Ilang araw akong hindi nakapasok, ganoon din si Henrix. Hindi na ito umalis sa tabi ko hanggang sa hindi bumubuti ang aking pakiramdam.
Naging tahimik ito, napaka-dalang kung magsalita, magsasalita lamang kapag may importante siyang itatanong o sasabihin sa akin.
Sa mga araw na lumipas ay naging maalaga lang siya, walang pagpapakita ng pagiging marahas, bayolente o ano pa man.
He is taking care of me without saying anything bad. Sa ginagawa niyang ito, naghahatid ito sa akin ng kalituhan na karapat-dapat ko ba siyang patawarin.
Noong gabing huli kaming nag-usap ng masinsinan. He confessed that he has this kind of bipolar disorder, which leads him to be aggressive and violent, that he can't control.
Hindi ko alam kung maaawa ba ako sa kanya o mas maaawa ako sa sarili kong sa kagaya niy
