BAD ENGINEER นายตัวร้ายของยัยวิศวะ

บทที่ 08 จีบ

"กว่าจะลงมาได้นะไอสัส" นี่เสียงไอดินครับเพื่อนเลวของผมเอง หลังจากผมกลับมาจากหาป๊ากับม๊าเสร็จผมก็มาที่ผับทันที

"กูต้องทำงาน" ครับที่ผมมาที่นี่ผมมาเคลียร์งาน เคลียร์งานเสร็จผมถึงจะลงมาหาพวกมัน แต่ไอพวกนนี้มันมาได้ทุกวันครับ มาหาสาว มาแดกเหล้าแต่ตังค์ไม่เคยจ่ายเลยครับ

"เอาเด็กป่าวไอเอิร์ธ" นี่ก็ไอรอนมันถามผม พวกมันมีเด็กข้างๆทุกคน

" ... " ผมเงียบไม่ตอบมัน มันถามเพราะกวนตีนผมครับ มันรู้ว่าผมไม่เอามันก็ถามผมประจำ

"เออ กูถามไปงั้นแหละ เผื่อมึงจะเปลี่ยนใจ" แม่งถามได้ทุกวัน ผมไม่เอาหรอกครับถ้าผมอยากได้ผมจะหาของผมเอง

"ไอสัสนี่ก็ไปกวนตีนมัน" สุดท้ายไอพีครับ มันพูดขึ้นหลังจากที่กำลังนัวเนียกับเด็กมันเสร็จ

"ไอเหี้ยรอนไหนมึงว่าจีบน้องจีน่าอยู่ไง แต่ก็ยังไม่เลิกเหี้ยอีกนะมึง" ไอดินพูดขึ้น ไอรอนมันกำลังตามจีบจีน่าเพื่อนชะเอมอยู่ แต่ก็จีบไม่ติดสักที

"ไม่เลิกเหี้ยแบบนี้ไงถึงจีบไม่ติดสักที" ผมพูดขึ้นแล้วกระดกเหล้าดื่มนิ่งๆ

"ไอสัส พูดก็นานๆที พูดทีเจ็บเหี้ยๆ เลยครับ" ไอรอนมันผละจากเด็กมันหันมาพูดมันผม ผมก็ยักไหล่กลับใส่มัน "ก็ตอนนี้กูยังโสดก็ต้องตักตวงก่อนสิวะ" ไอรอนมันพูดเสร็จก็กลับไปนัวกับเด็กมันต่อ ไม่แปลกใจเลยทำไมน้องจีน่าถึงไม่เอามัน

Part Chaaem

"กลับมาแล้วเหรอลูก" ทันทีที่ฉันถึงบ้านพ่อก็พูดขึ้น ฉันเลยเดินเข้าไปกอดพ่อ

"ค่ะพ่อ" ฉันตอบพ่อแต่ยังไม่ได้ปล่อยกอด ได้กอดพ่อแล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะเลย

"อะไรเนี้ยลูกสาวพ่อ โตเป็นสาวแล้วยังอ้อนเหมือนเด็กเลย" พ่อฉันพูดพลางลูบหัวฉัน

"โตแล้วก็อ้อนได้" ฉันกอดพ่อจนพอใจแล้วก็เข้าห้องตัวเอง

พอมาอยู่คนเดียวในห้องแบบนี้น้ำตาก็เริ่มทำงานอีกแล้ว เข้มแข็งไว้นะชะเอม แค่ผู้ชายเลวๆ คนเดียวฉันต้องตัดใจให้ได้ มาบอกว่าฉันจืดชืดงั้นเหรอ แล้วจะได้เจอกับชะเอมเวอร์ชั่นใหม่แน่นอน แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอกขอทำใจให้ได้ก่อนแล้วกัน

หลายวันผ่านไปฉันต้องกลับกรุงเทพเพราะเปิดเทอมแล้ว เฮ้อออ ! ! ! หมดเวลานอนเล่นแล้วสิ ตอนนี้ฉันเริ่มทำใจเรื่องบอสได้แล้ว

"เฮ้อออ ถึงสักที เมื่อยชิบหาย" ฉันทิ้งตัวนอนบนเตียงที่คอนโดตอนนี้ฉันถึงกรุงเทพแล้ว อีกวันเดียวมหาลัยก็เปิดแล้วจะว่าไปก็คิดถึงเพื่อนจัง

