บทที่ 8
1147 Words
ตั้งใจจะเอ่ยบอกให้ฟังง่ายๆ แต่มาคอสก็ไม่วายเล่นลิ้นเหมือนเดิม พอร่างใหญ่ล่ำสันของพี่ชายเดินเข้าใส่ด้วยใบหน้าถมึงทึง ก็กระโดดหนีพร้อมกับตะโกนบอกเสียงดังอีกครั้ง
“คู่หมั้นพี่ริคโค้ ส่งน้องสาวให้มาเจรจาหย่าศึก”
“นกพิราบที่ว่าอยู่ที่ไหน”
ดอนริคคาร์โด้เอ่ยถามมาคอสเสียงเย็น พลางยังคงเดินเข้าใส่น้องชายตัวแสบอยู่ ซึ่งหากมาคอสยังเล่นลิ้นและเอ่ยตอบกวนๆ อีกละก็... คงได้เจอพายุโกรธจากเขาเป็นแน่!
“นกพิราบรออยู่ในห้องทำงานของพี่”
“ใครเป็นคนพาเธอเข้ามา”
“ผมเองครับ ผมเห็นเธอเรียกแท็กซี่ให้มาส่งที่อัลซาโค้ร์”
“แต่ไม่มีแท็กซี่มาส่ง นายเลยอาสาพามาเองใช่ไหม” ดอนริคคาร์โด้เอ่ยต่อท้ายได้อย่างตรงเผง ราวกับเห็นด้วยตาตนเอง แน่นอนว่าหากไม่จำเป็น ก็ไม่มีใครอยากผ่านมายังถิ่นของเจ้าพ่อแห่งเกาะซิซิลี
มาคอสพยักหน้ารับคำ ก่อนจะเอ่ยกับพี่ชายต่อ “เธอบอกว่าเพิร์ล...พี่สาวของเธอให้เอาของสำคัญมาให้พี่ ผมสงสารที่ไม่มีแท็กซี่คันไหนยอมมาส่งเธอที่อัลซาโค้ร์ ก็เลยอาสาพามาเองครับ”
เพราะมัวแต่สนใจกับนกพิราบที่คาบข่าวมาบอก ดอนริคคาร์โด้จึงไม่ทันได้สังเกตว่าสีหน้าของมาคอสในขณะเอ่ยถึงนิลนารานั้น มีความผิดหวังปรากฏขึ้นที่ดวงตาอย่างแจ่มชัด ทว่าผู้เป็นพี่ชายกลับไม่เห็น แต่โรมันกลับสังเกตเห็นทุกนาที หากเพียงแค่ไม่ได้เอ่ยออกมาเท่านั้น
“ขอบใจนาย ที่ทำตัวเป็นประโยชน์กับพี่”
เจ้าพ่อหนุ่มเอ่ยแกมประชดประชัน ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องทำงานของตัวเอง ปล่อยให้มาคอสบ่นอุบอยู่กับโรมัน
“ตกลงดอนริคคาร์โด้ผู้ยิ่งใหญ่เอ่ยชมหรือเหน็บแนมเรากันแน่”
“ผมคิดว่าเป็นอย่างหลังนะครับมาคอส” โรมันเอ่ยตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยตามแบบฉบับของบอร์ดี้การ์ดที่ยิ้มไม่เป็น
และคนที่ขี้เล่นอย่างมาคอสก็แสร้งร้องโวยวายพอเป็นพิธี “อะไรกัน เรารึอุตส่าห์ช่วยพานกพิราบแสนสวยมาส่งถึงปากเสือ แต่เจ้าพ่ออย่างท่านดอนริคคาร์โด้ อัลซาโค้ร์ กลับไม่เห็นความดีของเราซะเลย ทำดีไม่ขึ้นแท้ๆ เรา”
โรมันส่ายหน้าราวกับระอาในความขี้เล่นของเขา ซึ่งหากไม่ได้อยู่ต่อหน้าผู้คนหมู่มาก หรือต่อหน้าบรรดามาเฟียคนอื่นๆ มาคอสมักจะเป็นคนขี้เล่นอยู่เสมอ แต่ถ้าหากมีคนอื่นอยู่ด้วย มาคอส อัลซาโค้ร์ จะกลายเป็นคนละคนที่ดูเคร่งขรึมและน่ากลัวไม่ต่างจากดอนริคคาร์โด้
นาราภัทรนั่งสัปหงกเป็นครั้งที่ร้อยเห็นจะได้ หญิงสาวนั่งรอเกือบห้าชั่วโมง นอกจากจะต้องรอคอยอย่างยาวนานแล้ว หญิงสาวทั้งหิวและเหนื่อยจากการเดินทาง ถึงตอนนี้เธอเพิ่งรู้ว่าตัวเองคิดผิด ที่ลงจากเครื่องบินแล้วตรงดิ่งมายังคฤหาสน์อัลซาโค้ร์เลย เธอควรจะหาโรงแรมที่พัก นอนหลับสักหนึ่งตื่น กินอาหารให้อิ่มท้องแล้วค่อยเดินทางมาทำหน้าที่ส่งพัสดุให้กับพี่สาว
แต่มาบ่นตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว เพราะตอนนี้เธอกำลังนั่งสัปหงกอยู่ในห้องทำงานขนาดใหญ่ รอคอยให้ดอนริคคาร์โด้มาพบเธอสักที
