ตอนที่8 คิดถึงตลอดเวลา
1375 Words
อกอวบอิ่มของเคธี่ถูกมือหนานวดคลึงทั้งสองข้างจนเธอส่งเสียงคราง เขาเลื่อนริมฝีปากหนาลงมาตามลำคอจนถึงเนินอกขาว พิรชาที่วนเวียนอยู่ในหัวเขาตลลอดเวลาไม่เคยห่างหายไป ทำให้เขาได้สติและต้องหยุดกิจกรรมที่กำลังจะไปได้สวยกับแม่ดีไซน์เนอร์สาวสวยพันธุ์โคนม เขาคิดถึงเธอแล้วหงุดหงิดใจ ป่านนี้ทำอะไรกับสตีฟถึงไหนแล้วก็ไมรู้
"คุณหยุดทำไมคะปีเตอร์" เคธี่พยุงตัวเองให้ลุกจากที่นอนเมื่อเห็นชายหนุ่มยืนขึ้นด้วยสีหน้าหงุดหงิด
"คุณกลับไปซะ" เขาสั่งเสียงแข็ง เคธี่โกรธจัดแต่เธอรู้จักชายหนุ่มดี จึงไม่กล้าต่อปากต่อคำกับเขา เธอจึงออกจากโรงแรมไป หากแต่ถูกขวางด้วยรถหรูคันงามที่เธอรู้สึกคุ้น
"เพิ่งออกจากโรงแรมกับนายปีเตอร์มา ทำไมสีหน้าบึ้งตึงอย่างนั้นล่ะครับคุณเคธี่" สตีฟถามอย่างไม่คาดหวังคำตอบ เพราะพอจะเดาเหตุการณ์ออกอยู่แล้ว
"แล้วคุณอยากให้ฉันดูอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างมั้ยล่ะ" เธอถามอย่างหงุดหงิด ในขณะที่สตีฟเดินเข้ามานั่งข้างๆคนขับสาวสวย เขาส่งยิ้มให้ในขณะที่เคธี่พยายามหนีบขาเรียวของเธอเข้าหากัน เธอกัดปากแน่นและหงุดหงิด
"ฉันไม่ไหวแล้ว ได้โปรด" เคธี่ซึ่งอารมณ์ค้าง ย้ายร่างสุดเย้ายวนของตนขึ้นคร่อมร่างของสตีฟไว้ เธอจูบเขา สตีฟไม่รีรอที่จะจูบตอบ เขาดึงชุดรัดรูปแสนยั่วยวนของเธอออกจนหมด นมสองข้างทั้งใหญ่และชูชันอยู่ตรงหน้าของสตีฟพอดี เขาครอบดูดมันด้วยปากอย่างไม่รีรอ ในขณะที่มือเคธี่จัดการรูดซิบกางเกงของชายหนุ่ม เธอล้วงและลูบไล้แท่งอุ่นๆของสตีฟที่ทั้งใหญ่และยาวคงไม่น้อยกว่าปีเตอร์ออกมา เธอจัดการสวมถุงยางอนามัยและจับยัดใส่รูของเธอด้วยตนเองก่อนจะหยัดเอวเข้าออกจนสุด "อ้าาาา อ้าา อ้าา" สตีฟครางอย่างพอใจ เคธี่ได้ใจเธอขย่มขึ้นลงอยู่นานก่อนจะโยกซ้ายทีขวาทีเพื่อหาจัวหวะเสร็จ "คุณอย่าเพิ่งแตกนะคะ เคธี่ใกล้เสร็จแล้วค่ะ อ้าาาา อ้าา อ้าา" เธอคราง เคธี่จัดการเองทุกอย่างภายในรถที่โยกเยกไปตามแรงขย่ม เสียงครางของทั้งคู่ก้องอยู่ภายในรถ สตีฟจับสะโพกแสนเย้ายวนของเธอขึ้นลงจนสุด เขากระตุกและปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา สตีฟจัดการมัดปากถุงยางอนามัยที่ผ่านการใช้แล้วนั่นเสีย