"ฮายค่ะชะนี คิดถึงจังเลยค่าาา" อีบิวตี้ตะโกนมาแต่ไกลแล้วเดินมานั่งโต๊ะด้วยกัน ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงอาหารคณะฉันแล้ว

"อีบิวตี้มึงตะโกนแบบนี้ไม่แอ๊บแมนแล้วเหรอ" จีน่าพูดขึ้น เออจริงด้วยคนเขาได้ยินทั้งโรงอาหารแล้วมั้ง

"ฉันตั้งใจว่าจะ Grand Openning เทอมนี้ค่า มีผัวแล้วไม่แอ๊บแมนแล้วค่า" อีบิวตี้พูดขึ้น

"ปิดเทอมไม่กี่วันก็มีผัวเลยนะ" ฟาสพูดกับบิวตี้แบบหมั่นไส้

"แน่นอนค่า คนมันสวย" บิวตี้พูดพร้อมสะบัดผมทิพย์ไปหนึ่งที ฉันนี่หลุดขำกับท่าทางของมัน

"มึงโอเคขึ้นแล้วใช่ปะอีเอม" จีน่าพูดขึ้น เรื่องที่ฉันเลิกกับบอสมีแค่มันคนเดียวที่รู้ ฉันยังไม่ได้บอกเพื่อนคนอื่นเลย

"เอมมึงเป็นไรวะ" เลย์ถามขึ้นทันที

"มันเลิกกับไอบอสแล้ว" จีน่าพูดแทนฉัน ฉันยังไม่ทันจะอ้าปากด้วยซ้ำ เรื่องเม้าท์ไว้ใจจีน่าได้เลยค่ะ

"ไม่เห็นบอกพวกกูเลยอีนี้" บิวตี้หันมาบอกฉัน

"นี่ไงกูก็กำลังจะบอก" ฉันบอกเพื่อนๆ พร้อมกับเล่าเหตุการณ์ที่ฉันเจอให้พวกมันฟัง

"ห้ะ พี่เอิร์ธเนี้ยนะเข้าไปช่วยมึง แม่งบังเอิญจังวะ" ฟาสพูดขึ้นเมื่อฉันเล่าเสร็จ แต่ฉันไม่ได้เล่านะว่าพี่เอิร์ธเรียกฉันว่าเมีย

"กูอยากจะซัดหน้าไอแฟนเก่ามึงชิบหาย แม่งโคตรเหี้ย" เลย์พูดพร้อมกำหมัดแน่น

"เออ เลิกแม่งไปได้ก็ดี คนเลวๆ แบบมันอะ" ฟาสพูดขึ้น จากนั้นพวกเราก็ขึ้นไปเรียนต่อ

"อ่าาา วิชานี้ดูดพลังงานกูจนหมดเลย" ตอนนี้พวกเราเรียนเสร็จแล้ว กำลังเดินออกมาจากคลาส จีน่าก็พูดพร้อมกับท่าบิดไปบิดมา มันขนาดนั้นเชียวเหรอ

"พวกมึงไปแดกชาบูกัน" บิวตี้เสนอความเห็นแล้วพวกเราก็เห็นตรงกันว่าไป มีแต่ไอเลย์ที่ไม่ได้ไปเพราะมันนัดเด็กมันแล้ว

"พวกมึงนั้นพี่เอิร์ธปะ" ฟาสถามพร้อมกับชี้ไปทางนึง ฉันเลยมองตามที่ฟาสชี้ เห็นพี่เอิร์ธเดินมากับสาวคนนึง สวยมาก พี่เอิร์ธยิ้มอ่อนโยนให้กับผู้หญิงคนนั้น ขนาดฉันที่เห็นเขาบ่อยๆ ยังไม่เคยเห็นเขายิ้มแบบนั้นเลย มีแต่ทำหน้าเก๊กขรึมทุกครั้ง แล้วฉันจะไปสนใจทำไมเนี้ย เขาจะยิ้มให้แฟนเขาก็ไม่เห็นแปลกเลย

