค้งนี่แทบจะไม่เหยียบเบรก โอ๊ย ไอ้แว๊นใครสั่งใครสอนให้นายขับรถท้าทายยมบาลแบบนี้วะ นายคิดว่าตัวเองเป็นพระเอกฟาสแอนฟิวเรียสหรือไง TOT!
ฉันกอดร่างสูงแน่นพร้อมหลับตาปี๋ ใบไม้จากไหนไม่รู้ปลิวเข้ามาแปะกลางจมูกก่อนจะลอยหายไป แล้วก็มีอันใหม่เข้ามาอีก ฉันรู้ว่าเขาชอบซิ่งแต่วันนี้แว๊นแม่งขับรถยังกับเบรกแตก คงเ
