AFİK

Afik 12. Bölüm

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

Gözlerimi yavaş yavaş açmıştım. Gözlerimi açmak bile zor gelmişti. Sanki göz kapaklarımın üstünde tonlarca yük vardı. Gözlerimi açarken bile zorlanmıştım.

Gözüme tutulan ışık ile gözlerimi kapatmak istesem de becerememiştim.

Başımdaki anlam veremediğim ağrı ile tekrar gözlerimi kapatmak istesem de duyduğum boğuk seslerle durmuştum.

Sesler boğuktu ama karşımdaki kişi konuştukça sanki başımın içinde tokmak vuruluyordu.

Sanki acı çektiğim anlaşılmış gibi odadaki sesler bir ân da kesilmişti. Ama hemen sonrasında ayak parlaklarımda ve el parmaklarımda başkalarının ellerini hissetmiştim. Huylandığım için kendimi geriye çekmeye çalışmıştım ama becerememiştim yine. Tam o sırada yine birileri konuşmaya başlamıştı, hemen sonrasında kolumda bir acı meydana gelmişti.

Görüş açım yavaşça netleşmeye başladığın da beyaz ışık ile karşılaşmıştım.

Neredeydim ki ben?

Görüş açıma giren yüz ile ona dönmüştüm.

-Begüm hanım beni duyuyor musunuz?

Konuşmak istesem de beceremediğimden başımı sallamıştım. Ama başımı salladığım gibi başımdaki ağrı katlanmıştı.

-Sakin olun lütfen. Çok zorlu bir beyin ameliyatından çıktınız.

Ameliyat mı? Ne ameliyatı?

Ne olup bittiğine dair kendimi zorlasam da en son deneme sınavı yapmak için odama çıktığımı hatırlıyordum.

-Amel... Ameliyat mı? Ahhh başımm...

Cümlemin devamını getirmeden başucumdaki adam konuşmuştu.

-Begüm hanım en son ne hatırlıyorsunuz?

-Ak. Akşam yemeğinden sonra odama çıktım. Deneme sınavı yapacaktım.

-Bugünün tarihini söyleyebilir misiniz?

-Nisan 2017. Günlerden pazartesi olması lazım.

1 HAFTA SONRA

Bir haftadır yoğun bakım ünitesindeydim. Bizimkileri camın ardından görüyordum. Doktor enfeksiyon riskinden dolayı yanıma gelmelerine izin vermiyordu.

Günlerdir sadece doktorumu görüyordum ama dün doktorumla birlikte hastanenin psikoloğu olduğunu söyleyen bir kadın ile gelmişti.

Psikolog ile yaptığımız konuşma sonrasında sinir krizi geçirmiştim. Sonrasını hatırlamasam da uyandığımda doktorumun sakinleştirici iğne yapıldığını söylemişti.

Dünden beri iyice serseme dönmüştüm. Psikolog ile olan konuşmamız aklıma geldiğinde kendimi tutamayıp ağlıyordum.

Hayatımdan geçip giden altı yılı hatırlamıyordum. Koskoca altı yılımı unutmuştum.

En son hatırladığım üniversite sınavına hazırlandığımdı. Ama dün psikolog tıp fakültesi beşinci sınıf öğrencisi olduğumu söylemişti.

Söylenenler resmen şaka gibiydi ama şaka değildi. Gerçekti.

Gecemi, gündüzüme katıp tıp fakültesini kazanmaktı tek amacım. Bu amacımı gerçekleştirmiş ve mezun olmama bir yıl kala girdiğim ameliyat sonucu her şeyi unutmuştum. Hayalini gerceklestirmeme bir adım kala her şeyi unutmuştum.

Sudan çıkmış balık gibi hissediyordum. Dün psikolog sadece altı yılımı unuttuğumu ve doktor adayı olduğumu söylemişti. Kim bilir öğrendiklerim dışında altı yılda neler yaşamıştım.

-Nasıl hissediyorsun Begüm?

-Bilmem. Nasıl hissetmem gerektiğini bilmiyorum.

-Ağrın var mı?

Başını olumsuz anlamda sallamıştım. Konuşmak istemiyordum.

-Tamam... Arkadaşların gerekli testleri yaptı. Sonuçlar beklediğimizden güzel. Birkaç saat içinde seni normal odaya alacağız.

-Annem yanına gelebilecek mi? Annemi görmek istiyorum.

-Tamam. Normal odaya alındığında kısa süreli de olsa ailenin yanına gelmesine izin vereceğim. Ailene de söyledim. Ziyaretçi yasağın var. İyice toparlanana kadar yanında kalacak refakatçi ve seninle ilgilenecek doktorlar dışında kimseyi görmeyeceksin.

Doktor başka şeylerde söyleyip yoğun bakım ünitesinden çıkarken gözlerimi kapattım. İlaçlardan olsa gerek bütün gün uyusam da hep uyku halindeydim. Doktorlar yanımdan ayrıldığı gibi uyuyordum.

.....

Gözlerimi açtığım da normal oda da bulmuştum kendimi. Uyurken normal odaya alınmış olmalıydım.

Gözlerimle odayı tararken odanın kapısının açılması ile oraya dönmüştüm.

Ön de annem olmak üzere çekirdek ailem içeriye girmişti.

Günlerdir camın arkasından hepsini görsemde şu ân daha da yakınımdaydılar.

Annemi gördüğüm gibi akmak üzere pusuda bekleyen gözyaşlarım ardı ardına akmaya başlamışlardı.

-An. Annemmm....

.....