"สงสัยพาแฟนมาช็อปปิ้ง" บิวตี้พูดขึ้นแล้วพวกเราก็เดินเข้าร้านชาบู

พอกินอะไรเสร็จก็เดินช็อปปิ้งนิดหน่อยแล้วกลับคอนโด

"พรุ่งนี้ห้ามมาสายนะครับ 07.00 น. ล้อหมุนใครมาไม่ทันก็ไปเองนะครับ" เสียงเฮดว้ากพูดขึ้น พรุ่งนี้พวกเราจะไปเข้ากิจกรรมที่ทะเล ตื่นเต้นจัง ต้องรีบกลับไปนอนแล้ว เดี่ยวตื่นสายขึ้นมาฉันต้องไปเองแน่ๆ ถ้าไม่ไปก็ไม่ได้กิจกรรมซึ่งถ้ากิจกรรมไม่ครบก็เรียนไม่จบค่ะ งานนี้ฉันต้องห้ามพลาด

"ได้ยินแล้วนะมึงอีเอม มึงมาสายมึงได้ไปเองแน่" จีน่าพูดขึ้นเมื่อพวกเราเข้ากิจกรรมเสร็จ กำลังไปโรงอาหารคณะ

"เออค่า กูจะมาเช้าๆเลย" ฉันว่าฉันต้องตั้งนาฬิกาปลุกรัวๆ แล้วแหละ

จากนั้นพวกเราก็แยกกันไปซื้อข้าว พลั๊กก ฉันเดินไปชนกับใครคนนึงจนล้มไปกับพื้น ข้าวของเขากระจายไปหมด จนได้ชะเอมทำไมถึงได้ซุ่มซ่ามอย่างนี้เนี้ย

"เอ่ออ ขอโทษค่ะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ" ฉันรีบเก็บของที่กระจัดกระจายของเขาแล้วยื่นให้เขาทันที

"ไม่เป็นไรครับ น้องเป็นอะไรหรือเปล่า" หื้มมม หล่อมาก พูดเพราะด้วย ฉันยิ้มแห้งแก้เขินให้กับเขา ที่เขาเรียกฉันว่าน้องคงเห็นว่าฉันใส่โบว์ที่ผมมั้ง เพราะว่าปี 1 เขาบังคับต้องผูกโบว์ประจำสีของแต่ละคณะ

"ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษอีกครั้งนะคะ" ฉันขอโทษอีกรอบเพราะฉันชนเขาเต็มๆ เลย มัวแต่เดินไม่ทันได้สังเกต

"ครับ เอ่ออ น้องเรียนคณะนี้เหรอครับ" พี่เขาถามต่อ แงงงเสียงเพราะจัง ใจบางแล้ว

"ใช่ค่ะ พี่ละคะ" ฉันถามต่อ เขาถามมาถ้าไม่ถามต่อก็ไม่มีมารยาทสิ ฉันคิดอย่างนั้นจริงๆนะ ฮ่าาาๆ

"พี่เรียนนิเทศครับ" อ่าาาหนุ่มนิเทศนี่เองมิน่าหล่ะถึงหล่อขนาดนี้ ชักอยากไปนิเทศแล้วสิ

"มากินข้าวไกลจังนะคะ" ฉันพูดแล้วยิ้ม วิศวะกับนิเทศอยู่ตั้งไกลมากินข้าวถึงที่นี้เลยเหรอเนี้ย

"พี่มาหาเพื่อนด้วยนะครับ เอ่ออว่าแต่น้องชื่อะไรเหรอครับ" เอ่ออคุยมาตั้งนานลืมถามชื่อสะงั้น

"ชื่อชะเอมค่ะ" ฉันตอบพี่เขาไป

"ครับ พี่ชื่อนัทนะ จะเป็นอะไรมั้ยครับถ้าพี่อยากจะขอ เอ่ออ ไลน์น้องชะเอม ได้มั้ยครับ ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะครับ" พี่นัทถามแบบกล้าๆ กลัวๆ คิดว่าชะเอมจะให้มั้ย นานๆ ทีจะมีคนมาขอไลน์ฉัน อ้ายยพี่เขาจะจีบฉันปะเนี้ย มั่นหน้าไปนะชะเอม

"เอ่อออ ได้ค่ะ" ให้สิ ระดับชะเอมแล้วไม่มีคำว่าเล่นตัวฮ่าาาๆ ฉันก็รับโทรศัพท์พี่เขาแล้วกดไอดีไลน์ จากนั้นฉันก็ขอตัวออกมาซื้อข้าวแล้วมานั่งที่โต๊ะตัวเอง