คนขับรถ - ชอบ
1469 Words
เบิ้มวางร่างนายสาวลงบนเตียง เป็นครั้งที่สองที่คนงานอย่างเขาต้องขึ้นมาบนห้องนี้ ทว่าครั้งนี้เบิ้มไม่มีเวลามาคิดเรื่องอกุศล เขาจัดแจงหาผ้าสะอาด ชุบน้ำแล้วมาเช็ดตัวเพื่อให้คนเมาได้สติขึ้นมาบ้าง
"อื้ออ"
"คุณนายขอรับ"
เบิ้มลองเรียกเบาๆ เพียงแค่นั้นดวงตาคู่สวยก็เปิดขึ้น ลมหายใจเบิ้มสะดุด เป็นอีกครั้งที่ดวงตาของคุณนายฉ่ำเยิ้มจนใจของคนต่ำต้อยสั่นไหว
"เบิ้มเองหรือ"
"ขอรับ ดีขึ้นบ้างไหมขอรับ"
"ทำไมฉันมาอยู่ที่นี่"
เธอถามพลางพยายามลุกขึ้นนั่ง แต่ฤทธิ์ของมึนเมาที่ดื่มเข้าไปทำให้อ่อนแรงกว่าปกติจนไม่สามารถประคองตัวได้
ฟุ่บ
"อ๊ะ!"
"คุณนาย!"
เบิ้มร้องเสียงดัง เพราะคุณนายไม่ได้ล้มนอนแค่คนเดียว แต่กลับดึงร่างของเบิ้มลงไปด้วย เนื้อตัวของทั้งสองแนบชิดจนแทบไม่มีช่องว่าง ท่าทางที่ล่อแหลมทำให้อุณหภูมิในห้องพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว กลิ่นหอมอ่อนๆ ผสมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ลอยเข้ามาใกล้ ชวนให้มึนหัวแต่ในเวลาเดียวกันก็น่าหลงใหล
"เบิ้ม"
เจ้าของชื่อหลุบตามองปากอิ่มสีสดที่เอื้อนเอ่ย ระยะที่ห่างเพียงแค่คืบทำให้เบิ้มเห็นเครื่องหน้าของคุณนายได้ชัดเจน คุณนายเป็นคนสวย สวยแบบที่แค่เดินผ่านยังต้องเหลียวหลังมอง และพอยิ่งเข้าใกล้ ก็ยิ่งเหมือนถูกดึงดูดด้วยมนตร์สะกดบางอย่าง
"เบิ้ม อืม..."
รู้ตัวอีกที เบิ้มก็เผลอทาบริมฝีปากตัวเองลงไปแล้ว
แขนเรียวกอดกระชับต้นคอแกร่งทันที คุณนายสาวไม่ขัดขืน ทั้งยังตอบรับรสจูบของคนขับรถอย่างเต็มอกเต็มใจ
พูดให้ใครฟังคงไม่เชื่อ ว่าตอนนี้คุณนายสาวสวยอดีตภรรยาเจ้าสัวที่ไม่เคยสนใจผู้ชายหน้าไหน กำลังแลกลิ้นแลกน้ำลายกับคนขับรถของตัวเอง
"อือ"
มือเรียวละจากต้นคอลงไปที่แผ่นอก ปลายนิ้วไต่ไปทั่วก่อนจะหยุดเขี่ยตุ่มไตเล็กๆ ผ่านเสื้อบาง เธอสัมผัสได้ว่าเบิ้มสะดุ้ง มากกว่านั้นคือความแข็งขืนที่ดุนดันขาอ่อนเธออยู่
คุณนายสาวชันขาขึ้น แล้วใช้เข่าเสียดสีเป้าตุงขึ้นลงช้าๆ
ใหญ่จัง
ลำคอของเธอแห้งผาก ท่อนลำของคนขับรถมีขนาดใหญ่จนรับรู้ได้ทั้งๆ ที่ยังไม่เห็นของจริง แค่สัมผัสก็รู้แล้วว่าส่วนนั้น เบิ้ม สมชื่อ
"คุณนาย"
เบิ้มถอนจูบออกแล้วครางแผ่ว พลางแอ่นเอวเข้าหาเข่าเนียนเป็นจังหวะ เพียงแค่ถูกเข่านุ่มๆ เสียดสีไปมาเขาก็แทบแตกทะลัก
"เรียกลินสิ"
"ขอรับ?"
"เรียกลินสิ ฉันชื่อลลิน"
ลลินเลื่อนมือลงไปสัมผัสเป้าตุงแทนเข่า เธอขยับมือนวดเฟ้นมันเบาๆ จนคนตัวใหญ่สั่นสะท้าน
"เรียกสิเบิ้ม"
"คุณ... อึก!"