Yeni güne gözlerimi başımdaki yoğun ağrı ile açmıştım. Doktor bunun normal olacağını söylese de ağrıdan ağlamıştım.

-Kuzum, Zuhal teyzeni atayım geliyorum.

-Tamam anne.

Annem yanağımdan öpüp odadan çıkmıştı. Annemin odadan çıkması ile yüzüme yalandan kondurduğum mutlu ifadeyi silmiştim. Canım yanıyordu ama annem beni gördükçe daha çok üzüldüğü için yalandan iyiyim diyordum.

Dün gece annem yanında refakatçi olarak kaldığı için babamlar eve geçmişlerdi. Muhtemelen biraz sonra buraya gelirlerdi.

Annem, babam, ağabeyim ve özellikle Özge çok değişmişti.

Her zaman boyuyla dalga geçtiğim Özge'nin benden daha uzun olduğunu fark etmiştim. Şimdi hatırlamasam da benden uzun olduğu için kesin benimle çok dalga geçmiştir. Genç kız olmuştu kız kardeşim. İlkokula gittiğini hatırladığım Özge'nin üniversite birinci sınıfı okuduğunu öğrenmiştim.

Ağabeyim... Babamdan sonra ki aşkım da çok değişmişti. Yakışıklıydı, yıllar geçtikçe daha da yakışıklı olmuştu. Yıllar geçtikçe yüzü oturmuş, vücudu kendini bulmuştu.

Annem ve babam... Yaş aldıkça güzelliğine güzellik katılmıştı. Babamın karizmasını anlatmaya kelimelerim yetmezdi.

Diğerleri daha görememiştim ama onlarında da değiştiğini anlamak çok da zor değildi. Onları da elbet görürdüm ama en çok kendimi merak ediyordum. Annem geldiğinde ilk önce bana ayna bulmasını istemek olacaktı.

Boyumu ya da vücudumu merak etmiyordum. Yıllardir uzattığım saçlarımın kazıtıldığını biliyordum. Başım sarılıydı ve annem evde hasta dosyalarına çalışırken okuduğum dosyalardan biliyordum. Bu tarz ameliyatlarda hastaların saçlarının kazıtıldığını.

En çok merak ettiğim yüzümdeki sivilcelerin gidip gitmediğiydi. Yüzümde sivilce yoksa bile izi olup olmadığını merak ediyordum.

Düşüncelere dalmışken odanın kapısının açılması ile oraya dönmüştüm.

Önde doktorum olmak üzere arkasında birkaç doktor odaya girmişti.

-Günaydın.

-Günaydın.

Arkadaki asistan doktorlardan kıvılcık saçlı olan ayakucumdaki masada bulunan dosyayı açıp okumaya başlamıştı.

-B. Begüm Aslanoğlu...

Adımı söyledikten sonra duraksamıştı. O sırada odaklanmış ona bakarken başını kaldırmış göz göze gelmiştik. Şoka girmiş gibi bir hali vardı. Acaba dosyada kötü bir şey mi yazıyordu?

Asistan doktor dosyada yazanları okumak yerine bana bakmaya devam edince doktorum ona bir şeyler söyleyerek elindeki dosyayi hemen yanındaki diğer doktora vermişti.

-Sen devam et Osman.

-Tabi hocam. Begüm Aslanoğlu. 23 yaşında, kadın hasta. İki ay önce habis beyin tümörü teşhisi konulmuş. Bir ay önce de hastanemize yarış yapmış. On iki gün önce de ameliyat olmuş, dün öğlen saatlerinde normal odaya alınmış.

-Habis beyin tümörü ile ilgili neler bildiğini söyle bize?

-Hemen hocam. Habis beyin tümörü , kanserli hücrelerle oluşan kötü huylu beyin tümörleri iyi huylu tümörlere göre daha hızlı büyür ve yakınında bulunan beyin dokusunu işgal edebilir. Kötü huylu beyin tümöründe bulunan kanserli hücreler tümörden ayrılarak beynin diğer bölgelerine ve omuriliğe yayılabilir.

Doktorum diğer doktorla konuşmuş ve birkaç test istemişti.

Diğer doktorlar odadan çıkarken kıvılcık saçlı asistan kalmıştı bir tek.

Dakikalar geçmesine rağmen elinde dosya ile olduğu yerde bir bana bir de elindeki dosyaya bakmaya devam ediyordu.

Uykusunu mu alamamıştı acaba. Bu alıklık nedendi?

Onun bana sorması gereken soruyu ben ona sormuştum.

-İyi misiniz?

Elini saçlarının arasına geçirip karıştırmış iki adım atarak biraz daha bana yaklaşmıştı.

Birkaç defa elini uzatıp elimi tutmak istese de kendini geri çekmişti.

Kimdi bu adam? Niye böyle tuhaf davranıyordu?

-B. Begüm sen...

Önceden bir tanışıklığımız vardı belli ki.

-Kimsiniz siz? Neden böyle tuhaf davranıyorsunuz?

Yüzündeki tuhaf ifade ile bana bakmaya devam ederken annem odaya girmişti.

-Doktorun mu geldi? Keşke çıkmasaydım.

Annem yanıma gelip koltuğa oturunca ayak da sırık gibi dikilen doktoru görünce yüzünde şaşkınlık ifadesi belirmişti.

-Doruk?

-Siz tanışıyor musunuz?

-Evet kızım. Doruk sınıf arkadaşın...

Hem kıvırcık, hem alık hem de yakışıklı bir sınıf arkadaşım vardı.

-Beg. Begüm benim sevgilim. Uzun zamandır birlikteyiz.

🥀🥀🥀