BAD ENGINEER นายตัวร้ายของยัยวิศวะ

“ฮัลโหล ว่าไงตัว” เสียงนี้เป็นเสียงของบอสค่ะ บอสเป็นแฟนของฉัน แฟนที่คบกันมาจะเข้าปีที่ 4 แล้ว   “เค้าเหนื่อยมากเลย เรียนก็หนัก ไหนจะรับน้องอีก เฮ้อออ เค้าท้อสุดๆ เลย คิดถึงบ้าน” และนี้ก็คือฉันเอง ชะเอมไง   แนะนำตัวก่อนเลยนะคะ ฉันชื่อ ชะเอม เอมิกา รันต์โชติ เรียนอยู่ปี 1 มหาวิทยาลัยเอกชนของกรุงเทพ ฉันเรียนวิศวะ ที่ฉันเลือกคณะนี้เพราะเหตุผลไม่กี่อย่างหรอกค่ะ ถ้าทุกคนเดาว่าชอบ ทุกคนคิดผิดเลยค่ะ ฮ่าาาๆ ฉันอ่ะเรียนเพราะว่าเงินเดือนดี แถมผู้ชายเยอะด้วย ไม่แรดเลยน่าชะเอม ถึงฉันจะชอบมองผู้ชายแต่ฉันก็รักแฟนฉันมากกกกก เค้าเป็นรักแรกของฉันเลยนะ เค้าชื่อบอส อายุ 19 เท่ากัน เราคบกันมาจะเข้าปีที่ 4 แล้ว ใช่ค่ะเราคบตั้งแต่ ม.3 อยู่ห้องเดียวกัน แต่ตอนนี้เราเรียนคนละมหาลัย บอสเรียนสถาปัตย์ที่มหาลัยที่บ้านเกิด เราเกิดบ้านเดียวกันนะ เพราะเหตุผลคือสอบติดที่นั่นก็เอาเลยกลัวสอบที่อื่นแล้วไม่ติด เราเลยต้องโทรคุยกันแบบนี้ไง จากที่อยู่ด้วยกันตลอด วันนี้อยู่ห่างกัน คิดแล้วเศร้าชะมัด..   “แฟนใครเนี้ยขี้บ่นจัง เค้าฟังตัวบ่นแบบนี้มาทุกวันแล้วนะ” บอสบอกฉัน ฉันชอบโทรไปบ่นกับบอสแบบนี้แหละ ตั้งแต่เปิดเรียนมา 1 สัปดาห์ฉันบ่นแบบนี้ทุกวันเลยฮ่าาาา ก็มันเหนื่อยจริงนี่หนาาา   “ทำไม!! ตัวเบื่อเค้าแล้วเหรอ” ฉันทำเสียงงอนๆ ใส่บอส เพื่อให้บอสรู้ว่าฉันกำลังจะงอน   “เค้าไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย” จริงๆ แล้วฉันไม่ได้จะงอนบอสจริงๆ หรอก ฉันแค่แกล้งทำไปแบบนั้นแหละ   “แล้วหมายความแบบไหนล่ะ” ฉันถามต่อ เพื่อจะดูว่าบอสจะทำยังไง ถ้าฉันจะงอนขึ้นมา   “เค้าเคยได้ยินมาคนเค้าบอกว่าคนขี้บ่นนี่ส่วนใหญ่จะน่ารักนะ เค้าเห็นด้วยนะ ตัวว่ามั้ย?” เนี้ยบอสก็เป็นแบบนี้แหละ ฉันถึงไม่ค่อยงอนบอสเท่าไหร่   “ฮ่าาาาๆ บอสนี่นะ แต่เค้าก็ว่าเหมือนบอสแหละ” แล้วเราสองคนก็คุยกัน ถามไถ่กันไปมา พอวางสายบอสเสร็จฉันก็ไปปั่นงาน บอกเลยวิศวะนี่เรียนยาก งานเยอะสุดๆ   07.00 น. เฮ้อออ เช้าที่น่าเบื่อมาถึงแล้วสินะ ฉันรีบแต่งตัวไปมหาลัย ฉันอยู่คอนโดไม่ไกลมหาลัยมาก แต่งหน้าอ่อนๆ เสื้อตัวโคร่งๆ กระโปรงพลีทเลยเข่ามาหน่อย ฉันไม่มีหรอกนะไอกระโปรงทรงเอหนะ อึดอัดชะมัด ทำอะไรก็ไม่สะดวก คนอื่นเค้าใส่ไปได้ยังไงกัน   08.30 น. ฉันมาถึงมหาลัยโดยพี่วินหน้าคอนโด พ่อกับแม่จะซื้อรถให้นะแต่ลำพังที่เค้าซื้อคอนโดให้ฉันเกรงใจจะแย่แล้ว