"อย่าดื้อ"
ลลินบีบตัวประกันในมือ ดวงตาคู่สวยตวัดมองคล้ายไม่พอใจ
"ไหนเรียกลินสิ"
"ละ...ลิน ลิน"
จุ๊บ
คุณนายสาวมอบจูบให้เป็นรางวัลแก่คนที่ว่านอนสอนง่าย
"คนดีของลิน เดี๋ยวลินจะให้รางวัลมากกว่านี้"
ลลินผลักร่างใหญ่ออกห่าง ก่อนจะดันให้คนขับรถนอนลงบนเตียงแทนตัวเอง ร่างระหงเปลี่ยนเป็นฝ่ายรุก กระดุมเสื้อเชิ๊ตของเบิ้มหลุดออกจากกันในพริบตาด้วยฝีมือของม่ายสาว
"ว๊าว เบิ้มมีซิกแพคด้วย"
ลลินตาวาว เธอมองหุ่นแข็งแกร่งตรงหน้าด้วยความพึงพอใจ เบิ้มคนขับรถของเธอมีหน้าตาคมเข้ม ผิวสีแทน และเรือนกายสูงใหญ่ แต่เธอไม่เคยวาดฝันว่าเจ้าตัวจะมีกล้ามเนื้อสวยงามขนาดนี้
"ผมทำงานเยอะ มันเลยขึ้นเอง"
"ลินชอบ"
เธอตอกย้ำความชอบด้วยการพรมจูบลงบนก้อนขนมปังจนครบทั้งหกลูก เบิ้มเกร็งหน้าท้องรับ รู้สึกเสียดเสียวจนแทบขาดใจทุกครั้งที่กลีบปากนุ่มหยุ่นแตะลงมา
ลลินไล่ริมฝีปากสูงขึ้น เธอซุกไซร้ซอกคอแกร่งอย่างหลงใหล กลิ่นผู้ชายดิบๆ ไร้การปรุงแต่งทำให้ร่างกายเธอตื่นตัวอย่างรุนแรง จีสตริงที่เธอสวมใส่เปียกชื้น ทั้งๆ ที่เบิ้มยังไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวเธอเลยนอกจากจูบ
"เบิ้มจ๋า"
ลลินขยับขึ้นนั่งทับเบิ้ม เธอจงใจเสียดสีเนื้อนุ่มกลางตัวเข้ากับซิกแพคแน่นๆ ติ่งเนื้อที่ไวต่อสัมผัสถูไถกับก้อนแข็งๆ จนเปียกชื้นกว่าเดิม ดวงตาคู่งามปรือปรอย ฟันขาวขบกัดกลีบปากตัวเองจนซีดขาว
"อ๊า...เบิ้ม"
"คุณ.... ลิน"
เบิ้มรู้สึกถึงความเปียกที่หน้าท้อง เขารู้ดีว่าเจ้านายสาวต้องการอะไร แต่หน้าที่ที่ค้ำคอทำให้เขาสำนึกได้ว่าตัวเองไม่คู่ควร
แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยขัด ร่างระหงก็ขยับออกห่าง ไม่ทันได้ตั้งตัวคุณนายก็ลดตัวลงไปที่เป้ากางเกง กดจูบท่อนเนื้อแข็งเป็นลำผ่านเนื้อผ้าจนสมองเบิ้มว่างเปล่า
"อาห์"
"หอมจัง"
ลลินอดเอ่ยชมไม่ได้ เบิ้มมีกลิ่นกายที่เฉพาะ ไม่ได้หอมเหมือนน้ำหอม แต่หอมแบบธรรมชาติดิบๆ ผสมกับกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มบางๆ มันทำให้ร่างกายเธอเร่าร้อนขึ้นอย่างแปลกประหลาด แบบนี้หรือเปล่าที่เรียกว่าฟีโรโมน
มือเรียวปลดตะขอและรูดซิปกางเกงลง และสิ่งที่เห็นก็ทำให้แม่หม้ายที่ผ่านการแต่งงานมาแล้วหายใจไม่ออกขึ้นมาดื้อๆ
"เบิ้ม ทำไมมัน..."
ลลินเผลอกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ เธอคิดไว้แล้วว่าเบิ้มมีขนาดท่อนกายที่ใหญ่ แต่ไม่คิดว่าจะใหญ่จนกางเกงในเก็บไว้ไม่อยู่แบบนี้
"ผม...อาห์!"
"เสียวไหม"
"ผม อาห์... อย่าครับ"
เบิ้มทั้งร้องครางและร้องห้าม แต่ไม่ได้ทำให้ลลินหยุดการกระทำของตัวเองลง เธอใช้ปลายนิ้วเขี่ยส่วนหัวแดงก่ำเล่น เพียงครู่เดียวมันก็เปียกเยิ้ม
คุณนายสาวดึงกางเกงชั้นในสีเข้มพรวดเดียว ความใหญ่ยาวที่ซุกซ่อนไว้ก็เผยโฉมให้เห็นเต็มตา
"คุณนาย..."
