Kumalabog ang puso ko sa gulat habang pilit tinititigan ang nahulog na bangkay na nasa aking harapan. Nanginginig ang aking mga kamay ngunit sa kabilang linya, narinig ko ang sunod-sunod na mura ni Valerian.
“Hyacinth! Damn it! Can you hear me?”
“Valerian, may patay,” nanghihinang bulong ko. Ramdam ko ang pagtuyo ng aking lalamunan at kung paano magkagulo ang bituka ko dahil hindi ako sanay sa mga gan’tong bagay.
Never akong nakakita ng mga bangkay. Hindi ko kailan man naranasan pero ngayon ay ibang-iba. Ang mga bagay na hindi ko naranasan ay kusa na lamang lumilitaw.
Naiiyak ako. Hindi ko alam kung tama pa bang pilitin ko ang sarili ko ipagpatuloy ang kagustuhan ni Valerian—ang relasyon na mayroon kami kahit hindi sobrang linaw. Kasi kung palaging ganito ang madadatnan ko na kahit hin