ปีเตอร์จอดรถรอพิรชาอยู่ที่หน้าบ้านของเธอตั้งแต่เช้าตรู่ เขาเลื่อนกระจกทึบของรถราคาแพงลง
"มาขึ้นรถ" เขาสั่ง
"ไม่ค่ะ ฉันต้องรีบไปซ้อม ขอตัวนะคะ"
"ถ้าคุณหมายถึงงานที่เคยคุยกัยเคธี่ไว้ ไม่ต้องไปเดินแล้ว" เธอเบะปากแต่พองาม หึ แค่คืนเดียวแม่นั่นถึงกับไม่ต้องทำงานเลยเชียว เธอคิด
"จะขึ้นดีๆ หรือจะให้ผมลากคุณเข้าไปปล้ำในบ้านฮะ" เขาดุและขู่เธอ พิรชาจึงจำใจเดินไปขึ้นรถ
"มีธุระอะไรก็พูดมาสิคะ"
"เมื่อคืนคุณไปไหนกับไอ้สตีฟมา แล้วได้ทำอะไรกับมันหรือเปล่า" เขาถามด้วยน้ำเสียงจริงจังจนเธอรู้สึกกลัว แต่ก็โกรธเรื่องที่เขาไปกับเคธี่มากกว่า
"ถ้าทำ คุณจะทำไมเหรออคะ"
"จะฆ่ามัน" เขาสวนทั้งที่เธอยังพูไม่จบดี เธอหลบสายตาเกรี้ยวกราดของปีเตอร์
"ทีคุณยังมีอะไรกับคุณเคธี่ได้ ทำไมฉันถึงจะมีไม่ได้ล่ะ" เธอยอกย้อน
"อย่ายั่วโมโห ก็เพราะคุณนั่นแหละทำให้ผมเอาแต่คิดเรื่องคุณจนเอาใครไม่ลงแล้ว และผมก็ไล่เคธี่ออกแล้วด้วย"
"คุณคิดว่าฉันจะเชื่อคุณง่ายๆเหรอ หื่นกามแบบคุณก็เอาหมดแหละ อีกอย่างคุณเคธี่เธอก็ชอบคุณมากด้วย เลิกโกหกฉัน แล้วก็เลิกยุ่งกับฉัน และเราก็ต่างคนต่างอยู่ อันที่จริงฉันแค่อดทนอีกไม่กี่เดือนฉันก็หมดสัญญากับแบรนด์คุณแล้ว ฉันจะไปจากคุณให้เร็วที่สุด"
"อย่าคิดแม้แต่จะก้าวไปจากผม ผมบอกแล้วว่าไม่มีวันปล่อยคุณไป เพราะคุณคือเมียคนเดียวของผม" เธอหน้าบึ้ง
"คุณห้ามฉันไม่ได้หรอกค่ะ"
"เดี๋ยวคุณก็รู้เองนั่นแหละ แล้วอย่ามาร้องเรียกหาผมทั้งวันทั้งคืนก็แล้วกัน" พิรชาเบะปากกับคำพูดของเขา
"แล้วนี่จะไปไหนกันคะ" เธอถามในขณะที่เขาออกรถไป
"ไปหาอะไรทานไง ผมหิวจะแย่แล้ว" เขาขับรถไปเรื่อยๆตามถนนสายหลักมุ่งตรงไปยังร้านอาหารกลางมหานครนิวยอร์ก รถจอดบริเวณลานจอดรถ เขาจูงมือเธอเดินเข้าไปในร้านอาหารหรู สายตาหลายคู่จ้องมาที่เธอและเขา
ปีเตอร์จัดการสั่งอาหารให้เธออย่างเอาแต่ใจ เขาทำตัวอ่อนโยนและเป็นสุภาพบุรุษผิดกับเรื่องบนเตียง
"แล้วเรื่องงานของฉันล่ะคะ"
"ไม่ต้องทำ"
"แปลว่าอะไรคะ"