ฉันเลยปฏิเสธไว้ บ้านฉันไม่ได้รวยมากแต่ก็ไม่ถึงกับจนหรอก พ่อกับแม่ฉันเป็นฟรีแลนซ์   “ไงชะนี ทำไมวันนี้มาเช้าจังค่าา ฝนจะตกมั้ยเนี้ย ยัยชะเอมมาก่อนเวลา” นี่คือเสียงยัยบิวตี้ค่ะ มันเป็นสาวประเภทสองที่ภายนอกยังคงร่างผู้ชายอยู่ มันบอกว่าแมนไว้ไปอยู่ใกล้ผู้ชาย   “มึงก็ไปว่ามัน วันนี้ฝนคงไม่ตกหรอก แต่พายุเข้าเลยแหละ” นี่คือยัยฟาส ยัยทอมเพื่อนฉันอีกคน ยัยฟาสพูดจบมันสองคนก็ประสานเสียงกันหัวเราะดังลั่นโรงอาหาร กวนตีนกูเก่งจริงๆ   “นี่พวกมึงสองตัวหัวเราะอะไรดังขนาดนั้น เห็นมั้ยคนมองทั้งโรงอาหารแล้ว” คนสุดท้ายจีน่า เพื่อนผู้หญิงอีกคนในกลุ่ม เราเป็นเพื่อนมาตั้งแต่มัธยมแล้วตามมาเรียนด้วยกัน ส่วนฟาส เลย์ บิวตี้ พึ่งมารู้จักที่มหาลัย แต่ก็สนิทกันเร็วมากกก กลุ่มเรามี 5 คน   “กูมาถึงก็กวนตีนเลยนะพวกมึงสองคนอะ เดี่ยวจะโดนพวกมึงอะ” ฉันพูดพลางเดินเข้าไปนั่งโต๊ะที่พวกมัน 3 คนนั่งอยู่ก่อนแล้ว “แล้วไอเลย์ล่ะ?” ฉันถามหาเพื่อนอีกคนในกลุ่ม มันชื่อเลย์เป็นผู้ชายคนเดียวในกลุ่ม   “กูมาแล้วครับผมมม คิดถึงกูเหรอถามหากูอะ” ไอเลย์มันเดินมาจากข้างหลังฉันพอดีที่ฉันถามจบ กับประโยคที่สุดจะขนลุก   “ใช่ค่าาาที่รัก คิดถึงสุดๆ มาให้กอดที” บิวตี้พูดพร้อมอ้าแขนจะเข้าไปกอดเลย์   “มึงถอยไปเลยไอบอล อย่าเข้ามาใกล้กู!!” เลย์เรียกชื่อเก่าของบิวตี้ พวกฉันนี่พร้อมใจกันหัวเราะดังลั่ง ยัยบิวตี้นี่ทำหน้ายักษ์ใส่แล้ว ตลกชะมัด   “เดี่ยวเถอะที่รัก เดี่ยวตบด้วยปากเลย” บิวตี้ตอบกลับเลย์พร้อมกับยิ้มกริ่มใส่เลย์ ไอเลย์นี่หุบยิ้มทันทีเลย กลุ่มเรากวนตีนกันแบบนี้แหละ คุยกันไปเรื่อยๆ พอถึงเวลา พวกเราก็ลุกขึ้นกันไปเข้าคลาสเรียน   ตัดภาพมาตอนบ่าย รับน้องคณะที่ลานเกียร์ พวกเราเดินมาจัดแถวพร้อมรับน้อง แล้วมีพวกรุ่นพี่ปี 2 เข้ามาหน้าตาแต่ละคนนี่คือ หล่อได้ใจอีชะเอมมากกก   “สวัสดีครับน้องๆ พี่ชื่อดีนนะ เป็นเฮดว้ากอยู่ปี 2 แล้วนี่ก็คือพี่ว้ากทั้งหมด” แล้วพี่ๆ เค้าก็แนะนำตัวกันทีละคน ฉันก็จำได้บ้างไม่ได้บ้าง คนไหนหล่อชะเอมก็จำได้ ฮ่าาาา ล้อเล่นหนาาาา   แล้วพวกเราก็รับน้องกันจนเสร็จ พอเสร็จแล้วพวกเราก็เตรียมตัวกันกลับบ้าน แต่ก็มีพี่คนนึงเป็นผู้หญิงสวยมาก เดินเข้ามาทักฉัน   “เอ่ออ น้องๆ พี่ชื่อฟ้านะ อยู่ปี 2” พี่เค้าสกิดพร้อมกับแนะนำตัวกับฉัน หื้มมม พอดูใกล้ๆ นี่สวยกว่าอีก ฉันอิจฉาจัง ไอเลย์นี่มองตาไม่กระพริบเลย   “ค่ะพี่ฟ้า หนูชื่อชะเอมค่ะ พี่ฟ้ามีอะไรหรือเปล่าคะ?” ฉันถามออกไป   “พี่จะให้น้องลงประกวดดาวมหาลัย เราสนใจมั้ย” ห้ะ ลงประกวดดาว ให้ตายเถอะ พี่เค้าคิดอะไรอยู่เนี้ยยย ห้าวๆ แบบฉันนี่นะ ตลกแล้ว   “เอ่ออออ ไม่เหมาะมั้งคะพี่ฟ้า คนอื่นสวยๆ กว่าชะเอมเยอะเลย ชะเอมว่าเอาคนอื่นดีกว่า” ฉันตอบปฏิเสธพี่ฟ้าไป ฉันพูดจริงนะ ฉันว่าฉันไม่เหมาะหรอก   “เรานั่นแหละ สวยสุดในคณะแล้ว เผลอๆ สวยสุดในมหาลัยด้วย นะๆ ลงประกวดให้คณะเราหน่อย” พี่ฟ้าบอกฉันอีกครั้งด้วยสายตาอ้อนวอน ฉันเลยหันไปหาเพื่อน เพื่อนก็พากันพยักหน้า เอาว่ะ ลงก็ลง   “ก็ได้ค่ะ ชะเอมลงประกวดก็ได้” ฉันตอบพลางยิ้มให้กับพี่ฟ้า ตกลงกันเสร็จก็พากันกลับบ้าน   พอกลับถึงคอนโดฉันก็โทรหาบอสทันที คุยกันได้แปปเดียวบอสก็บอกว่าต้องไปทำงานกลุ่มกับเพื่อน เห้ออ คิดถึงจังได้คุยแค่แปปเดียวเอง รักทางไกลอะเนอะ ทำไงได้ล่ะ ฮึบๆ อดทนไว้ชะเอม เดี่ยวก็ได้เจอบอสแล้ว   เช้าวันต่อมา ฉันตื่นเวลา 07.50 น. ห้ะ อะไรนะ สายแล้วชะเอม สายแล้ววววว ตายแน่ๆ วิชานี้อาจารย์ดุด้วยสิ ฉันวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความเร็วแสง แต่งตัวเสร็จก็นั่งวินไปมหาลัยทันที 09.05 น. เลยเวลามา 5 นาทีหวังว่าอาจารย์จะยังไม่เช็คชื่อนะ ฉันเข้าคลาสด้วยความหอบจากการวิ่งขึ้นบันได เข้าไปนั่งใกล้กับไอเลย์ เฮ้อออ รอดแล้ว อาจารย์ยังไม่เช็คชื่อ   “มึงตื่นสายอีกแล้วใช่มั้ยเอม มึงนี่นะสายไม่ดูวิชาเลย” ไอเลย์ที่นั่งข้างๆ พูดขึ้น   “มึงก็มาก่อนมันไม่กี่นาทีหรอกไอเลย์” ฟาสที่นั่งข้างๆ เลย์พูดขึ้นมาอีก   “มึงจะไปบอกมันทำไม กูกำลังจะได้หน้าเลย แตกหมดหน้ากู” เลย์บ่นออกมา ฉันที่กำลังจะเถียงก็หุบปากลงทันเมื่อได้ยินเสียงอันทรงพลัง   “มาสายแล้วยังจะพูดมากอีก” อ่าาา โดนเข้าแล้วไง แล้วพวกเราก็ยกมือกันขอโทษอาจารย์ แล้วนั่งเรียนเงียบๆ จนจบคลาส พอออกมาจากห้องเรียนพวกเราก็พากันไปโรงอาหารของคณะ ระหว่างกินข้าวบิวตี้ก็พูดขึ้น   “กูเรียนไม่รู้เรื่องเลยวะ ชะเอมคนสวย ถ้าใกล้สอบแล้วติวให้เพื่อนหน่อยนะ นะๆๆๆ” แล้วในกลุ่มทุกคนก็พากันทำสายตาอ้อนวอนใส่ฉัน   “เออกูติวให้ก็ได้ แต่เลี้ยงชาบูกูด้วยนะ” ถึงฉันจะมาเรียนสายแต่ฉันก็เรียนเก่งสุดในกลุ่มนะ จีน่าเป็นคนบอกเพื่อนเองแหละว่าฉันหนะติวให้จนได้เข้ามาเรียนที่นี้ด้วยกันเลยแหละ เว่อร์มั้ยล่ะเพื่อนฉัน ระหว่างกินข้าว อยู่ๆ ก็มีเสียงฮือฮาขึ้น