บทที่3.พระรามก็ตามมาติดๆ......

1561 Words

หญิงสาวยิ้มแหยๆ เธอไม่ค่อยมั่นใจสักนิด แต่เมื่อเพชรนลินเห็นดีเห็นงามด้วย...เธอก็คงต้องลอง วันรุ่งขึ้นสีดาเดินทางมาท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ เธอพร้อมที่จะเดินทาง...12 ชั่วโมงข้างหน้าคือสนามรบครั้งสำคัญ เธอจะพบเจอกับอะไรบ้างยังไม่รู้... รู้แค่ว่าสีดาไม่ได้รู้สึกกลัวเหมือนเคย เธอจะไม่กดดันตัวเอง หากทำได้ก็คือกำไร หากทำไม่สำเร็จ มันจะเป็นแค่ประสบการณ์ที่สั่งสมไว้ในหัวสมองของเธอเอง หญิงสาวกางสมุดสเกตไว้บนหน้าตัก เธอร่างแบบไว้คร่าวๆ ลงในหน้ากระดาษ ใช้เวลาว่างระหว่างเดินทางให้เกิดประโยชน์ เมื่อไฟมาสมองเปิด กว่าจะถึงสนามบินชาร์ลส์ เดอ โกลเธอก็ได้แบบชุดเก๋ๆ มาอีกนับสิบ...หญิงสาวคลี่ยิ้มมองผ่านหน้าต่างเครื่องบินมองหลังคาบ้านรูปทรงแปลกตาด้วยแววตาระยิบระยับ ช่วงเวลาของการเดินทางสิ้นสุดลงสักที นกเหล็กที่เธออาศัยนั่งมาตลอด 12 ชั่วโมงกำลังแลนดิ้งลงยังพื้นสนามบินชาร์ลส์ เดอ โกลได้อย่างปลอดภัย ขั้นตอนการผ่านตม. เธอผ่านฉลุย...เมื่อไม่มีอะไรน่าสงสัย ไม่มีสิ่งของที่ห้ามนำเข้าประเทศ เธอลากกระเป๋าเดินทางออกมาตามทาง พลางมองหาคนที่จะมารับ เมื่อเพชรนลินติดต่อประสานงานกับเบอร์นาร์ดไว้ให้ เขาจะส่งคนมารับแล้วพาเธอไปที่พัก เพื่อวันรุ่งขึ้นเธอจะได้เขาไปพรีเซ้นต์งานกับเบอร์นาร์ดโดยตรง ไม่ว่าสีดาจะไปเยือนที่ไหน เธอมักจะตกเป็นเป้าสายตาเสมอ ผู้หญิงรูปร่างโปร่งระหงกับแบบเสื้อผ้าที่แปลกตา วันนี้เธอมาในชุดที่เกือบจะเป็นชุดไทย เมื่อสวมผ้าไทยลายไทยตัดเย็บคล้ายๆ ผ้าถุงแต่เป็นกระโปรงสั้นเข้ารูปแทน กับเสื้อลูกไม้ระบายที่ช่วงเอว มันทำให้เธอดูแปลกตาแต่สวยในสายตาฝรั่ง มันจึงไม่แปลกที่จะมีผู้ชายหลายคนเหลียวมอง “ไม่ได้เปิดก้น เปิดอก ทำไมมองกันจนเหลียวหลังนะ” หญิงสาวย่นจมูก บิดปากยู่ยี่ บ่นพึมพำเมื่อหนุ่มๆ ฝรั่งในท่าอากาศยาน เหลียวมองเธอจนเดินสะดุด หญิงสาวชะเง้อชะแง้มองหาคนที่มารับ เธอเพลียเพราะการเดินทาง จนอยากจะหลับสักงีบ ก็ถ่างตาร่างแบบมาตลอด12 ชั่วโมง เวลานี้ระบบในร่างกายเธอจึงรวน แล้วอยากพักผ่อนเต็มที่ วานรคลี่ยิ้ม นางสีดาของพระรามมาเยือนปารีสในลุคที่หากพญายักษ์เห็นจังๆ คงไม่คิดจะปล่อยให้เธอลอยนวลกลับประเทศไทยแบบเดิมแน่...เมื่อเธอสวยสมคำร่ำลือ... ชายหนุ่มยกกระดาษแผ่นโตในมือขึ้นชู เขาโบกไปมาพอให้หญิงสาวสะคราญโฉมตรงหน้า ระยะ300 เมตรมองเห็น Welcome to Paris... miss sida rajapruk. หญิงสาวพ่นลมหายใจแรงๆ เธอมองเห็นป้ายที่ผู้ชายคนหนึ่งถือชูไว้สูงๆ จึงรีบลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปหาทันที เธออยากนอน... “I am sida… You get me. เธอถามเขาเมื่อเดินไปใกล้ๆ วานรยิ้มกว้าง...