“ถ้าฉันนอนแล้ว คุณจะเห็นฉันไหมล่ะคะ”
หญิงสาวจงใจยวน เธอเอาความอายซ่อนไว้ใต้หน้ากากของความไม่พอใจ
“นั่นสิ...ถ้านอนก็ไม่เห็น ที่เห็นเพราะยังไม่นอน นอนไม่หลับหรือว่า...เพราะกำลังคิดถึงใครอยู่?”
“เปล๊า! ฉันไม่ได้คิดถึงใครเลยแค่ได้ยินเสียงเหมือนสุนัขมันมาเกาะแกะหน้าห้อง เลยลองเปิดออกมาดู” คนไม่คิดจะต่อปากในทีแรกอดใจไม่ไหว เธอแขวะกลับทันที ที่ชายหนุ่มเปิดช่องโหว่ให้
คนถูกเปรียบเปรยว่าเป็นสัตว์หน้าขนสะดุ้ง เขายิ้มปูเลี่ยนปูเลี่ยน แล้วจึงพูดตอบโต้ เพราะประตูที่ปิดแง้มๆ อยู่นี่ สีดาออกแรงดันจนปลายเท้าของเขาเริ่มระบม “เค้าเอง...ไม่ใช่กระรอก”
ก๊าก...วานรตะปบมือปิดปากทัน ก่อนที่เสียงหัวเราะจะดังลอดออกไป อุต๊ะ! เจ้านายเขาจะน่ารักไปถึงไหน โดนด่าว่าเป็นหมา แมว แต่กลับกล่าวแก้เสียน่าเอ็นดู ...กระรอก...
“แหวะ! หน้าอย่างคุณไม่เหมาะที่จะเป็นสัตว์น่ารักพันธุ์นั้นหรอกค่ะ...” หญิงสาวตวัดเสียงใส่ หากเขาไม่