อีกไม่กี่นาทีต่อมา การรอคอยของนาราภัทรก็สิ้นสุดลง เมื่อมีเสียงประตูห้องเปิดออกกว้าง ตามด้วยเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาภายในห้องทำงานแห่งนี้
นาราภัทรหันขวับไปมองผู้ที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง ทั้งๆ ที่ยังงัวเงียตื่นไม่เต็มตา ทว่าเมื่อดวงตากลมโตมองปะทะกับร่างใหญ่ล่ำสันในชุดสีดำสนิทส่งให้ผู้สวมใส่ดูน่าเกรงขาม หญิงสาวถึงกับผงะตกใจ รู้สึกราวกับว่าตนเองกำลังถูกเสือดำเดินเข้าใส่เตรียมจะตะครุบเธอไว้ในกรงเล็บก็ไม่ปาน
“คุณ...คือ...ดอนริคคาร์โด้”
นาราภัทรเอ่ยถามมาได้ หลังจากถูกความน่ากลัวจากสายตาคมกริบจ้องมองเธอเขม็งตลอดเวลาที่อีกฝ่ายก้าวเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า
ทางด้านของเจ้าพ่อหนุ่มแม้จะก้าวเดินช้าๆ ทว่าเต็มด้วยความมั่นใจในตัวเองตรงมายังนาราภัทร ใบหน้าคมเข้มแม้จะดูเรียบเฉย แต่ข้างในใจของริคโค้กำลังปั่นป่วนไปกับกระแสบางอย่างที่แล่นพล่านทั่วทั้งตัว ขณะจ้องมองไปยังดวงตากลมโตที่มองตอบเขาด้วยแววตาตื่นๆ ไม่ต่างจากกระต่ายน้อยกำลังหวาดกลัวราชสีห์
“คุณมาที่อัลซาโค้ร์เพื่อมาพบกับใครล่ะนกพิราบน้อย”
ดอนริคคาร์โด้ถามเสียงทุ้มลึก เมื่อเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเจ้าของนัยน์ตากลมโตก็ยิ่งเกิดอาการหายใจติดขัด จู่ๆ อารมณ์กำหนัดก็ร้อนระอุขึ้นมา แค่เพียงได้เห็นใบหน้างามที่จ้องมองเขาอย่างหวาดๆ รวมทั้งได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่โชยมาจากเรือนร่างอรชร จนร่ำๆ อยากทำตามใจตัวเอง จับร่างบางมาพิสูจน์ความหอมหวานด้วยริมฝีปากร้อนผะผ่าวของเขาเอง
นาราภัทรตีหน้าบึ้ง แม้จะหวาดกลัวกับสายตาของชายผู้นี้มากเพียงใด แต่ก็ยังคงจ้องมองตอบกลับด้วยแววตาเขม็งไม่แพ้กัน เพราะไม่ชอบใจที่อีกฝ่ายเรียกเธอว่านกพิราบน้อย
“กรุณาถอนคำพูดด้วยนะคะ ฉันไม่ได้เป็นนกพิราบสื่อสารอย่างที่คุณพูด”
“ทำไมต้องถอนคำพูด คุณเป็นคนเอาสิ่งของสำคัญจากพี่สาวของคุณมาให้ผมไม่ใช่หรือ”
“ถ้าคุณคือดอนริคคาร์โด้ฉันก็จะตอบว่าใช่! พี่เพิร์ลให้เอาจดหมายและแหวนหมั้นมาคืนให้กับคุณ”
นาราภัทรตอบเสียงแข็งเน้นหนักในบางคำ จากนั้นก็คว้าซองจดหมายและแหวนหมั้นยื่นไปข้างหน้าแทบจะชนกับใบหน้าคมเข้มของมาเฟียร้าย ก่อนจะกระแทกเสียงสั่งต่อ
“จดหมายของคุณ รับไปอ่านแล้วก็ กรุณาทำความเข้าใจ ทำตามที่พี่เพิร์ลต้องการด้วย ส่วนนี่แหวนหมั้นของคุณ กรุณารับไปด้วย”
นาราภัทรไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังทำผิดมหันต์ ที่บังอาจออกคำสั่งกับดอนริคคาร์โด้ มาเฟียร้ายที่ทำตามคำสั่งของใครไม่เป็น
น้ำเสียงห้วนๆ ดวงตากลมโตวาววับที่จ้องมองขณะเจ้าตัวสั่งให้เจ้าพ่อหนุ่มทำตามนั้น ส่งให้ดอนริคโค้เริ่มเดือดขึ้นทีละองศา อยากจูบสั่งสอนคนปากจัดที่ด่าเขาฉอดๆ
- Writer