ยิ่งเข้ามาใกล้ๆ หญิงสาวยิ่งสวยเด่นจนเขาสะพึง!! งานนี้พญายักษ์อย่างเจ้านายไม่รอดแน่ๆ ก็นางสีดาสวยหยาดฟ้ามาดินขนาดนี้ ทศกัณฐ์จอมเจ้าชู้จะดิ้นหลุดได้อย่างไร? “ผมพูดไทยได้ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณสีดา ผมเป็นตัวแทนของเบอร์นาร์ดมาอำนวยความสะดวกให้คุณครับ” สำเนียงอาจจะเพี้ยนๆ เพราะคนพูดคุ้นเคยกับการพูดภาษาฝรั่งเศส แต่ก็นับว่าเป็นการพูดภาษาไทยที่ชัดเจนพอควร จนคนที่ไม่คุ้นกับภาษาฝรั่งเศสมากนัก รีบถอนใจอย่างโล่งอก “ค่อยยังชั่วหน่อยค่ะ นึกว่าต้องใช้ภาษามือเสียแล้ว... ฉันพูดภาษาฝรั่งเศสไม่ค่อยคล่องเลยค่ะ โชคดีจังที่คุณพูดภาษาไทยได้” เธอพูดพร้อมกับยิ้ม วานรใจหายวูบ หากเจ้านายไม่จองนางสีดาไว้เสียก่อนแล้วละก็ เขาก็อยากจะลงร่วมประลองฝีมือด้วย แต่...อย่างที่รู้ๆ หากมีทศกัณฐ์อยู่ในสนามรบ สาวนางไหน? ในปารีสจะเหลียวมองผู้ชายคนอื่น ต่อให้เป็นพระรามเองก็เถอะ ก็ไม่สามารถดึงสายตาของสาวๆ ทุกนางไว้ได้เสมอไป “ผมเป็นคนไทยครับ แต่มาโตที่ต่างประเทศ...เจ้านายก็คนไทยเหมือนกันครับ ลูกครึ่งไทยแลนด์กับฝรั่งเศสแท้ๆ ลิ้นอาจจะแข็งไปบ้าง แต่พูดภาษาไทยได้ดีพอควรครับผม” ระหว่างเดินทาง วานรอธิบายให้สีดาเข้าใจเรื่องภาษาที่จะใช้กับบิ้กบอส แต่เขาไม่ได้บอกชื่อเสียงเรียงนามของเจ้านาย เอาไว้เป็นเซอร์ไพรส์ตอนที่ทั้งสองคนเจอกันดีกว่า... อาร์มันโด้อินเตอร์เทรต...ปารีส.. พระรามนั่งหน้าเคร่ง เขามองแฟ้มตรงหน้าตาเขม็ง จะทำอย่างไรกับจำนวนเงินมหาศาลที่ต้องหาให้มารดา เพราะแต่ละช่องทางที่เคยฉกฉวยเอาไปได้ง่ายๆ ถูกอุดรอยรั่วไว้เกือบทั้งหมด ก็เพราะเงินจำนวนไม่ใช่น้อยลอยหายไปจากบัญชี จับมือใครดมก็ไม่ได้สักที ทีมบัญชีจึงต้องหาวิธีแก้ แล้วพระรามคัดง้างอะไรก็ไม่ได้เสียด้วย “โว้ย!! เอาไงดีวะ” ชายหนุ่มทุบผิวโต๊ะดังปัง...ระบายความกดดันที่เกิดขึ้นในใจ มองไปทางไหนก็มืดมิด...เงินตั้ง5ล้าน US จะไปหามาจากไหน ในเวลา3 วัน... “เป็นอะไรไปราม? หน้าเครียดเชียวลูกชาย” ชายสูงวัยที่ยังคงภูมิฐาน เขาเดินเข้ามาในห้องรองประธานกรรมการ ที่ถือครองโดยบุตรชายสุดรัก... “แด๊ด...โอ้ แด๊ดเหมือนฟ้ามาโปรดผมเลยครับ” ชายหนุ่มยิ้มกว้าง เมื่อเห็นบิดาเปิดประตูเดินเข้ามาภายใน เมื่อท่านมาทันเวลาช่วงที่เขากำลังมึนตึบ!! “มีอะไรรึ?” ชายสูงวัยเดินไปหยุดด้านข้าง เขาวางมือบนบ่าของพระราม พร้อมกับถามยิ้มๆ “ตัวเลขมีปัญหานิดหน่อยครับ ผมกำลังหาทางแก้...