"I hope that mom is not mad at me."
Walang tigil sa paglandas ang mga luha ko habang nakayuko akong naka-upo sa lapag. Kuya's also sitting beside me whole listening all that I mumbled.
"I am sure she is not. I am so proud of you. If I were in your shoes, baka noon ko pa na let go ang mansyon. Baka hindi ko na hinayaan na tirhan ng mga taong 'yon." Seryoso n'yang sabi.
"Dad, palagi s'yang galit sa akin kapag ang-uusap kami pero kanina, I saw the different level of madness in him. Galit na galit s'ya and for the nth time, he chose Stella." Pinunasan ko ang mga luha ko na tila ba hindi nauubos.
Masyado na bang marami ang naipon kong luha dahil sa hindi ko madalas na pag-iyak para sa mga taong 'to?
"Nasa paligid lang naman ako ni daddy nung mga panahon na naglilibot ka pa sa mundo. I saw
