ตอนที่9 อยากลองทำไหม
1266 Words
รถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์หลังงาม เขาเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้เธออย่างเอาอกเอาใจ
"ผมว่าจะพาคุณไปว่ายน้ำ ค่อยมาทานอาหารเย็นกัน วันนี้คุณต้องทำอาหารให้ผมทานเพราะว่าแม่บ้านไม่อยู่ ในบ้านนี้มีแค่เราสองคน" เขาพูดในขณะที่จูงมือเธอเดินไปที่สระว่ายน้ำ
"คุณว่ายน้ำเถอะนะคะ ฉันขอนั่งดูตรงนี้ดีกว่า"
"แน่ใจนะว่าจะนั่งดูเฉยๆ" เขาจ้องมองเธอลึกซึ้งพร้อมกับค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของตนออกทีละชิ้น จนเหลือกางเกงชั้นในเป็นชิ้นสุดท้ายที่ยังคงปกปิดเจ้านั่นไว้ เธอปิดตาด้วยมือสองข้าง
"ผมเป็นสามีคุณนะ ทำอย่างกับไม่เคยเห็น" เขาถอดกางเกงชั้นในออกเปิดเผยให้เห็นแท่งแข็งแรงที่ทั้งใหญ่และยาว และตอนนี้มันเริ่มแข็งตัวขึ้นเรื่อยๆ จนสุด มันเคยมอบความสุขให้เธอมาแล้วหลายหน
"คุณไม่ใช่สามีของฉัน อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ"
"คำๆ นี้ทำให้ผมกำลังจะโกรธคุณนะ คุณเป็นเมียของผม จะให้เอากันอีกกี่รอบคุณถึงยอมรับ" ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ เขาดึงมือทั้งสองข้างของเธอออก มือหนาค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของเธอออกทีละชิ้นจนหมด พิรชาในร่างงดงามเปลือยเปล่าสิ้นแรงขัดขืนเช่นเคย ริมฝีปากหนาบดจูบหนักหน่วง เธอเอื้อมมือไปจับแท่งแข็งแรงนั่นที่เบียดบี้อยู่ตรงบริเวณหน้าท้องของเธอ
"อยากลองทำให้ผมบ้างมั้ยครับ" เขาก้มลงถามดวงหน้าเรียวงามที่แดงเป็นลูกตำลึงเพราะเขินอาย
"ทำยังไงคะ" เธอถามอย่างไร้เดียงสา
"ลองคุกเข่าลงสิครับ คุณจะทำให้ผมมีความสุขที่สุดในโลกเลย" พิรชาทำตามอย่างว่าง่าย เธอค่อยๆคุกเข่าลง มือเรียวยังคงจับแท่งแข็งแรงที่เธอหวงแหนยิ่งนัก มือหนากดศีรษะของพิรชาเข้าหาแท่งอุ่นที่แข็งจนเห็นเส้นเลือดชัดทุกเส้น เธออ้าปากกว้างรับกับสิ่งที่กำลังเผชิญหน้าอยู่ ปีเตอร์หยัดเอวเข้าออกช้าๆ คุมจังหวะด้วยตนเอง เพราะเธอยังไร้เดียงสานัก ทว่าเธอกลับทำให้เขาเสียวซ่านจนแทบอยากจะแตกใส่ปากเธอเสียให้ได้ "อ้าา อ้า ที่รัก คุณสุดยอดเหลือเกิน" เขาครางเมื่อเธอเริ่มเอร็ดอร่อยกับอาหารชิ้นใหม่ เธอเริ่มตวัดลิ้นเลียไปรอบๆ หัวที่เป็นสีชมพูแดงสลับกับอมเข้าออก
"อ้าา อ้าาา ที่รัก ผมไม่ไหวแล้วจะแตกแล้ว อ้าาา" คนตัวใหญ่ชักของตนเองออกจากปากของเธอ เขานั้งคุกเข่าลงในขณะที่มือแข็งแรงโอบเอวเธอไว้ เขาดูดดื่มโลมเลียรอบๆ หัวนมอมชมพูชูชันของเธอ พิรชาเคลิบเคลิ้มแทบไม่ได้สติขณะที่มือหนาลุกล้ำไปทั่วเรือนร่างงาม เขาค่อยๆ นอนลงริมขอบสระน้ำ และจับร่างบางขึ้นคร่อมอย่างง่ายดาย
"คุณจะทำอะไรคะ" เธอเรียกสติกลับมาได้เพียงน้อยนิด
"คุณทำให้ผมมีความสุขเหลือเกิน" ปีเตอร์ค่อยๆ จับแท่งแข็งและยาวของตนยัดเข้าไปในร่องรักที่ยังคงฟิตแน่น เพราะเธอเป็นของเขาแค่คนเดียว เขาถึงได้หวงเธอนัก
"อ้าา เจ็บ" เธอครางเสียงเบา
"คุณทำเป็นมั้ยครับ" เธอส่ายหน้าเพราะแม้เธอจะขึ้นคร่อมเขาอยู่หากแต่เขาเป็นคนหยัดสะโพกเข้าออกอย่างเชื่องช้าเพราะกลัวเธอจะเจ็บ "อ้าา อ้าาา" ปีเตอร์ส่งเสียงครางเมื่อเขาเริ่มซอยถี่ขึ้นเมื่อรู้สึกถึงความลื่นเพราะเธอหลั่งน้ำออกมาให้เขาได้ชื่นใจ