แต่มัน...ติดขัดพอดู เลยกำลังอยากได้ตัวช่วยอย่างแด๊ดนะครับ” ท่านทอดสายตามองพระราม ลูกผสมระหว่างไทยกับฝรั่งเศส แต่ชายหนุ่มกระเดียดไปทางไทยมากกว่า เมื่อไม่ว่าจะสีตา หรือสีผม เขาถอดแบบมาจากผู้หญิงที่ท่านรักที่สุด มันจึงทำให้ความรักที่เคยแบ่งเท่าๆ กันเอนเอียงมาทางพระรามมากกว่า เมื่อบุตรชายอีกคนแทบจะถอดแบบท่านมาทั้งสีตาและรูปร่าง มีสีผมเท่านั้นที่ทศกัณฐ์แบ่งมาจากยีนของกัณฑ์มัทรี ผมของทศกัณฐ์หยักศกและดำสนิท “ว่ามาเลย มีอะไรที่แด๊ดช่วยได้บ้างล่ะ” “ขอผมยืมเช็คของแด๊ดไปเป็นการันตีให้ทางธนาคารก่อนได้ไหมครับ...รอให้ผมเคลียร์ตัวเลขลงตัวแล้วจะเอาไปคืนแด๊ดทีหลัง” มันเป็นเครดิตทางการเงินซึ่งอาร์มันโด้รู้ดี ถึงเขาจะไม่ได้ดูในส่วนนี้ เขาก็พอจะรู้ขั้นตอน จึงไม่ลังเลที่จะจัดการให้ตามที่บุตรชายร้องขอ เพราะอาร์มันโด้อินเตอร์เทรตเป็นบริษัทของเขา เขาไม่เคยมีความคิดว่าคนเป็นบุตรชายจะเป็นคนฉ้อฉล...ตัวเลขที่ไม่ตรงอาจจะเป็นเพราะความสะเพร่าของพนักงาน เมื่อเกิดปัญหาบุตรชายก็ต้องรับผิดชอบ “เอาสิ!!” เสียงบิดาเหมือนเสียงสวรรค์ ชายสูงวัยล้วงเช็คออกมาตวัดเซ็นโดยไม่ได้ลงตัวเลข เขาเชื่อใจลูกชาย...ก็พระรามเป็นลูกที่เกิดมาจากคนที่ท่านรักที่สุดนี่ ชายหนุ่มเป่าปาก เขาโล่งใจเหมือนปลิดทิ้ง การแก้ปัญหาให้มารดาสำเร็จลงด้วยดี แต่...หากมีครั้งต่อไปล่ะ เขาจะทำอย่างไรดี เพราะยิ่งนานวัน นารีก็ยิ่งถลำลงไปในบ่ออบายมุข...จนตอนนี้นางแทบจะกลายเป็นผีพนันเต็มตัว “แด๊ดกลับไปบ้านเรายังครับ แม่บ่นหาแด๊ดแทบทุกวัน” เขารับเช็คมาสอดเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อสูท ก่อนจะรีบถามประจบบิดา “ยังเลย เครื่องลงแด๊ดก็มาที่บริษัทก่อน เหมือนจะรู้ว่ารามกำลังต้องการความช่วยเหลือ” ท่านพูดเสียงอ่อน ทอดมองบุตรชายแล้วสะท้อนใจ ทำไมคนที่ท่านรักถึงแกร่งได้ไม่เท่าบุตรชายอีกคน ทศกัณฐ์เป็นบุตรชายคนโตที่ท่านไม่ได้ฟูมฟัก เขาอยู่กับภรรยาคนแรกและเติบโตมาด้วยตัวเอง ชายหนุ่มหยิ่งทะนง ไม่เคยปริปากร้องขอความช่วยเหลือ งานของเขาเจริญรุดหน้าไปไกล ท่านก็อดภาคภูมิใจไม่ได้ แต่จะให้พูดออกมาโต้งๆ เกรงว่าจะสะเทือนใจบุตรชายสุดรัก เมื่อพระรามทำอะไรก็ไม่เคยสำเร็จ แม้จะอยู่ใต้การดูแลของท่านก็ตาม แค่คุมการเงิน เขายังทำเงินหายได้ทุกปี จนผู้ถือหุ้นรายอื่นๆ เริ่มกังขา ดีที่เขาออกรับแทน จึงไม่มีใครกล้าปริปากบ่นดังๆ “แด๊ดต้องพักมากๆ นะครับปีนี้แด๊ดโทรมลงเยอะกว่าปีก่อน อะไรที่ผมพอช่วยได้ แบ่งมาให้ผมช่วยก็ได้ครับ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more