"งานของคุณคือทำตามคำสั่งผม อยากได้อะไรก็บอก จะหามาให้ทุกอย่าง แต่คุณก็ต้องตามใจผมเหมือนกัน" เขาพูดสีหน้าเรียบเฉย แม้ความจริงสิ่งที่เขาพูดออกไปเขาจะไม่ค่อยเข้าใจ เพราะหมอเจคอบได้บอกวิธีจีบสาวให้เขาไว้ และเขาก็พยายามจะสื่อสารแต่กลับผิดพลาดที่การแสดงออกทางสีหน้า ยิ่งทำให้พิรชาสงสัย
"คือ ฉันไม่เข้าใจค่ะ"
"สั้นๆง่ายๆคือคุณเป็นเมียซีอีโอแห่งเกรทแบรนด์ จำเป็นต้องทำงานด้วยเหรอ อีกอย่างตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยพาผู้หญิงมาทานข้าวแบบนี้หรอกนะ รู้ไว้ด้วยอย่าถามมาก" เขาจ้องมองจนเธอต้องหลบสายตาบ้าอำนาจนั่น
"เอ่อ แต่ฉันว่าเราอย่าเริ่มเรื่องนี้กันเลยนะคะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงประเภทใจกว้างที่จะใช้สามีร่วมกับคนอื่นได้หรอกนะคะ อีกอย่างถ้าอย่างฉันเรียกว่าเมีย คุณคงมีเมียเป็นร้อยเลยมั้ง" เธอประชด
"คุณกำลังดูถูกความรู้สึกของผม" ปีเตอร์ทำสีหน้าเรียบเฉยอีกครั้ง เธอก็แค่พูดความจริง แต่เอาเถอะไม่นานเขาก็เบื่อเธอเองนั่นแหละ พิรชาคิดในใจ
ทั้งคู่ทานอาหารเช้าอย่างเชื่องช้า เพราะถือเป็นอาหารมื้อแรกที่ได้ทานด้วยกัน แต่มันไม่ใช่การเดท
"เฮ้ ที่รักกกก คุณปีเตอร์สุดแสนเพอร์เฟค เจอกันได้ยังไงคะเนี่ยยย" สาวสวยรูปร่างสูงโปร่งในชุดสีดำเข้ารูป แต่ทำไมหน้าคุ้นๆ นะ พิรชาคิด
"เฮ้ เอลิเซีย ผมว่าผมนัดคุณไปที่บริษัทวันนี้นะ ไม่คิดว่าจะเจอก่อนนอกรอบ" เขายืนขึ้นสวมกอดทักทายเธอราวกับสนิทสนมกันมาก
"ว่าแต่แม่สาวน้อยคนนี้คือนางแบบดาวเด่นประจำปีหรือเปล่าคะ ตัวจริงเธอสวยมาก" เธอยิ้มพลางหันมาทางพิรชา
"ใช่ นี่คุณพิรชา ส่วนนี่คุณเอลิเซีย ดีไซน์เนอร์คนใหม่ของเกรทแบรนด์" พิรชาเขย่ามือทักทายกับเอลิเซีย
"ถ้าอย่างนั้นเชิญคุณสองคนตามสบายเลยนะคะ ไม่อยากรบกวนเวลาอันมีค่าของท่านซีอีโอ ฉันขอตัวค่ะ" เอลิเซียส่งยิ้มหวานให้ทั้งคู่ก่อนเดินไปยังโต๊ะที่จองไว้
" เธอดูสวยมากนะคะ"
"แต่ก็น้อยกว่าคุณ" ปีเตอร์มองเธออย่างลึกซึ้ง
"แล้วเธอจะเสร็จคุณมั้ยคะ"
"คุณนี่ปากร้ายขึ้นทุกวันแล้วนะ ผมจะไม่มีวันมีเซ็กส์กับผู้หญิงคนอื่น ยกเว้นคุณ คืนนี้ไปค้างที่บ้านผมนะครับ" พิรชายิ้มเขินหน้าแดงอย่างลืมตัว เขากำลังทำให้เธอหลงรักเขา...
- Writer