"ที่รักครับผมขอเสร็จรอบแรกก่อนนะครับ สัญญาว่าคืนนี้จะจัดให้ทั้งคืน อ้าา อ้าาาา โอ๊ยยยย อ้าาา โคตรเสียวเลย ผมจะแตกแล้วนะครับที่รัก" ปีเตอร์เร่งจังหวะการหยัดสะโพกถี่
"อ้าาา เสียวจังเลยค่ะ อ้าาาา" เธอครางและรู้สึกเสียวจนกระตุกและรับรู้ถึงการมีความสุขกับบทรักที่เขามอบให้ในขณะที่เตอร์กระตุกถี่ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าสู่ร่างกายของเธอ
"คุณนี่ยังไงกันนะ ทำไมทำให้ผมหลงคุณได้ขนาดนี้" เขาพูดขณะที่กอดเธอเอาไว้บนตัวเขาและไม่ยอมปล่อยตัวเธอออกจากพรรณธนาการใดๆ
"ฉันไม่ได้ทำอะไรนี่คะ"
"ทำสิ เพราะผมไม่เคยปล่อยให้ผู้หญิงคนไหนลุกล้ำมาอมเจ้านี่ผมได้แบบคุณหรอกนะ" เธอยิ้มเขินอาย
"ไปต่อกันที่ห้องนอนเถอะนะ ผมยังไม่อิ่มเลยที่รัก" เขาอุ้มร่างบางเปลือยเปล่าขึ้นอย่างง่ายดายพร้อมกับตรงไปยังห้องนอนของตน เขาดูดหัวนมเธอเป็นการหยอกล้อ แต่พิรชากลับรู้สึกเสียวและครางออกมาอีกครั้ง
"ได้โปรด อ้าาาา" เขาวางเธอลงบนเตียงนุ่มนวล มือหนาจับเรียวขาสวยของเธอถ่างออก และซุกใบหน้าหล่อเหลาเข้าตรงกลางหว่างขา ลิ้นอุ่นตวัดเลียยอดเม็ดเสียวของเธออยู่เนิ่นนานจนเธอคราง
"อ้าาา ได้โปรดด อ้าาาาา เสียวเหลือเกิน" ร่างบางยกเอวขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเกร็งกระตุกอีกครั้ง ลิ้นร้อนค่อยๆ โลมเลียขึ้นมาเรื่ิอยๆ จนถึงหัวนม
"ปีเตอร์ ปีเตอร์คะ ปีเตอร์" เสียงผู้หญิงที่เรียกชื่อชายหนุ่มที่เธอกำลังร่วมรักอยู่ฟังดูสนิทสนม เธอรู้สึกใจหวิวและเจ็บแปลบอย่างบอกไม่ถูก
"นั่นเสียง เกว็น" เสียงเรียกนั่นดูเหมือนมีอิทธิพลกับเขายิ่งนัก เขาหยุดกิจกรรมทั้งหมดที่ทำกับเธอและยิ้มกว้างออกมาทั้งๆ ที่เธอแทบไม่เคยเห็นเขายิ้มแบบนี้มาก่อนด้วยซ้ำ
"คุณอยู่ในนี้ ห้ามออกไปไหนเด็ดขาด" เขาสั่ง ก่อนจะรีบหาเสื้อผ้าในตู้มาสวมใส่และวิ่งออกไปหาต้นเสียงนั่น พิรชารู้สึกอารมณ์ค้างและหงุดหงิด
"หรือว่าจะเป็นผู้หญิงคนที่ป้าแม่บ้านนั่นพูดถึง เราเป็นคนที่สอง ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่หนึ่ง หรือว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นเมียของเขากันนะ" ความคิดฟุ้งซ่านประดังประดาเข้ามาหาพิรชาจนเธอรับไม่ไหวและไหลออกมาเป็นน้ำตา
"ทำไมเราต้องร้องไห้ ทั้งๆ ที่ก็รู้ดีว่าเขามีเธอไว้เเค่ปลดปล่อยอารมณ์และตัณหาบ้าๆ นั่น" มือเรียวเล็กทุบลงบนที่นอนอย่างหงุดหงิดใจ
พิรชาข่มตานอนไม่หลับ เหลือบมองนาฬิกาก็จวนฟ้าสาง
"คงมีความสุขกันมากสินะ มีแรงเยอะมากนักนะนายปีเตอร์ เอากับคนนี้แล้วก็ไปเอากับคนนั้น ทำแบบนี้ได้ยังไงกันนะ คนบ้า คนเลว นิสัยผู้ชายนี่เหมือนกันหมดทุกคนหรือเปล่านะ" เธอพูดคนเดียว
ร่างบางจัดการแต่งตัวจนเรียบร้อยเป็นชุดใหม่ที่ดูเหมือนแม่บ้านจะจัดเตรียมไว้ให้เธอโดยเฉพาะ หรืออาจเตรียมไว้ให้ผู้หญิงทุกคนของปีเตอร์ก็เป็นได้ พิรชาคิด ความจริงแล้วคือเธอต้องการหนีเขาไปให้ไกลที่สุด แต่ทำไมจะหนีทีไรต้องกลับมาจบที่เตียงทุกที เกลียดตัวเองนัก พิรชาร้องไห้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
มือเรียวปาดน้ำตาที่แก้มและก้าวลงจากเตียงเพื่อเดินไปเปิดประตู แต่แล้วเธอก็แทบหยุดหายใจ
"เธอเป็นใคร!?" คำถามดุดันจากผู้หญิงคนนี้ช่างน่ากลัว พิรชาตกใจหน้าเสีย
- Writer