เสียงเรียกของเบิ้มไม่เข้าหัวอีกต่อไป ลลินจ้องมองท่อนเอ็นใหญ่ยาวด้วยความสงสัยปนตื่นตระหนก เธอเหมือนเจอของเล่นแปลกใหม่ครั้งแรก เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแตกต่างกับของสามีเก่าอย่างสิ้นเชิง
"ใหญ่มาก เบิ้มเก็บมันไว้ในกางเกงได้ยังไง"
ท่อนลำตรงหน้ามีขนาดใหญ่ยาวเหมือนไซส์ฝรั่ง ลำตัวอวบอ้วนสีคล้ำและมีเส้นเลือดพันอยู่รอบๆ ส่วนหัวบานใหญ่สีแดงฉ่ำ มีน้ำสีใสเคลือบอยู่บางๆ ชวนให้ลิ้มลอง
"อย่านะขอรับ"
เบิ้มรีบร้องห้ามเมื่อคุณนายทำท่าเหมือนจะใช้ปากให้ ไม่ใช่ว่าเบิ้มรังเกียจ แต่เขาเป็นแค่คนรับใช้ มันไม่สมควร
"ทำไมล่ะ"
"...."
คนขับรถคิดคำตอบไม่ทันจนพาลให้คุณนายสาวเข้าใจผิดไปไกล
"อ๋อ... เบิ้มรังเกียจฉันสินะ"
ลลินเอ่ยเสียงเบา น้ำเสียงเธอเต็มไปด้วยความน้อยอกน้อยใจ
"ฉันไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ ผ่านการมีสามีมาแล้ว เบิ้มเลยไม่อยากยุ่งด้วยใช่ไหม... ฉันเข้าใจ เบิ้มเองก็ใช่จะขี้ริ้ว หาสาวสวยอายุน้อยกว่าฉันได้อีกตั้งมากมาย ฉันผิดเองที่ไม่ห้ามใจ... ปล่อยใจให้ชอบเบิ้มแบบนี้"
"ขอรับ? คุณนายบอกว่าอะไรนะขอรับ"
"ช่างเถอะ"
ลลินบอกปัด ทำท่าจะผละออกห่าง แต่ครั้งนี้คนที่เข้าหาก่อนกลับเป็นคนที่คิดว่าตัวเองไม่คู่ควรและเจียมเนื้อเจียมตัวมาตลอด
"ช่างได้ยังไง"
เบิ้มยื้อร่างนุ่มไว้ เขากระซิบถามเสียงพร่า
"ก็เบิ้มไม่ได้รู้สึกเหมือนกัน งั้นก็ช่างมันเถอะ ถือว่าลินเมา เลยพูดอะไรไร้สาระก็ได้ อย่าใส่ใจเลย ลินขอโทษที่ทำให้เบิ้มลำบากใจ"
"ลินรู้ได้ยังไงว่าผมไม่ได้รู้สึกเหมือนกัน"
"ก็... เอ๊ะ?"
ดวงตาคู่สวยเปิดกว้าง
"หมะ...หมายความว่ายังไง"
"ผมเองก็ชอบลิน เพิ่งมาแน่ใจตอนที่เห็นลินถูกคนอื่นแตะต้อง"
ลลินตาโต เธอขยับขึ้นไปนั่งคล่อมตักแกร่ง มือทั้งสองข้างจับหน้าชายหนุ่มไว้ เธอจ้องลึกลงไปในดวงตาคมเหมือนหาความจริง ก่อนจะค่อยๆ เผยรอยยิ้มออกมา
"เบิ้มชอบลิน?"
"ครับ"
"ไม่รังเกียจลิน?"
"ถ้ารังเกียจ เจ้านี่คงไม่เป็นแบบนี้"
ว่าพลางกระดกเอวขึ้น ตั้งใจให้ลลินรู้ว่าเจ้านี่ที่ว่าหมายถึงอะไร
"เหมือนฝันอยู่เลย"
ฟุ่บ!
เบิ้มพลิกร่างบอบบางลงบนที่นอน เขาทาบทับร่างกายลงไปหลวมๆ ก่อนจะป้อนจูบร้อนแรงให้เจ้านายสาวหลายต่อหลายครั้งจนกลีบปากอิ่มเจ็บและชา แต่ถึงอย่างนั้นคุณนายคนสวยก็ยิ้มออกมาอย่างเป็นสุข
"ยังรู้สึกเหมือนฝันอยู่ไหม?"
"รู้สึก..."
ลลินยกแขนขึ้นกอดต้นคอแกร่ง ดวงตาคู่งามฉายแววเจ้าเล่ห์ซุกซน
"พิสูจน์อีกสิว่าลินไม่ได้ฝัน"
- Writer
